تنگی کانال نخاعی یکی از مشکلات ستون فقرات است که می‌تواند در اثر دیسک گردن و یا دیسک کمر هم ایجاد شود. گردن درد، کمردرد، درد سیاتیک و دردی که با ایستادن بدتر شده و با تکیه دادن تسکین پیدا می‌کند، از علائم این بیماری است.
به گزارش ایسنا، اگر راه‌های درمان غیرچراحی کارساز نباشد باید به سراغ جراحی رفت.
علایم تنگی کانال نخاع مختلف هستند و معمولا به صورت درد و تحریک‌پذیری خود را نشان می‌دهند. گاهی افرادی که به تنگی کانال نخاعی مبتلا می‌شوند، علائمی را تجربه نمی‌کنند. معمولا تنگی کانال نخاع به مرور زمان رخ می‌دهد و علائم نیز بعد از شدت پیدا کردن تنگی نخاع خود را نشان می‌دهند. از آنجایی که اعصاب تحت تاثیر قرار می‌گیرند و فشار به آن‌ها وارد می‌شود، علائم معمولا علائم عصبی هستند.
در ادامه به برخی از این علائم اشاره کرده‌ایم. اگر این علائم را در خود و یا در اطرافیان خود دیدید، احتمال ابتلا به بیماری تنگی کانال نخاعی را در نظر داشته‌باشید و برای تشخیص و درمان به متخصص ارتوپد مراجعه کنید.
گردن درد و یا کمر درد در قسمت پایین کمر که محل وقوع آن بستگی به محل تنگی کانال دارد.
_ درد تیر کشنده
_ دردی شبیه به شوک و برق گرفتگی
_ دردی که می‌آید و می‌رود
_ دردی شبیه به سوختگی
_ گاهی درد گنگ است و نمی‌توان دقیقا محل آن را تشخیص داد
_ درد سیاتیک
_ سنگینی پا‌ها
_ ضعف در پا‌ها و ساق
_ دردی که با تکیه کردن و دراز کشیدن کاهش پیدا می‌کند
_ دردی که با ایستادن و راه رفتن و بالا رفتن از جایی شدت پیدا می‌کند
_ در موارد شدید ممکن است که کنترل ادرار و مدفوع از دست برود
_ بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن در بازو و دست‌ها
_ احساس فشار در دست‌ها
_ از دست دادن کنترل دست‌ها و پا‌ها
_ عدم تعادل
_ درد در شکم.
فوق تخصص درد می‌تواند تشخیص تنگی نخاع را بر اساس علائم بالینی و سابقه پزشکی شخص تایید کند. از دیگر آزمایشات و روش‌های تشخیص تنگی کانال نخاعی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
mri بهترین روش برای تشخیص تنگی کانال نخاعی است. در این روش تصویربرداری پزشکی تمامی جزئیات از جمله ریشه‌های عصبی و تغییرات نخاع یا تومور‌های موجود در ناحیه نخاعی قابل تشخیص است.
اسکن توموگرافی کامپیوتری: استفاده از اشعه ایکس برای تصویربرداری در زوایای مختلف که به تعیین شکل و اندازه کانال نخاعی کمک می‌کند.
میلوگرام: از ct با میلوگرافی در شرایطی که mri در دسترس نباشد، استفاده می‌شود. میلگرام نوعی رنگ کنتراست که به مایع مغزی نخاعی (فضای مایع نخاعی) تزریق می‌شود تا کانال نخاعی و ریشه‌های عصبی را مشخص کند.
– این روش یک نوع جراحی کم تهاجمی است و برای بیمارانی که تنگی کانال نخاعی خفیف دارند، مناسب است.
– در این روش، با استفاده از دستگاه آندوسکوپ، بدون نیاز به جراحی باز، تنگی کانال نخاعی درمان می‌شود.
– این نوع جراحی به صورت تهاجمی انجام می‌شود و بدون نیاز به قرار دادن وسایل در کانال عبور نخاع صورت می‌گیرد.
– این نوع جراحی از روش‌های تهاجمی است و با استفاده از وسایل که در کانال نخاعی قرار داده می‌شوند، انجام می‌شود.
– در این روش، قسمتی از فاست‌ها برداشته شده و با استفاده از پیچ و میله، مهره‌ها پایدار می‌شوند.
– در این روش، از پرتو‌های پرانرژی لیزر برای درمان تنگی کانال نخاعی استفاده می‌شود.
– لیزر با نفوذ به بافت، با تحریک سلول‌ها در ناحیه آسیب دیده، باعث بازسازی بافت می‌شود.
– کاهش وزن به عنوان یک تغییر مهم در سبک زندگی برای درمان تنگی کانال نخاعی.
– مصرف دارو‌هایی مانند استامینوفن، پروفن، ناپروکسن برای تسکین درد.
– استفاده از این دارو‌ها برای رفع گزگز و بی حسی.
– مصرف دارو‌های ضدالتهاب برای کاهش التهاب نخاعی.
– استفاده از لیزر و امواج اولتراسوند برای بهبود تحرک و انعطاف پذیری ستون فقرات.
– مصرف دمنوش‌های آویشن، شاتره، و بومادران به عنوان درمان‌های گیاهی.
– تغییرات در برنامه غذایی با مشورت دکتر مغز و اعصاب، از جمله حذف گوشت قرمز و غذا‌های صنعتی.
– اجرای تمرینات فیزیکی و فیزیوتراپی برای بهبود وضعیت عضلات و ستون فقرات.
تنگی کانال نخاعی نوعی بیماری ارتوپدی است که در اثر یک مشکل دیگر ایجاد می‌شود. معمولا فشار استخوان به اعصاب در اثر رشد استخوان و یا بیرون زدن دیسک ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند علائمی مانند درد و تیرکشیدن ایجاد کند. گاهی با شدت گرفتن بیماری، علائمی مانند گزگز کردن دست و پا و عدم تعادل بدن پیدا می‌شود.
