اختلال عاطفی – فصلی (SAD) که به آن افسردگی فصلی نیز می‌گویند با تغییرات فصلی و معمولا با شروع پاییز ایجاد می‌شود. این افسردگی فصلی در زمستان پیش از پایان بهار شدت می‌گیرد، اما آیا هر خلق گرفته و افسردگی در این فصل ناشی از تغییرات فصلی است؟
به گزارش ایسنا، دکتر علی ناظری روانپزشک و عضو هیئت علمی دانشگاه در این باره، اظهار کرد: تجربه حالات خُلقی و احساسات گوناگون به صورت طبیعی در انسان وجود دارد و یکی از مهمترین و شناخته شده‌ترین آن هم حالت اندوه و غم و خُلق گرفته است که هر انسانی در طول زندگی کما بیش تجربه می‌کند.
وی افزود: وقتی صحبت از بیماری و اختلال در اعصاب و روان در افراد می‌شود منظور، حالات تشدید شده‌تر و دارای یک مدت زمان مشخص و ادامه دار و تأثیرگذاری آن حالات بر رفتار و زندگی روزمره و عملکرد شخصی و شغلی و اجتماعی افراد است.
این عضو هیئت علمی دانشگاه گفت: اختلال و بیماری افسردگی زمانی است که برخی از حالات مانند غم و اندوه که به طور طبیعی در فرد وجود دارد حالت شدیدتر و طولانی تری پیدا کند ضمن اینکه یک سری نشانه‌های ویژه هم دارد مانند عدم انگیزه فرد برای تلاش و فعالیت در زندگی و دست دادن حالت پوچی به آینده و یا حالت سرزنشگری افراطی به گذشته.
این روانپزشک که در یک برنامه رادیویی گفتگو می‌کرد، متذکر شد: گاهی اوقات بیماری افسردگی در یک سری از افراد به صورت غم و خلق گرفته بروز پیدا نمی‌کند و ممکن است بیشتر حالت عصبیت و پرخاشگری و اضطراب شدید داشته باشند.
ناظری افزود: ممکن است سن و سال و فرهنگ‌های مختلف و تحصیلات نیز در بروز نشانه‌های افسردگی تأثیر بگذارند بطوری که ما همیشه با یک فرد افسرده اندوهگین مواجه نباشیم.
وی با بیان اینکه فصل بهار و پاییز به دلیل اینکه میزان دریافت نور خورشید و ساعات روز و شب تغییر می‌کند تاثیراتی بر کارکرد مغز دارد و منجر به خلق گرفته شود گفت: کسانی که سابقه مشکلات خانوادگی و روانپزشکی دارند ممکن است حالت‌های بی انگیزگی و تنبلی و گوشه نشینی را بیشتر در خود احساس کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه اظهار کرد: خلق گرفته و روحیه غمگین بر رفتار‌های مختلف انسان مانند ابراز احساسات و هیجانات، توان برنامه ریزی ذهن و همچنین انگیزه پیدا کردن راه حل برای مشکلات تأثیر منفی می‌گذارد و وقتی افراد به حالت طبیعی برمی گردند راه حل‌های بهتری برای مشکلات خود پیدا می‌کنند.
ناظری گفت: حالت غم و اندوه در حالت متعادل و برای اینکه انسان خودش را با ماهیت دنیا سازگار کند امر نامطلوبی نیست البته به شرطی که به بیماری مزمن تبدیل نشود و ادامه پیدا نکند.
