دانشمندان مؤسسه باک به کشفی بزرگ در زمینه سلامت شناختی و پیری مغز دست یافتهاند. این مطالعه بر روی نقش محدودیتهای غذایی در کاهش زوال شناختی و افزایش طول عمر متمرکز بود.
به گزارش ایسنا، متخصصان پاسخ خاص نورونی را شناسایی کردند که با واسطه ژنی به نام OXR ۱ انجام میشود و با راهبردهایی مانند روزهداری متناوب و رژیمهای غذایی کم کالری تقویت میشود. دکتر کنت ویلسون، محقق ارشد این تحقیق گفت: وقتی افراد مقدار غذای مصرفی خود را محدود میکنند، معمولاً فکر میکنند که ممکن است بر دستگاه گوارش یا تجمع چربی آنها تأثیر بگذارد و نه لزوماً در مورد تأثیر آن بر مغز است.
این تحقیق که با استفاده از مگسهای میوه و سلولهای انسانی انجام شد، نشان داد که چگونه محدودیت غذایی پیری را به تاخیر میاندازد و پیشرفت بیماریهای عصبی را کند میکند.
نتایج بررسی نشان داد: راهبردهایی مانند روزهداری متناوب یا محدودیت کالری که مواد مغذی را محدود میکنند، ممکن است سطوح این ژن را برای واسطهسازی اثرات محافظتی آن افزایش دهند. این ژن عامل مهم انعطافپذیری مغز است که از پیری و بیماریهای عصبی محافظت میکند.
کارشناسان حدود ۲۰۰ گونه مگس را با زمینههای ژنتیکی و رژیمهای غذایی مختلف اسکن کردند. آنها پنج ژن، ازجمله دو ژن با همتایان ژنتیکی انسان را شناسایی کردند که بهطور قابلتوجهی بر طول عمر تحت محدودیتهای غذایی تأثیر میگذارد.
مشخص شد که OXR ۱ بر کمپلکس رترومر تأثیر میگذارد که برای بازیافت پروتئینها و لیپیدهای سلولی و حفظ نورونها حیاتی است. این مسیر برای محافظت از نورونها تحت محدودیتهای مواد مغذی حیاتی است.
رترومر مکانیسم مهمی در نورونهاست، زیرا سرنوشت همه پروتئینهایی را که وارد سلول میشوند، تعیین میکند. محققان دریافتند که mtd/OXR ۱ عملکرد رترومر را حفظ میکند و برای پیری سالم مغز و طول عمر طولانی مرتبط با محدودیتهای غذایی ضروری است.
محققان دریافتند که افزایش mtd در مگسها باعث میشود آنها عمر طولانیتری داشته باشند و این باعث شد که محققان حدس بزنند که بیان بیش از حد OXR ۱ در انسان ممکن است به افزایش طول عمر کمک کند. گام بعدی شناسایی ترکیبات خاصی است که سطوح OXR ۱ را در طول پیری افزایش میدهند تا پیری مغز را به تاخیر بیندازند.
رژیم غذایی بر تمام فرآیندهای بدن شما تأثیر میگذارد. فکر میکنم این کار از تلاشها برای پیروی از یک رژیم غذایی سالم حمایت میکند، زیرا آنچه میخورید بیشتر از آنچه میدانید تأثیر میگذارد.
نتایج این تحقیق در مجله Nature Communications منتشر شده است.