اگر در تدارک تهیه‌ی سیسمونی هستید، باید بدانید که متخصصان کودک بسیاری از وسایل رایج سیسمونی مانند اسباب بازی یا حتی تخت نوزاد را بیهوده و خرجی اضافی می‌دانند.
حتماً از حضور تخت نوزاد در این فهرست تعجب می‌کنید، اما نباید قبل از آنکه متوجه شوید نوزادتان با چه نوع خوابی راحت‌تر است، این وسیله را خریداری کنید. می‌توانید اتاق را از قبل برای تخت آماده کنید، اما خرید خود آن را تا زمانی که مطمئن نشده اید مادر و کودک می‌توانند جدا از هم بخوابند به تعویق اندازید. به طور کلی، نوزادان می‌توانند گاهی به راحتی جداگانه بخوابند، اما ۶ ماه بعد خواب آن‌ها حساس‌تر می‌شود و به توجه بیشتری نیاز پیدا می‌کنند. اما حتی اگر جدا از هم بخوابید هم نمی‌توانید به مسأله‌ی شیردهی شبانه بی توجه باشید. به همین دلیل، یک سبد خواب بزرگ راحت‌ترین گزینه است.
مادر می‌تواند نوزاد را بلند کند، به او شیر دهد و دوباره سر جای خود بگذارد، بدون اینکه از جای خود بلند شود. تخت‌های نوزادی که در کنار تخت والدین قرار می‌گیرند هم همان کار را می‌کنند، اما جای بیشتری می‌گیرند.
وقتی نوزاد بزرگ‌تر شد می‌توانید او را به تشکی در کنار تخت خود انتقال دهید. زمین امن‌ترین جا برای خواب است. ممکن است به تخت نوزاد هم واقعاً نیاز داشته باشید، اما توصیه می‌شود تصمیم گیری در مورد خرید آن را به بعد از تولد بچه موکول کنید.
میز تعویض پوشک هم مشکل ساز است، چرا که هر قدر پدر و مادر مراقب باشند، احتمال افتادن نوزاد از روی آن وجود دارد.
مهم‌ترین نکته در مورد میز تعویض پوشک این است که اصلاً نیازی به این وسیله ندارید. توصیه می‌شود برای تعویض پوشک نوزاد یک تشک ضد آب تهیه کنید. می‌توانید هر زمان که لازم بود آن را روی تخت خود پهن کنید.
اگر آرتریت (التهاب مفصل) شدید نداشته باشید، بهترین حالت هنگام تعویض پوشک، زانو زدن کنار تخت است. تخت ارتفاع اندکی دارد و سقوط احتمالی نوزاد از آن خطر بسیار کمتری در مقایسه با میز تعویض پوشک دارد. به علاوه، همه‌ی چیز‌هایی هم که برای تعویض پوشک نوزاد نیاز دارید (بسته‌ی پوشک، دستمال و کرم مخصوص و غیره) را می‌توانید به راحتی در میز پاتختی یا روی یک صندلی کنار تخت نگه دارید.
کالسکه‌های گهواره‌ای بسیار گران قیمت اند. این وسیله بسیار دردسرساز است، چرا که استفاده‌ی محدودی دارد و پس از مدتی باید از آن خلاص شوید.
این کالسکه‌ها وزن بالایی هم دارند، در حالی که یکی از مهم‌ترین معیار‌ها در انتخاب کالسکه وزن آن است چرا که استفاده از کالسکه‌های سنگین دشوار است.
به همین دلیل توصیه می‌شود تنها زمانی به فکر خرید کالسکه‌های گهواره‌ای بیافتید که مطمئن باشید نمی‌توانید آن را از کسی قرض بگیرید. خرید کالسکه‌ی دست دوم هم ایده‌ی خوبی است.
اغلب لباس‌های یک سال اول زندگی نوزاد برای بعد از آن قابل استفاده نیستند. نوزادان رشد سریعی دارند و جثه‌ی آن‌ها هر ماه اندکی بزرگ‌تر می‌شود، بنابراین هر لباس را بیشتر از چند بار نمی‌توانند بپوشند. به همین دلیل بهتر است در صورت امکان، از دیگران لباس قرض بگیرید.
یک نکته‌ی دیگر هم در مورد دستکش‌های نوزادی است که چیز بیهودی‌ای هستند. این دستکش‌ها یکی از گیرنده‌های بسیار مهم بدن نوزاد که کف دست هایش هستند را مسدود می‌کنند. به علاوه، چند خراش کوچک مشکلی ایجاد نمی‌کند و برای کمتر کردن این خراش‌ها کافی است ناخن‌های نوزاد را زود به زود بگیرید.
هیچ نیازی به استریل کردن وسایل نوزاد نیست، صرفاً به این خاطر که هیچ باکتری‌ای در خانه‌ی شما نیست که بتواند به نوزاد آسیب بزند. تنها کاری که باید انجام دهید این است که مقداری آب داغ روی پستانک و شیشه شیر بریزید و آن‌ها را با آب شیر خوب بشویید. باکتری‌هایی که روی وسایل نوزاد باقی می‌مانند، دستگاه ایمنی بدنش را قوی می‌کنند.
اگر می‌خواهید دائماً نگران باشید حتماً یک ترازو بخرید! نوزاد سالم تنها هنگام مراجعه به پزشک نیاز به وزن شدن دارد. داشتن ترازو در خانه و وزن کردن هر روزه‌ی نوزاد (یا بعد از هر بار شیردهی) بهترین راه برای عصبی شدن است. اگر وزن نوزاد مطابق انتظار در حال افزایش باشد، خوشحالی‌ای برایتان نخواهد داشت، چون این همان چیزی است که باید رخ دهد. اما اگر وزن نوزاد بالا نرود یا حتی شروع به پایین رفتن کند، پدر و مادر وحشت زده می‌شوند و حتی ممکن است این نگرانی شیر مادر را کم کند، امری که به کاهش وزن نوزاد دامن خواهد زد. باید درک کنید که همه‌ی بچه‌ها مثل هم نیستند و افزایش وزن نوزاد روند ثابتی ندارد.
اگر نوزاد دچار شکم درد شود یا فعالیت بدنی بیشتری پیدا کند، ممکن است روند افزایش وزنش آهسته شود، اما جای نگرانی نیست، چرا که نوزاد وزن لازم را به دست خواهد آورد. در مورد افزایش وزن نوزاد استاندارد‌های بخصوصی وجود دارد، بنابراین اگر پزشک کودک تان می‌گوید که مشکلی نیست، باید به حرفش گوش دهید.
این وسیله تنها برای خانواده‌هایی کاربرد دارد که در خانه‌ی بسیار بزرگی زندگی می‌کنند. در اغلب خانه‌ها نیازی به مانیتور مخصوص برای باخبر شدن از حال نوزاد نیست. در هر حال می‌توانید تبلت و تلفن همراه خود را هم تبدیل به مانیتور کنید.
اشکال، رنگ‌ها و صدا‌های گوناگونی که این آویز‌ها دارند، حس‌های نوزاد را مختل می‌کنند. نوزادان به تدریج درباره‌ی دنیا یاد می‌گیرند و شلوغی این آویز‌ها برای آن‌ها مناسب نیست. به علاوه، به طور کلی، نوزادان نیازی ندارند چندین جسم مختلف دائماً جلوی چشم داشته باشند و این آویز‌ها فایده‌ی بخصوصی ندارند.
این مسأله در مورد اسباب بازی‌ها هم صدق می‌کند. اسباب بازی زیاد کمکی به رشد کودک نمی‌کند. بلکه برعکس، اسباب بازی کم به او یاد می‌دهد که قدر تک تک آن‌ها را بداند. ۲ تا ۳ اسباب بازی روی زمین یا در تخت معمولاً کفایت می‌کند.
یک نکته‌ی دیگر درمورد خرید اسباب بازی برای بچه‌های بزرگ‌تر این است که پدر و مادر‌ها به فروشگاه اسباب بازی می‌روند (احتمالاً برای اولین بار بعد از دوران کودکی خودشان) و در آنجا اسباب بازی‌ای که برای خودشان جالب است را برای فرزندشان که هنوز به سن بازی با آن نرسیده می‌خرند. به همین دلیل فرزندشان نمی‌داند که با آن چه کند و اسباب بازی گوشه‌ای بلااستفاده رها می‌شود. وقتی هم که بچه به سن بازی با آن اسباب بازی می‌رسد، علاقه‌ای به آن نشان نمی‌دهد، چون قبلاً بار‌ها آن را دیده و دیگر جذابیتی برایش ندارد؛ بنابراین اگر اسباب بازی جالب و کمیابی دیدید، آن را بخرید، اما تا زمانی که فرزندتان برای بازی با آن آماده نشده، پنهانش کنید.
درماتیک سبوره‌ای در نوزادان امری کاملاً طبیعی است. تلاش برای خلاصی از آن یکی از نمونه‌های اضطراب افراطی در والدین است. هیچ لزومی ندارد سر نوزاد کاملاً تمیز باشد. معمولاً ۲ تا ۳ هفته بعد از پاکسازی سر نوزاد با روغن و برس، درماتیت دوباره بازمی گردد. درماتیت گاهی تا زمانی که بچه به سن مدرسه برسد روی سر باقی می‌ماند، اما زیر مو‌ها مشخص نیست.
زمین‌های بازی نوزاد در حقیقت زندان‌هایی کوچک اند. این وسیله تنها برای پدر و مادر‌ها راحت است و هیچ ارتباطی به رشد راحت و آزادانه‌ی کودک ندارند.
روروئک هم همینگونه است و باعث منزوی شدن کودک می‌شود و صرفاً به او امکان حرکت می‌دهد. این وسیله مانع از آن می‌شود که نوزاد راه رفتن را یاد بگیرد و روند رشدش را آهسته می‌کند. دلیلش این است که شکل حرکت با روروئک اشتباه است. با روروئک نوزاد به جای اینکه واقعاً راه برود، خود را هل می‌دهد و وقتی سعی می‌کند همان کار را بدون روروئک انجام دهد، به جلو می‌افتد. به علاوه، تحقیقات نشان داده میان استفاده از این وسیله و بسیاری از انواع آسیب‌ها در نوزادان ارتباط وجود دارد. به همین دلیل است که روروئک در بعضی کشور‌ها از جمله کانادا ممنوع شده است.
منبع: روزیاتو
