حجت‌الاسلام و المسلمین محمد ساعدی در خصوص وصیت‌نامه مکتوب آیت‌الله رحمت و امکان انتشار آن اظهار کرد: سخنران محترم مراسم بزرگداشت آیت‌الله رحمت در حسینه جماران اشاره‌ی کوتاهی به این موضوع داشت و به بنده به عنوان وصی آن مرحوم توصیه فرمود که آن را با توجه به نکات آموزنده‌ای که دارد در فرصت مقتضی منتشر کنم.
به گزارش جماران، عضو دفتر امام خمینی (س) با اشاره به اینکه دوره بیماری آیت‌الله رحمت تقریبا یک ماه طول کشید گفت: حدود دو هفته در قم و تهران بستری بودند، ولی علاقه داشتند که در منزل باشند؛ لذا امکانات لازم در منزل توسط خانواده و فرزندان ایشان فراهم شد و نهایت سعی خود را کردند که رسیدگی‌های لازم انجام شود، اما نکته اینجا است که آیت‌الله رحمت دیگر دل در این دنیا نداشتند و هیچ سعی و علاقه‌ای به ماندن بروز نمی‌دادند و به مقدمات سفر پرداختند.
وی تصریح کرد: یکی از دغدعه‌های ایشان که اهتمام ویژه به آن داشتند در خصوص اماناتی بود که نزد ایشان بود؛ مثل وجوهی که مردم برای انجام نماز و روزه استیجاری به حساب ایشان که مخصوص این کار بود واریز می‌کردند تا ایشان به افراد مورد وثوق خودشان واگذار کنند.
ساعدی افزود: روز ۳۰ آبان ماه خانواده ایشان با من تماس گرفتند که ساعت ۶ بیایید حاج آقا با شما کار دارند. متوجه شدم که امر مهمی است. زیرا تقریبا هر روز و شب به خدمت ایشان می‌رسیدم. به لحاظ اینکه هم شاگرد ایشان بودم. نسبت فامیلی هم داشتم و هم به اعتبار اینکه در دفتر حضرت امام (س) خدمت ایشان بودیم. به همین جهات در این مدت در خدمت ایشان و در تماس نزدیک با خانواده و فرزندان حاج آقا بودم. به همین جهت احضار بنده، اهمیت موضوع را می‌رساند که حتما حاج آقا کار مهمی دارند. وقتی خدمت رسیدم متوجه شدم که همه فرزندان را، حتی پسر بزرگشان را هم از قم خواسته‌اند.
وی تأکید کرد: حاج خانم حضور داشتند و هر شش فرزند ایشان و آقای پرستار و من که با خود ایشان جمعا ۱۰ نفر بودیم. حاج آقا شروع به صحبت کردند. ابتدا پرسیدند همه صدای من رو می‌شنوند؟ وقتی جواب مثبت گرفتند، چند جمله‌ای در مورد اقرار به اسلام و قبول داشتن هر آنچه که بر پیامبر ص نازل شده و مرگ و قیامت بیان کردند و بعد هم فرمودند: همه بدانید آقای ساعدی وکیل و وصی من است وکیل‌ام در حیات من و وصی‌ام در ممات من. بعد به مطالبی که برایشان مهم بود راجع به امانات و مسائل دیگر پرداختند.
وصی آیت‌الله رحمت افزود: به جهت اهمیت مساله سؤالاتی از ایشان مطرح شد. هر کدام از اعضا خانواده با آرامش و ادب سوالات خود رو پرسیدند تا در مورد مقصود حاج آقا چیزی مبهم نماند. تنها کسی که از اول تا آخر تقریبا چیزی نگفت و ساکت بود حاج خانم بودند. حاج آقا با دقت و حوصله به همه سوالات پاسخ دادند. از جمله من سؤال کردم آیا وصی در نظارت هستم یا وصی در اجرا؟ فرمودند وصی در اجرا. پرسیدم وصی در اجرای چه چیزی؟ فرمودند وصی در اجرای هر آنچه که مربوط به من است. مسائل دیگری هم گذشت که در یک فایل صوتی ۵۶ دقیقه‌ای ضبط شده است. در انتهای گفتگو با اینکه در شب اول انتقال از بیمارستان به منزل، تصمیم آخرشان را به بنده فرموده بودند و در جریان بودم، ولی با این حال برای رفع هرگونه ابهامی مجددا به اشاره در مورد محل دفن و اینکه مشهد و کنار والده و برادران مرحومشان باشد یا تهران هم پرسیدم که آیا من در این خصوص هم اجازه تصمیم دارم؟ فرمودند بله.
وی اظهار کرد: بعد از جلسه خدمت ایشان عرض کردم اگر اجازه می‌دهید این مطالبی که مدنظر شما است و الآن شفاهی بیان فرمودید، کلیات و چکیده آن مکتوب شود و خدمت شما بیاوریم و اگر لازم به اصلاح هست، اصلاح کنیم و در هر صورت مکتوب شود. ایشان پذیرفتند و فرمودند که من در این زمینه اقدام کنم. اول آذر ماه دوباره خدمت ایشان رسیدم و متنی که با استفاده از این فایل صوتی نوشته شده بود و جنبه عمومی داشت را خدمت ایشان تقدیم نمودم. در حضور حاضرین نشستند، عینک زدند، دیدند و امضا کردند. این فرآیند شکل‌گیری وصیت‌نامه ایشان بود.
ساعدی یادآور شد: آیت‌الله رحمت در آن جلسه تأکید داشت که اگر تاکنون نخواستم وصیت‌نامه مکتوبی باشد به این جهت بود که کار‌هایی که به آن می‌پرداختم در جریان بود و اگر وصیت می‌نوشتم باید هر روز تغییرش می‌دادم؛ و این مقدور نبود. نکته درستی هم هست.
وی تأکید کرد: بعد از آن‌روز همه کار‌هایی که تعجیل در آن لازم بود با راهنمایی و نظارت شخص ایشان به سرانجام رسید. یکی دو مورد هم از نماز و روزه استیجاری مانده بود که آن‌ها هم به افراد مورد وثوق واگذار شد که کار مردم زمین نماند.
شاگرد آیت‌الله رحمت افزود: متن وصیت‌نامه خیلی مفصل نیست، اما نکات آموزنده‌ای در آن هست. برگرفته از آیات، روایت و ادعیه، ایشان در این وصیت‌نامه کوتاه، موجز، ولی آموزنده، توصیه‌هایی دارند به خانواده، اقوام، دوستان و هرکسی که این وصیت‌نامه را می‌بیند. به تقوای الهی، مدارا با یکدیگر و رعایت حال مردم توصیه کرده‌اند. راجع به امانات هم تأکید کرده‌اند که آنچه دست من بود به سرانجام رسیده است و چیز انجام نشده باقی نمانده است.
وی در پایان گفت: با طلب علو درجات برای این شاگرد با اخلاص و با وفای حضرت امام راحل (س) و تشکر از اهتمام شما به این امر با اهمیت، تصویر و متن کامل وصیت نامه آیت الله رحمت رضوان الله علیه جهت انتشار و اطلاع عموم به سایت جماران تقدیم می‌شود.
بسمه تعالی
با ایمان به ربوبیت خداوند متعال جل و علا که الکبریاء ردائه و العظمة ازاره و اقرار به رسالت حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و ولایت امیر مومنان و اولاد معصوم‌اش و حقیقت قیامت و حقانیت قرآن مجید و هر آنچه از معارف الهی که به آن دعوت کرده است، همه عزیزان از خانواده و اقوام و دوستان و هر کسی که این نوشته به رویت او می‌رسد را سفارش می‌کنم به رعایت تقوای الهی و پایبندی بر تقوا و مدارا با یکدیگر و رعایت حال مردم، که فرموده است ان العاقبة للمتقین. اما بعد وصی خویش قرار دادم آقای محمد ساعدی را در همه امور مربوط به خودم و جزئیات امور را به ایشان گفته‌ام و در جریان هستند و ان شاءالله با دقت عمل خواهند کرد. امانات مردم را به سرانجام رسانده‌ام و چیزی انجام نشده باقی نمانده است بحمدالله به احدی بدهکار نیستم و از همه مرتبطین انتظار دعای خیر و احلال و استحلال و ذکر خیر دارم. جز امید به لطف و کرم و رحمت حق متعال توشه‌ای ندارم و آخر دعوائی سبحانک اللهم و الحمد لله رب العالمین
پنج شنبه [چهارشنبه]اول آذر ۱۴۰۲ مصادف با هشتم جمادی الاولی ۱۴۴۵
محمدرضا رحمت
