مرور روند سه ماهه تحولات نظامی میان مقاومت یمن و آمریکا، از چند دور غافلگیری مقامات آمریکایی حکایت می‌کند که قادر به درک توانمندی‌ها و پیچیدگی‌های طراحی در اتاق عملیات مقاومت نبوده‌اند.
به گزارش ایسنا، محمد ایمانی در یادداشتی نوشت: فرماندهی مرکزی آمریکا اعلام کرد: یک فروند موشک کروز ضدکشتی که از مناطق تحت کنترل حوثی‌های به سمت ناو یو. اس. اس لابون در جنوب دریای سرخ شلیک شده بود، در ساعت ۱۶:۴۵ یکشنبه، توسط جنگنده‌های ما منهدم شد.
سنتکام با انتشار این خبر، کوشیده تا تصویری از اِشراف و اقتدار ترسیم کند. واقعیت، اما چیز دیگری است. مقامات آمریکایی در خود فریبی سابقه دارند. هنگامی که انصارالله در تاریخ ۲۷ مهر (۱۹ اکتبر) اولین موشک را به سمت بند ایلات در جنوب رژیم صهیونیستی شلیک کرد، رویترز و CNN، با ذوق زدگی اعلام کردند: کشتی جنگی آمریکا، چند موشک شلیک شده از سواحل یمن را رهگیری و منهدم کرد. مدتی بعد، CNN گزارش داد ناو آمریکایی، غیر از موشک‌ها، ۱۵ فروند پهپاد برخاسته از سواحل یمن را رصد کرده که به سوی اسرائیل حرکت می‌کردند.
یک هفته بعد، «سایت سمافور» نوشت: حوثی‌ها، تهدیدی بزرگ برای اسرائیل و آمریکا به شمار می‌روند. حمله پهپادی و موشکی آنها، موجب شگفتی پنتاگون شده. با وجود فاصله ۲۲۰۰ کیلومتری تا اسرائیل، حوثی‌ها در حال ظهور به عنوان تهدیدی منحصر به فرد هستند. آنها احتمالا پیچیده‌ترین زرادخانه موشک‌های بالستیک و پهپاد را میان متحدان ایران دارند و قبلا به پالایشگاه آرامکو و مرکز تجاری ابوظبی حمله کرده اند.
هشت روز بعد از حمله اول، مقاومت یمن برای دومین بار، بندر ایلات را هدف گرفت. سومین حمله موشکی نیز، در تاریخ اول نوامبر با موفقیت انجام شد و به تعطیلی این بندر راهبردی انجامید.
در عین حال مقاومت یمن، ۸ نوامبر (۱۷ آبان) در یک غافلگیری تازه اعلام کرد: پهپاد فوق مدرن MQ۹ ارتش آمریکا را رهگیری و منهدم کرده است. آنها دو سال قبل هم در آسمان مأرب، پهپاد مشابهی را سرنگون کرده بودند.
ام‌کیو-۹، پهپادی تهاجمی با قابلیت عملیات پروازی کنترل از راه دور و ضربتی است و برای تجسس طولانی مدت در ارتفاع بالا طراحی شده. سرنگونی این پهپاد، بدترین تحقیری بود که می‌شد در قبال قدرت نمایی آمریکا انجام داد.
اما انصارالله به این هم بسنده نکرد و وارد فاز بعدی شد. ۲۰ نوامبر، هنگامی که سامانه پدافندی آمریکا و اسرائیل، عمق آسمان را می‌کاویدند تا ردّ موشک‌های دوربرد را بزنند، انصارالله در دریای سرخ، کشتی «گالکسی لیدر» را هدف گرفت.
هنگامی که این کشتی متعلق به شرکت ZIM توقیف شد، صهیونیست‌ها ابتدا انکار کردند که کشتی متعلق به آنهاست؛ اما دو روز بعد، اسحاق هرتزوگ گفت: توقیف گالکسی لیدر، حمله به اسرائیل بود
هدف گیری چند کشتی و نفتکش دیگر (مرتبط با صهیونیست ها) در منطقه موجب شد ۸ شرکت بزرگ کشتیرانی و بالغ بر ۶۰ کشتی و نفتکش، فعالیت خود در دریای سرخ را متوقف کنند.
نتیجه جنگ ترکیبی مقاومت، ۵۰ میلیارد دلار خسارت برای اسرائیل، کاهش٢٣ درصدی ارزش کشتیرانی این رژیم، افزایش هزینه حمل و نقل شرکت ZIM از ۱۰۰ به ۴۰۰ دلار، و افزایش ۲۵۰ درصد نرخ بیمه کشتیرانی بود. این شوک در مقطعی، موجب افزایش ۵ دلاری قیمت نفت شد.
یک ماه قبل، نشریه پولیتیکو از قول مقامات آمریکایی نوشت: هزینه انهدام پهپاد‌های حوثی‌ها نگران کننده است. موشک‌های ۲/۰۰۰/۰۰۰ دلاری برای سرنگون کردن پهپاد‌های ۲۰۰۰ دلاری شلیک می‌شوند!
قبل از آن هم، یعنی در تاریخ سوم نوامبر، روزنامه عبری ماکور ریشون تاکید کرد: حضور ناو هواپیمابر و چند هزار نظامی آمریکا، هرگز عاملی بازدارنده برای نیرو‌های محور مقاومت نشده است.
مرور روند سه ماهه تحولات نظامی میان مقاومت یمن و آمریکا، از چند دور غافلگیری مقامات آمریکایی حکایت می‌کند که قادر به درک توانمندی‌ها و پیچیدگی‌های طراحی در اتاق عملیات مقاومت نبوده‌اند. این جنگ، پیچیده و بالاتر از قدّ عقل مقامات اسرائیل و آمریکاست و احتمالا شگفتانه‌های دردناک‌تری در خود نهفته دارد. مقاومت یمن، از انواع موشک‌ها و پهپاد‌های نقطه زن به علاوه مین‌های دریایی و اژدر‌های قدرتمند برخوردار است که می‌تواند کابوسی بی سابقه را برای ناوگان آمریکا و شاهرگ نفتی- اقتصادی آنها در منطقه رقم بزند.
مقامات پنتاگون در سادگی احمقانه‌ای غوطه ور هستند و گرنه خیال نمی‌کردند ناو‌های آنها از عهده هماوردی با رزمندگان از جان گذشته یمن بر می‌آید.
آنها وانمود می‌کنند موشک شلیک شده به ناو یو. اس. اس لابون را رهگیری کرده‌اند و حال آن که این شلیک، الزاما نه برای حمله، بلکه احتمالا برای شناسایی امکانات راداری و پدافندی در محیط اطراف، برای زدن ضربات ترکیبی جدید بوده است.
گذر زمان روشن می‌کند که ناو‌های غول پیکر آمریکا، نه الزاما تهدیدی خطرناک برای رزمندگان مقاومت، بلکه هدفی قابل انهدام -اگر نگوییم برای شکار و غنیمت گرفتن- هستند.
