جمهوری اسلامی نوشت: کور شود هرکس نمی‌تواند موفقیت‌ها و جهان گشایی‌های‌تان را ببیند. ما خیلی خوشحالیم که بدون برجام و اف‌ای‌تی‌اف، توانسته‌اید بایدن را "تسلیم" و حق ما را بگیرید. تبریک "عرض" می‌کنیم این فتح‌الفتوح را به "طولِ" همه سال‌هایی که با توحش تمام اذیت‌مان کردند. حالا که ۷ میلیارد دلارمان، بعد از چند سال به ۶ میلیارد "افزایش" یافته است، لطفاً بقیه مطالبات را هم با همین قدرت و قوت پیگیری کنید. حالا مثل آن دورانِ برجام که آدم‌های ناوارد دلار‌ها را "پالت" شده به ایران می‌آوردند، نشد هم مهم نیست.
ما و همسایه نداریم. تازه خیلی از این همسایه‌های گوگولی مگولی، با سخاوت و گشاده دستی خود ما بزرگ شده‌اند. با نانی که با چشم پوشی از میادین مشترک گازی و نفتی در سفره‌شان گذاشتیم.
حالا هم جیب ما و آنها ندارد. برود خانه آنها. ما از همان جا برمی‌داریم و خرید می‌کنیم. بازار که آن طرف کشور آن‌هاست دیگر پس چرا سنگینی حمل پول را تحمل کنیم؟ کور شود هرکه نمی‌تواند این همه موفقیت را ببیند.
در تیتر یک روزنامه خاص نوشته بود که دارند کور می‌شوند از این موفقیت. نوشته بود از چهار گروهی که از توافق ایران و آمریکا عصبانی هستند، از رژیم صهیونیستی کثیف و جمهوری خواهان آمریکایی پلشت و اپوزیسیون فشل و این اصلاح طلبان فلان فلان شده خودمان. به آن سه دسته اول کاری نداریم، اما خوب شد که این اصلاح طلبان با آن برجام و اف‌ای‌تی‌اف که همیشه پزش را می‌دادند، "گاندو"کش شدند تا نتوانند سر راه جهان گشایی ما مانع ایجاد کنند. بقیه‌شان را هم گاندو بخورد که راحت شویم. تازه یکی هم در این فضای مجازی پُست گذاشته بود به این بدی که.
تازه این را هم پرسیده بود که: افزایش نرخ دلار در کسری از ثانیه بازار را تحت تأثیر قرار می‌دهد، ولی چرا کاهش نرخ آن بعد از چند ماه، نه تنها در بازار محسوس نیست بلکه نرخ اجناس کماکان افزایش می‌یابد؟ علاوه بر علامت سؤال از این (!) علامت تعجب‌ها هم گذاشته بود! هرکس بلد است خودش جواب بدهد. ما که کِیف کردیم حال این موبور‌های پدر سوخته گرفته شد. تیتر‌های روزنامه‌های خاص هم کِیف‌مان را بیشتر کرد. کاش علاوه بر گرفتن پولمان می‌شد گوش‌شان را هم بپیچانیم. دل‌مان خنک می‌شد...
