پرسپولیس، مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر، روز‌های خوبی را سپری نمی‌کند. درست است که ستاره‌های این تیم در گفتگو‌های متعددی که دارند این موضوع را رد کرده و هنوز این تیم را جدی‌ترین بخت قهرمانی رقابت‌های این فصل می‌دانند، ولی این اظهارات با واقعیت موجود همخوانی ندارد. در‌واقع اگر قرار باشد بر اساس آمار و منطقِ رایج در لیگ برتر صحبت کرد، پرسپولیس، حداقل در این بازه زمانی، نمی‌تواند خودش را یک تیم مدعی بداند و برای بقیه شاخ‌و‌شانه بکشد.
چیزی که این تیم در قریب به سه هفته نشان داده، بحران آرامی است که تداومش می‌تواند تبدیل به توفانی ناخواسته شود. برای بررسی شرایط کنونی این تیم کافی است به امتیازاتی است که این باشگاه در مجموع رقابت‌های لیگ برتر تا هفته دهم گرفته رجوع کرد. پرسپولیس تا به الان از ۹ بازی ۱۷ امتیاز دارد. همین گزاره، اولین دلیل برای توصیف شرایط نابسامان در اردوی سرخ‌هاست. طبق روالِ سال‌های نه‌چندان دور، در لیگ برتر ایران هر تیمی به‌طور میانگین از هر بازی دو امتیاز می‌گرفت شانس این را داشت که در انتهای فصل جام قهرمانی را بالای سر ببرد. پرسپولیس فعلا از این آمار عقب است.
البته که در یکی، دو سال اخیر، چنین رویه‌ای تغییر کرده و حالا برای رسیدن به عنوان قهرمانی در لیگ برتر ایران نیاز به کسب بیش از دو امتیاز از هر بازی به طور میانگین است. شاید چیزی حدود ۲.۲ یا ۲.۳ امتیاز از هر بازی. درست است که تا به الان یک امتیاز از پرسپولیس کسر شده، ولی با احتساب همان یک امتیاز هم باز پرسپولیس از میانگین جدیدی که برای کسب قهرمانی در لیگ برتر ایران نیاز است، عقب افتاده است.
بررسی جایگاه پرسپولیس در جدول لیگ برتر هم بحران مقطعی شاگردان یحیی گل‌محمدی را به تصویر می‌کشد. آنها تا پایان هفته دهم در رده سوم جدول رده‌بندی قرار گرفته‌اند، ولی جدول پراکنده است. مثلا استقلال صدرنشین ۹ بازی دارد، ولی تیم دوم جدول یعنی ذوب آهن ۱۰ بازی کرده است. این بدان معنی است که اگر پرسپولیس بازی معوقه‌اش را ببرد حداقل می‌تواند در جدول بالاتر از ذوب آهن قرار بگیرد، ولی این فقط یک بخش از داستان است، چون اگر تیم سپاهان هر دو بازی معوقه‌اش را ببرد آن وقت بالاتر از پرسپولیس می‌ایستد. این موضوع وقتی عجیب‌تر می‌شود که داستان کسر چهار امتیاز از سپاهان یادآوری شود. به عبارتی بخش پررنگ بحران پرسپولیس، فارغ از صدرنشینی رقیب سنتی‌اش، این است که سپاهان با وجود جریمه سنگین چهارامتیازی، باز هم این فرصت را دارد تا بالاتر از یحیی و تیمش قرار بگیرد.
این موارد شاید اطلاعاتی است که با نگاهی ساده به امتیازات تیم‌ها و جایگاهشان در جدول رده‌بندی قابل لمس است. برای درک عمیق‌تر داستان این روز‌های پرسپولیس، باید فراموشی آنها در کسب پیروزی را گوشزد کرد. پرسپولیس با احتساب بازی اخیرش در لیگ قهرمانان آسیا در خانه استقلال تاجیکستان، الان چهار دیدار است که رنگ برد را ندیده است. آنها سه بار در لیگ برتر و یک بار در لیگ قهرمانان آسیا در قریب به ۲۲، ۲۳ روز بازی به میدان رفته که کوچک‌ترین بردی به دست نیاورده‌اند. در لیگ برتر، این تیم از سه بازی آخر دو تساوی و یک شکست دارد. گرفتن دو امتیاز از ۹ امتیاز ممکن بخشی از حال و روز پرسپولیس را به‌خوبی شرح می‌دهد. در لیگ قهرمانان آسیا هم پرسپولیس فرصت برتری مقابل استقلال تاجیکستان را که روی کاغذ، ساده‌ترین رقیب آسیایی‌اش محسوب می‌شود، از دست داد و در خانه آنها به نتیجه مساوی رضایت داد.
اینجاست که جست‌وجو برای یافتن بحرانی مشابه در پرسپولیس امری درخور توجه به نظر می‌آید. پرسپولیسی‌ها دقیقا آخرین بار سه سال قبل بود که گرفتار چنین موضوعی شده و چهار بازی در کسب برد ناکام ماندند. سرخ‌پوشان تهرانی خوش‌شانس بودند که این عدد برایشان از چهار تجاوز نکرد؛ چراکه وضعیت کنونی این تیم در ۱۴۰۲، هنوز ممکن است سخت‌تر هم شود. دلیلش آن است که یحیی و تیمش در ادامه مسیر باید دو دیدار بسیار دشوار در لیگ قهرمانان آسیا داشته باشند که برتری در آنها، خود حکایتی مجزا دارد. این تیم ابتدا روز دوشنبه هفته آینده باید در لیگ قهرمانان آسیا مقابل النصر، در عربستان به میدان برود و بعد هم با الدحیل در تهران بازی کند. تصور اینکه پرسپولیس بتواند به ناکامی‌هایش در کسب برد در عربستان پایان دهد اگرچه بعید نیست، ولی حسابی دشوار است.
پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا هم شرایط چندان ایدئالی ندارد و برای صعود حتمی از گروهش نیاز به کسب موفقیت در بازی‌های باقی‌مانده دارد. این نیاز، ولی ظاهرا در بدترین زمان ممکن گریبان این تیم را گرفته است. البته که شرح این موارد به معنای ناتوانی پرسپولیسی‌ها نیست. آنها پیش از این در چندین مقطع نشان داده‌اند که راه عبور از بحران را به خوبی بلدند. اتفاقا به همین دلیل است که کسب یک برد احتمالی مقابل النصر عربستان می‌تواند شرایط این تیم را زیرورو کند. موضوعی که شاید چندان دور از دسترس هم نباشد.
بخش زیادی از مشکلاتی که اخیرا پرسپولیس با آنها دست و پنجه نرم کرده مربوط به مصدومیت و بیماری بازیکنان این تیم است. مرتضی پورعلی‌گنجی و یاسین سلمانی که با مصدومیت پارگی رباط صلیبی روبه‌رو شده‌اند و ماه‌ها غیبت خواهند داشت، ولی درست در پرفشارترین برنامه ممکن، دیگر ستاره‌های این تیم هم دچار بیماری آنفلوانزا شدند تا چند دیدار مهم را از دست بدهند یا اینکه نتوانند با صد درصد آمادگی حضور داشته باشند. میلاد سرلک، فرشاد فرجی، امید عالیشاه و مهدی ترابی از جمله بازیکنان پرسپولیسی هستند که تا چند هفته توانایی لازم برای بازی‌کردن را به دست نیاوردند. از این جمع، ولی حال همگی خوب شده و به نظر می‌رسد بخش مهمی از دغدغه‌های یحیی گل‌محمدی برای ادامه مسیر، دست‌کم برای دو بازی پیش‌رو در لیگ قهرمانان آسیا، از بین رفته باشد.
به هر روی، هرچقدر که ممکن است النصر پایانی برای بحران پرسپولیس باشد، شکست‌خوردن در آن بازی هم می‌تواند عمق این بحران را بیشتر نمایان کند؛ به‌ویژه اینکه سرمربی و مدیریت باشگاه هم در چندین مقطع نشان داده‌اند مستعد بروز رفتار‌های هیجانی و غافلگیرکننده هستند و ممکن است شرایط از چیزی که به نظر می‌رسد، بحرانی‌تر هم بشود.
