باب راس بیشتر به‌خاطر آفرو‌های فرفری و «حادثه‌های شاد» به عنوان مجری برنامه «لذت نقاشی»، یک برنامه تلویزیونی آموزشی نیم ساعته که بیش از یک دهه از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۴ پخش شد، شناخته می‌شود. اما پیش از آن راس یکی از اعضای اصلی تلویزیون بود در سراسر کشور، او یک آمریکایی بودمربی آموزش نظامی نیروی هوایی، باب راس به‌خاطر لحن‌های آرام‌بخش و برس‌کاری سریع‌اش معروف است.
دو دهه‌ای که او در نیروی هوایی ایالات متحده گذراند، کمتر شناخته شده است، جایی که قبل از بازنشستگی در سال ۱۹۸۱ به درجه استاد گروهبان رسیدبا این حال، خدمت سربازی راس دریچه‌ای به انتخاب‌های او و موفقیتی که در حرفه نقاشی خود پیدا کرد، می‌دهد. در دوران حضور در نیروی هوایی بود که عاشق کوه‌های آلاسکا شد و اولین قدم‌های هنری خود را برداشت.
و این بیزاری او از نقش انضباطی بود که در نهایت در پایگاه ایفای کرد که منجر به رویکرد مهربان و ملایمی شد که او به عنوان یک مربی نقاشی پذیرفت.
در حدود سال ۱۹۶۱، باب راس ۱۸ ساله در نیروی هوایی ثبت نام کرد. اما او به‌عنوان خلبانی آموزش نمی‌دید – ظاهراً قد او، شش فوت و دو و کف پای صاف این کار را غیرممکن می‌کرد، با هواپیما کار نمی‌کرد. درعوض، به عنوان تکنسین مدارک پزشکی به او کار میز داده شد.
در ابتدا، کار نیروی هوایی راس او را در فلوریدا نگه داشت، جایی که او در آنجا بزرگ شده بود. اما در سال ۱۹۶۳ او به پایگاه نیروی هوایی Eielson، حدود ۲۵ مایلی خارج از آلاسکا منتقل شد. این یک تغییر بود؛ راس بعداً در یکی از اپیزود‌های شادی نقاشی اعتراف کرد که قبل از اینکه برف را ببیند ۲۱ ساله بوده است.
خوشبختانه، محیط جدید او برای راس جذاب بود، او گفت که آلاسکا “زیباترین مناظر کوهستانی را دارد که من تا به حال دیده‌ام. ” در طول حرفه نقاشی خود، حتی پس از ترک نیروی هوایی، او اغلب صحنه‌های آلاسکا را به تصویر می‌کشید.
راس به عنوان عضوی از نیروی هوایی توانست در یک کلاس نقاشی در ایالات متحده شرکت کند. باشگاهی که اولین باری بود که او نقاشی خواند. او به سبک تدریس انتزاعی که بر “تئوری رنگ و ترکیب بندی” متمرکز بود اهمیتی نمی‌داد، اما “به شما نمی‌گفت چگونه یک درخت را نقاشی کنید.
” با این حال، او شکل هنری را دوست داشت. راس به کلاس‌های آموزشی ادامه داد و نقاشی بخش بزرگی از زندگی او شد. او سال‌ها بعد در یکی از قسمت‌های شادی نقاشی گفت: به خانه می‌آمدم، کلاه کوچک سربازم را برمی‌داشتم، کلاه نقاشم را سر می‌گذاشتم.
راس با شیفت کاری در میخانه‌ای به درآمد نیروی هوایی خود اضافه کرد، جایی که او همچنین مناظری را که روی قوطی‌های طلایی نقاشی کرده بود به گردشگران می‌فروخت. در حوالی سال ۱۹۷۵، زمانی که در این شغل مشغول به کار بود، نمایش “جادوی نقاشی رنگ روغن” را به میزبانی نقاش ویلیام الکساندر دید. الکساندر از تکنیک “آلا پریما” یا “خیس بر خیس” استفاده می‌کرد.
نقاشی‌هایی که به این روش انجام می‌شوند را می‌توان خیلی سریع تکمیل کرد، زیرا لایه‌های مختلف رنگ روغن را می‌توان بلافاصله به جای اینکه منتظر خشک شدن لایه‌ها بمانید، اعمال کرد.
راس با قدردانی از اینکه چگونه این روش می‌تواند به او کمک کند تا دیدگاه‌های هنری خود را زنده کند، به الکساندر به عنوان یکی از مربیان خود روی آورد. به لطف درس‌هایی که راس گرفت، و همچنین سخت‌کوشی و فداکاری‌اش، به نقطه‌ای رسید که توانست دو نقاشی را در وقت ناهار از وظایف نیروی هوایی خود به پایان برساند.
همانطور که او در نیروی هوایی در رتبه‌های بالاتری قرار گرفت، راس خوشحال نبود. در سال ۱۹۹۰ در مصاحبه‌ای با Orlando Sentinel، او در مورد زمان خود به عنوان گروهبان اول گفت: “من کسی بودم که شما را وادار می‌کردم توالت را تمیز کنید، کسی که شما را مجبور می‌کند تخت خود را مرتب کنید، کسی که بر سر شما فریاد می‌زند که چرا دیر کرده اید. کار کن. ” او ظاهراً لقب “بابی را از بین ببرید” به دست آورد، اما متنفر بود که خود را “فرد بد و خشن” توصیف کند.
برای راس، نقاشی در زمانی که او در خدمت نبود راهی برای فرار بود. او در یکی از قسمت‌های برنامه‌اش گفت: «پس از یک روز سربازی به خانه می‌آمدم و یک نقاشی می‌کشیدم و می‌توانستم آن دنیایی را که می‌خواهم نقاشی کنم تمیز بود، درخشان بود، براق بود، زیبا بود، بدون آلودگی بود، هیچ کس ناراحت نمی‌شد همه در این دنیا خوشحال بودند.
پس از بازنشستگی در سال ۱۹۸۱، راس توانست جنبه ملایم و دلسوز خود را به نمایش بگذارد، ابتدا به عنوان یک مربی دوره گرد با شرکت هنر جادویی الکساندر، سپس با کلاس‌های خود و نمایش در تلویزیون عمومی.
این تلاش‌های جدید قبل از شروع به زمان نیاز داشتند، اما راس آنقدر مصمم بود که این مسیر را در زندگی دنبال کند که مو‌های صاف و طبیعی خود را صاف کرده بود تا مجبور نباشد برای کوتاه کردن هزینه‌ای بپردازد (او از مدل مو‌های حجیم بیزار شد، اما به ظاهرش بچسبد، چون بخشی از ظاهر او بودتصویر زمانی که او به موفقیت دست یافت).
راس در مورد نقاشی گفت: “هر چیزی که بخواهید می‌توانید اینجا بسازید. این دنیای شماست. ” او آنچه را که دوست داشت، و آنچه را که دوست نداشت، در زمان حضورش در نیروی هوایی به کار گرفت تا دنیایی از آموزش‌های نقاشی ملایم خلق کند که امروزه نیز مورد قدردانی قرار می‌گیرد.
منبع: بدین سان
