فرارو- شبح محمد بو عزیزی جوان 26 ساله تونسی که با بر افروختن جسم و جانش به دیکتاتوری بیست و چهار ساله بن علی پایان داد، بر فراز جهان عرب در حال اهتزار است به طوریکه تصویر پیکر شعله ور جوانانی که برای یافتن کار و موقعیتی بهتر آتش بر جانشان می‌زنند به کابوسی خانمان سوز برای حاکمان عرب تبدیل شده است.
به گزارش فرارو، از آن سوی مرزهای شرقی تونس خبر می‌رسد که جوانی در اعتراض به بسته شدن رستوران خود و عدم توجه مسئولان به شكوائيه‌اش، در مقابل ساختمان مجلس شعب (مردم) مصر دست به خودسوزی زد. پیش از او نیز جوانی الجرایری پس از آن که شهردار الجزیره تقاضای کار او را رد کرد، خود را سوزاند. دیگر باید گفت که بوعزیزی همزادن خود را در سراسر کشورهای عربی پیدا کرده است.
در آخرین تحولات از دنیای عرب، خبر می‌رسد که یک شهروند مصری مانند همتای تونسی خود در اعتراض به بسته شدن رستورانش خود سوزی کرد. این فرد که عبده عبدالمنعم حماده جعفر خليفه نام دارد مقابل مجلس آمد و پس از سر دادن این شعار که " ای نيروهای امنيتی اين كشور حق من درون مصر ضايع و پايمال شده است" خود را سوزاند.
یکی از نگهبانان مجلس مصر درباره خود سوزی عبده گفته که او با ریختن بنزین بر روی خود، خود را آتش زد و سپس روی زمین افتاد.
همچنین نگهبان دیگری گفته که راننده خودرویی با کپسول سعی کرده است که جسم آتش گرفته عبده را خاموش کند. این شهروند مصری هم اکنون راهی بیمارستان شده است تا تحت مداوا قرار گیرد.
پیش از این نیز محسن بوطریف جوان بیکار الجرایری با الهام گرفتن از قهرمان انقلاب تونس دست به خود سوزی زد. او درباره خودسوزی‌اش گفت: «برای کار پیش شهردار الجزیره رفته بودم و زمانی که درخواستم را رد کرد، تصمیم گرفتم، همان کاری را انجام بدهم که بوعزیزی چند روز پیش انجام داده بود.»
روزنامه الخبر چاپ الجزایر در گزارش خود به نقل از شاهدان عینی منتشر کرد که بوطریف همراه 22 جوان دیگر الجزایری روز گذشته به دفتر شهردار رفته و از وی تقاضای کار کرده بودند ولی شهردار دست رد به سینه آنها زده بود. این جوان 27 ساله وی را تهدید کرد که اگر وی را مشغول به کار نکند، خودش را می سوزاند اما، شهردار حرف این جوان بیکار را به شوخی گرفته بود. بعد از مشاجره ، این جوان الجزایری روی خود بنزین ریخت و در ملا عام اقدام به خود سوزی کرد. مردم نیز بلافصله وی را به بیمارستان انتقال داده و بدین ترتیب وی از مرگ حتمی نجات یافت.
شاید زمانی که بوعزیزی خود را آتش می‌زد حتی خیال هم نمی‌کرد که پایان‌گر عصری پوسیده و کهنه در کشور خود باشد. ولی او با سوزاندن خود نه تنها بر دیکتاتوری در تونس پایان داد بلکه الهام بخش جوانانی شده است که در اوج ناامیدی از دست یابی به آرزو‌هایشان، خود را آتش می‌زنند آتشی که چه بسا نظام‌های استبدادی حاکم بر جهان عرب را در کام خود فرو کشد.
آیا انقلاب تونس فراگیر می‌شود؟
پیش بینی کارشناسان مبنی بر تاثیرات انقلاب تونس در کشورهای عربی بسیار زودتر از آنی به وقوع پیوست که در ابتدا تصور می‌شد. الجزایر، مصر، اردن و حتی لیبی کشورهایی هستند که احتمال می‌رود بحران‌های همانندی را تجربه کنند. پیش از این نیز این کشورها در دهه هشتاد بحرانی مشابهی را با نام "شورش هاى مواد غذايى" به خود دیده بودند.
ناظران بر این باور هستند عواملی مانند بیکاری، فساد مالی و اداری، استبداد و مشکلات حقوق بشری که مولفه‌های مشترک در بسیاری از کشورهای عربی است، می‌تواند تغییراتی را که با تونس آغاز شد تا آن سوی رود نیل گسترش دهد.
برگزاری تظاهرات‌های مردمی در اردن و مصر را چنانچه تحلیل‌گران گفته‌اند می‌شود به عنوان زنگ خطری برای دیکتاتوری‌های پوسیده کشورهای عربی-آفریقایی به حساب آورد. با این پیش فرض است که می‌توان بیانیه‌های هشدار گونه گروه‌های اپوزیسیون کشورهایی مانند مصر را درک کرد.
عبدالجلیل مصطفی مدير اجرايى جمعيت ملى تغيير به رهبرى محمد البرادعى در اين باره گفته است: «ملت تونس با کفايت و درايت پيروز معرکه سياسى شد و توانست روياى بسيارى از مردم عرب را که هر شب خواب تغيير و انقلاب را مى‌بينند، محقق کند. پيامى که آنها فرستادند به گوش همه ديکتاتورهاى عرب رسيد.»
آیا آن گونه عبدالجلیل مصطفی روایت می‌کند صدای مردم به گوش حاکمان عرب رسیده است؟
