هر روزی را در دل دوئومو پیزا در شهر پیزا ایتالیا انتخاب کنید و بدون شک تعداد زیادی از گردشگران را خواهید دید که با همان ژست معروف عکس می‌گیرند: دست‌هایی که به سمت برج ناقوس کلیسای جامع دراز شده‌اند، گویی با قدرت آن را نگه داشته‌اند. به اصطلاح برج کج پیزا یکی از معروف‌ترین ساختمان‌های جهان است، اگرچه به دلایلی، آنطور که معماران اصلی می‌خواستند پیش نرفته است.
به گزارش خبرآنلاین، در سال ۱۱۷۳، ساخت و ساز برج ناقوس مرمر سفید برای مجموعه کلیسای جامع در پیزا، واقع بین رودخانه‌های آرنو و سرچیو در توسکانی، مرکز ایتالیا، آغاز شد. زمانی که سازندگان سومین طبقه از هشت طبقه برنامه‌ریزی شده را حدود پنج سال بعد به پایان رساندند، پایه برج با مخلوط متراکمی از خاک رس، ماسه به طور ناهموار روی زمین زیر آن نشست. در نتیجه، سازه به طور قابل توجهی به سمت جنوب متمایل شده بود.
اندکی پس از آن، جنگ بین پیزا و جنوا، یکی دیگر از ایالت‌های ایتالیا، آغاز شد و ساخت و ساز برای نزدیک به یک قرن متوقف شد. این تاخیر باعث شد که فونداسیون بیشتر در زمین مستقر شود و احتمالاً از ریزش زودهنگام برج ناقوس نیز، جلوگیری کرد. هنگامی که ساخت و ساز از سر گرفته شد، مهندس ارشد جیووانی دی سیمون سعی کرد با اضافه کردن سنگ تراشی اضافی به سمت کوتاه خمیده برج، این مشکل را جبران کند، اما وزن اضافی باعث شد که سازه حتی بیشتر کج شود.
این برج به طور رسمی در حدود سال ۱۳۷۰ تکمیل شد، اما شیب برج در طول شش قرن بعدی افزایش یافت و به بخشی جدایی ناپذیر از جذابیت عجیب و غریب بنا تبدیل شد. علیرغم تلاش‌های مختلف برای تقویت و بازسازی آن، برج پیزا به میزان ۰.۰۵ اینچ در سال فروکش کرد و آن را در معرض خطر فزاینده فروپاشی قرار داد. در سال ۱۹۹۰، ۵.۵ درجه (یا حدود ۱۵ فوت) از حالت عمود، متمایل شد، که این شدیدیترین زاویه این برج تاکنون است. در آن سال، بنای یادبود به روی بازدیدکنندگان بسته شد و زنگ‌ها حذف شدند، زیرا مهندسان برای تثبیت آن اقدام به تعمیرات گسترده کردند.
با سیفون کردن زمین از زیر و اضافه کردن وزنه‌های تعادل به انتهای شمالی برج، آن‌ها توانستند خم را به ۱۳.۵ فوت یا ۴.۰ درجه از حالت عمود برج کاهش دهند. صاف کردن پس از بازگشایی برج در سال ۲۰۰۱ ادامه یافت و در سال ۲۰۰۸ حسگر‌ها نشان دادند که حرکت فرونشست پس از بهبود کلی در حدود ۱۹ اینچ متوقف شده است. مهندسان اکنون بر این باورند که برج پیزا تا حدود ۲۰۰ سال پایدار خواهد ماند و از وقوع زلزله یا سایر بلایای غیرقابل پیش‌بینی جان سالم به در خواهد برد.
