یک گروه بین‌المللی از کارشناسان مدعی شده‌اند که کلسترول در افراد مسن باعث بیماری قلبی نمی‌شود و تلاش برای کاهش و کنترل کلسترول با دارو‌هایی مانند استاتین‌ها بی‌فایده است. اِستاتین‌ها گروهی از دارو‌های کاهنده کلسترول خون هستند و معمولاً در پیشگیری از بروز بیماری‌های قلبی عروقی ناشی از افزایش چربی خون استفاده می‌شوند.
یک مطالعه تخصصی متشکل از حدود ۷۰هزار شرکت‌کننده نشان داد هیچ ارتباطی بین مفهوم کلسترول «بد» و مرگ‌های زودرس در افراد بالای ۶۰ سال و مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی وجود ندارد. بر اساس بررسی‌های صورت‌گرفته، ۹۲ درصد از افرادی که سطح کلسترول بالایی دارند، عمر طولانی‌تری دارند.
کلسترول بالا معمولاً به واسطه رژیم غذایی ناسالم، مصرف سطوح بالای چربی‌های اشباع شده و هم‌چنین سیگار کشیدن ایجاد می‌شود. داده‌های پیشین بر این اصل استوار است که کلسترول در خون، توسط پروتئین‌هایی به نام لیپوپروتئین‌ها حمل می‌شود و با بیماری‌های قلبی عروقی مانند بیماری عروق کرونر قلب، سکته مغزی، بیماری شریانی محیطی و بیماری آئورت مرتبط است.
دکتر مالکوم کندریک، یکی از نویسندگان این مطالعه، اذعان داشت: «هرچند بحث‌های زیادی پیرامون این یافته‌ها مطرح است، اما شواهد این تحقیق به طور کامل بررسی شده و می‌توان به آن استناد کرد. آنچه ما در بررسی دقیق سیستماتیک خود دریافتیم، این بود که افراد مسن با سطوح بالای LDL یا به اصطلاح کلسترول بد، عمر طولانی‌تری داشتند و آمار بیماری قلبی در میان آن‌ها کمتر بود.»
پروفسور شریف سلطان، متخصص جراحی عروق و اندوواسکولار از دانشگاه ایرلند، هم در این مطالعه مشارکت داشت و به گفته او، «کلسترول یکی از حیاتی‌ترین مولکول‌های بدن است و از عفونت، سرطان، درد عضلانی و سایر بیماری‌ها در افراد مسن جلوگیری می‌کند. کاهش کلسترول با دارو‌ها برای پیشگیری اولیه از بیماری‌های قلبی عروقی در افراد بالای ۶۰ سال عملاً بی‌فایده است و تغییر سبک زندگی مهم‌ترین و بهترین راه برای ارتقای سلامتی و کیفیت عمر است.»
دکتر آف راونسکوف، نویسنده اصلی این تحقیق، نیز معتقد است: «هیچ دلیلی برای کاهش سطح کلسترول بد (LDL) وجود ندارد.»
با این حال، در خصوص این نتایج شک و تردید‌هایی از سوی دیگر کارشناسان و متخصصان وجود دارد؛ از جمله:
پروفسور کالین بایجنت، اپیدمیولوژیست در دانشگاه آکسفورد، گفت که «مطالعه فوق نقاط ضعف جدی دارد و ممکن است نتیجه‌گیری‌ها کاملاً درست نباشد.»
دکتر تیم چیکو، متخصص قلب و عروق، هم باور دارد: «کاهش کلسترول با استفاده از دارو، خطر ابتلا به بیماری قلبی را در سالمندان کاهش می‌دهد؛ این مسئله قانع‌کننده‌تر از داده‌های حاصل از این مطالعه است.»
بنیاد قلب بریتانیا نیز نتایج این تحقیقات را زیر سؤال برد و اشاره کرد که تشخیص ارتباط بین سطوح بالای کلسترول LDL و مرگ در افراد مسن دشوارتر است؛ زیرا با افزایش سن افراد، عوامل متعددی بر سلامت کلی افراد تأثیر می‌گذارند.
از آنجا که ساختار مغز متشکل از کلسترول است، وجود این ماده برای عملکرد سلول‌های عصبی ضرورت دارد. کلسترول ماده اساسی برای ساخت استروژن، تستوسترون و کورتیکوستروییدهاست. کلسترول بالا در بدن یک فرد نشانگر سالم بودن کبد فرد است. بدن ما برای بهبود فرایند سوخت و ساز، روزانه به ۹۵۰ میلی‌گرم کلسترول دارد و کبد اصلی‌ترین محل تولید آن است.
فقط ۱۵ درصد از کلسترول مورد نیاز ما، توسط غذا‌های مصرفی تأمین می‌شود. اگر محتوای چربی غذای ما پایین باشد، کبد تلاش می‌کند تا آن ۹۵۰ میلی‌گرم روزانه را تأمین کند. پس اگر کلسترول بدن ما بالاست، یعنی کبد ما درست کار می‌کند.
هرچند از نظر تیم تحقیقاتی، نتایج فوق کاملاً معتبر و قابل اطمینان هستند، اما از طرفی عده‌ای دیگر از کارشناسان بر این باورند در خصوص حمایت از نتایج این مطالعه، به بررسی‌های بیشتری نیاز است.
