در سراسر دنیا مکان‌های ممنوعه و محرمانه‌ای وجود دارد که اغلب ما ممکن است حتی نام آن‌ها را نشنیده باشیم.
به گزارش روزیاتو، اما حتی کسانی که کم و بیش از وجود این مکان‌ها باخبرند به طور دقیق نمی‌دانند که در آن‌ها چه می‌گذرد و تنها اطلاعاتی که درباره‌ی این مکان‌ها وجود دارد، نام آن‌ها و گمانه زنی‌هایی درمورد آن‌ها است.
در ادامه به مکان‌های ممنوعه‌ای در نقاط مختلف دنیا می‌پردازیم که هرگز اجازه‌ی سرک کشیدن در آن‌ها را نخواهید داشت.
جزیره‌ی مارها در برزیل زیستگاه جمعیت زیادی از یکی از کشنده‌ترین گونه‌های مار در دنیا یعنی افعی سرنیزه‌ای زرین است. زهر نیش این گونه‌ی مار به قدری سمی است که گوشت بدن انسان را در محل نیش آب می‌کند.
برخی ادعا می‌کنند در برخی از نقاط این جزیره، در هر متر مربع یک مار وجود دارد. دولت برزیل برای حفظ ایمنی افراد، بازدید گردشگران از این جزیره را ممنوع کرده است و در صورتی که تیمی تحقیقاتی قصد رفتن به جزیره‌ی مارها را داشته باشد حتما یک پزشک باید تیم را همراهی کند.
در سال ۱۹۷۴ کشتی‌های نفربر ترکیه به جزیره‌ی قبرس حمله بردند و این مسأله منجر به درگرفتن جنگ داخلی میان ساکنان یونانی و ترک قبرس شد. وقتی با اعلام آتش بس جنگ به پایان رسید، سازمان ملل کنترل ناحیه‌ی خالی از سکنه‌ای در نیکوزیا، پایتخت قبرس را به دست گرفت و آن را منطقه‌ی حائل اعلام کرد (منطقه‌ای که میان چند ناحیه یا کشور قرار گرفته و با توجه به نقش حائلیت خود باعث جدایی وعدم اتصال آن‌ها می‌شود).
در این منطقه دیوارهایی وجود دارد که ترک‌ها در شمال (جایی که ترکیه و نه هیچ کشور دیگری، آن را ناحیه‌ی جداگانه‌ای می‌داند) را از یونانی‌ها در جنوب جدا می‌کند. در پشت این دیوارها ساختمان‌های مسکونی و تجاری منطقه‌ی ممنوعه قرار گرفته اند. غیر نظامی‌ها اجازه‌ی ورود به برخی از مناطق غیر نظامی را دارند، اما بقیه‌ی بخش‌های این منطقه دهه‌ها است که در عمل بدون استفاده مانده است.
آرامگاه اولین امپراطور چین یعنی چین شی هوانگ در سال ۱۹۷۴ به دست چند کشاورز چینی کشف شد. از آن زمان باستان‌شناسان نزدیک به ۲ هزار سرباز سفالی در محل این آرامگاه پیدا کرده‌اند و انتظار می‌رود ۸ هزار مجسمه‌ی سفالی دیگر هم وجود داشته باشد که هنوز کشف نشده است.
علیرغم حفاری‌های انجام شده در محل این آرامگاه، دولت چین باستان‌شناسان را از کار بر روی مقبره‌ی اصلی چین شی هوانگ منع کرده است و آن‌ها اجازه ندارند به این مقبره دست بزنند. مقبره‌ی چین شی هوانگ از سال ۲۱۰ پیش از میلاد بسته مانده است.
این تصمیم دولت چین تا حدودی برای حفظ احترام مردگان است اما دلیل دیگری هم وجود دارد. در واقع دولت چین نگران است که با توجه به محدودیت‌های تکنولوژی‌های فعلی، کار حفاری به سازه‌های باستانی صدمه وارد کند.
در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶، انفجاری در نیروگاه اتمی چرنوبیل در اوکراین (در آن زمان بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود) رخ داد که فاجعه بارترین حادثه‌ی اتمی تاریخ محسوب می‌شود. اگرچه نمی‌توان به طور دقیق تعداد کسانی که بر اثر تشعشعات هسته‌ای کشته شدند را تعیین کرد اما کارشناسان تخمین می‌زنند بین ۹ هزار تا ۱ میلیون نفر بر اثر تشعشعات هسته‌ای به سرطان مبتلا شدند.
با گذشت بیش از ۳۰ سال از زمان وقوع این فاجعه، هنوز هم پروژه‌های پاک‌سازی در این منطقه صورت می‌گیرد و مدیر نیروگاه چرنوبیل معتقد است این منطقه دست کم تا ۲۰ هزار سال آینده قابل سکونت نخواهد بود.
دولت امریکا وجود ناحیه‌ی ۵۱ را انکار می‌کرد تا آنکه در سال ۲۰۱۳ اسنادی مربوط به سال ۱۹۹۲ منتشر شد که به این پایگاه نظامی ایالت نوادا اشاره داشت. مقامات امریکایی هنوز اعلام نکرده‌اند در این پایگاه چه تحقیقاتی انجام می‌شود، اما نظریه پردازان توطئه ادعا می‌کنند در آنجا بر روی فعالیت‌های موجودات فرازمینی تحقیق می‌شود.
با استفاده از سرویس گوگل مپس می‌توانید از زاویه‌ی بالا نگاهی به این پایگاه بیندازید. با این حال، به دلیل جغرافیای بیابانی این منطقه و سیستم حافظت پایگاه، ورود مخفیانه به آن بسیار دشوار است. حتی کسانی که اجازه‌ی ورود به این پایگاه را دارند با استفاده از هواپیماهای خصوصی‌ای به آنجا می‌روند که پنجره‌های آن‌ها تا زمان فرود پوشیده است تا مسافران نتوانند مسیر پایگاه را ببینند.
بیشتر جزایر آندامان و نیکوبار در خلیج بنگال متعلق به کشور هند هستند. طبق گمانه زنی ها، مردمان قوم سنتینل به مدت ۶۰ هزار سال است که در جزیره‌ی نورث سنتینل سکونت دارند و این یکی آخرین جوامعی در دنیا است که به طور کامل از دیگر جوامع دنیای بیرونی خود جدا مانده است.
در سال ۲۰۰۶، قایق ۲ ماهیگیر وارد جریان آب‌های کم عمق جزیره‌ی نورث سنتینل شد. هر دو ماهیگیر به دست بومی‌ها کشته شدند. از آن زمان، گزارش‌های دیگری مبنی بر پرتاب تیر به هلیکوپترهای رهگذر توسط مردمان سنتینل وجود داشته است.
از آنجایی که مردمان قوم سنتینل تا به حال در معرض بیماری‌هایی نبوده‌اند که بقیه‌ی مردم دنیا در برابر آن‌ها مقاوم شده اند، هر گونه تماس با بیگانه‌ها می‌تواند منجر به مرگ مردمان این قوم شود. به همین دلیل دولت هند موافقت کرده است که هیچ اقدامی برای ورود به این جزیره صورت نگیرد.
آرشیو محرمانه‌ی واتیکان در قفسه‌هایی به طول ۸۵ کیلومتر نگهداری می‌شود که حاوی اسناد مربوط به کلیسای کاتولیک است و قدمت آن‌ها به قرن هجدهم میلادی می‌رسد. این آرشیو در منطقه‌ای از واتیکان واقع شده که تحت حفاظت شدید قرار دارد.
آرشیو محرمانه‌ی واتیکان در سال ۱۸۸۱ به روی محققان گشوده شد اما به سختی می‌توان مجوز ورود به آن را دریافت کرد. محققانی که درخواست دسترسی به اسناد را می‌کنند تنها تا سه ماه اجازه‌ی این کار را دارند و حداکثر به ۶۰ محقق به طور همزمان اجازه‌ی دسترسی به آرشیو داده می‌شود.
خزانه‌ی فورت ناکس محل نگهداری بخش عمده‌ای از ذخایر طلای ایالات متحده امریکا است و احتمالا در هیچ نقطه‌ی کره زمین جایی وجود ندارد که تا این حد تحت حفاظت باشد. هیچ شخصی به تنهایی نمی‌تواند وارد خزانه شود.
در حقیقت، ترکیبی از اقدامات مختلف برای دسترسی به خزانه لازم است و هر یک از کارکنان فورت ناکس هم تنها یکی از آن اقدامات را می‌دانند. حتی آن‌ها هم بدون کمک همکاران خود نمی‌توانند وارد خزانه شوند.
خزانه‌ی جهانی بذر اسوالبارد مجموعه‌ی عظیمی از بذرهای سراسر دنیا است که تا عمق ۹۷ متری کوهی در میانه‌ی نروژ و قطب شمال ساخته شده و به گونه‌ای طراحی شده که در برابر بلایای طبیعی و انسانی مقاوم باشد.
در صورتی که فاجعه‌ی عظیمی رخ دهد، ۸۹۰ هزار نمونه بذری که تقریبا از تمامی کشورهای دنیا جمع آوری شده، تنوع گزینه‌های غذایی را تضمین خواهد کرد. درهای خزانه تنها چند بار در سال گشوده می‌شود و تعداد محدودی از امانت گذاران اجازه دارند که بذرها را به محل نگهداری آن‌ها ببرند.
تغییرات آب و هوایی حال حاضر کره‌ی زمین میزان مؤثر بودن خزانه‌ی اسوالبارد را می‌سنجد. در ماه مه ۲۰۱۷، لایه‌ی منجمد اعماق زمین ذوب و به درون اسوالبارد نفوذ کرد اما در درون آن منجمد شد و هیچ آبی به خزانه نرسید.
نقاشی‌های ماقبل تاریخی غار لازکاکس در سال ۱۹۴۰ کشف و بعد از جنگ جهانی دوم تبدیل به یک سایت گردشگری شد. این نقاشی‌ها در فهرست میراث جهانی ثبت شدند و به دلیل آنکه کربن مونوکسید حاصل از تنفس بازدیدکنندگان به نقاشی‌ها صدمه می‌زد، از سال ۱۹۶۳ بازدید از این غار ممنوع شد.
بعد از آن، نمونه‌هایی تقلیدی از این غار برای کسب درآمد از بازدید آن ساخته شد اما تنها محققان و نیروهای حفاظت از بناهای تاریخی اجازه‌ی ورود به غار اصلی را دارند.
