فرارو- کاتیا لاتوف به آرامی یک مرغ مگسخوار را بین دستان خود نگه میدارد، میگوید: «سلام پسر کوچولوی ناز. خیلی گرسنه ای؟» این جدیدترین بیمار در آپارتمانش در مکزیکوسیتی است که در دهه گذشته از صدها پرنده کوچک پرستاری کرده است.
به گزارش فرارو، زیر نوازش لاتوف، پرنده کم کم آرام میشود و به او اجازه میدهد آن را ارزیابی کند. مرد جوانی که پس از افتادن مرغ مگسخوار روی پاسیو خانهاش او را نجات داد، با دقت تماشا میکند.
کاتیا ۷۳ ساله در حالی که قطره چشمی را به سمت منقار میبرد، گفت: این مرغ مگس خوار است. اوه، مامان، میخواهی غذا بخوری!
او آپارتمانش در محله پولانکو شهر مکزیکوسیتی را به کلینیکی برای پرندگان مگسخوار بیمار و مجروح تبدیل کرده است که حدود ۶۰ مورد از آنها در حال حاضر در اطراف پرواز میکنند.
این زن که ادبیات فرانسه خوانده است، به یک منبع برای دوستداران پرندگان، چه آماتور و چه حرفه ای، در سراسر مکزیک و سایر نقاط آمریکای لاتین تبدیل شده است.
ماریا دل کورو آریزمندی، پرنده شناس، گفت که کلینیک بداهه او از موسسات رسمیتری نیز پشتیبانی میکند، که گاهی موارد به دلیل کمبود منابع، زمان و مکان به او ارجاع میدهند.
وی گفت ۲۲ گونه مرغ مگسخوار در پایتخت مکزیک وجود دارد. در مکزیک، حدود ۵۷ گونه و حدود ۳۵۰ گونه در سراسر قاره آمریکا وجود دارد.
کاتیا در حالی که دهها پرنده کوچک بالای سرش، در امتداد دیوارها و پنجره اتاق خوابش وزوز میکردند، توضیح داد که مراقبت از آنها را یک سال پس از زنده ماندن از سرطان روده بزرگ در سال ۲۰۱۱ آغاز کرد. این کار با یک مرغ مگسخوار شروع شد که چشمش توسط پرندهای زخمی شد.
یکی از دوستان دامپزشک او را تشویق کرد تا به آن کمک کند. او آن را گوچی بر اساس مارک کیف عینکی که در آن نگهداری میکرد، نامگذاری کرد. پرنده همراه جدا نشدنی او شد و در حین کار روی صفحه کامپیوترش نشست.
او در مورد ۹ ماهی که پرنده با او زندگی کرد، گفت: این برای من زندگی جدیدی را رقم زد.
نگهداری از مرغ مگسخوار به کاتیا کمک کرد تا از غم و اندوه و تنهایی که پس از مرگ همسرش در سال ۲۰۰۹ تجربه کرده بود و به دنبال آن او با سرطان مواجه شد، خلاص شود. بیماری او را مجبور کرده بود که پنج بوتیک گران قیمت خود را بفروشد تا روی بهبودی خود تمرکز کند.
بعداً دوستان و آشنایان شروع به آوردن مرغ مگسخوار برای او کردند. این زن شروع به مطالعه نحوه مراقبت بهتر از پرندگانی کرد که بومی قاره آمریکا هستند و معمولاً فقط ۴ تا ۶ گرم وزن دارند (یک پنجم اونس یا کمتر) و طول آنها حدود ۱۰ تا ۱۲ سانتیمتر (۴ تا ۵ اینچ) است.
از ماه می، تقاضا برای خدمات او افزایش یافته است. شخصی ویدئویی در مورد کار او در پلتفرم اجتماعی تیکتاک قرار داده است که بیش از ۱.۵ میلیون بار دیده شده است.
خانم کاتیا به همراه همکارش سیسیلیا سانتوس، در روزهای طولانی که از ساعت ۵ صبح تا شب طول میکشد، از پرندگان مراقبت میکنند.
بیشتر مرغهای مگسخوار در اتاق خوابی هستند که کاتیا در آن میخوابد. آنها آنجا میمانند تا آنقدر قوی شوند که بتوانند پرواز کنند و خودشان را تغذیه کنند. سپس آنها را به اتاق همسایه منتقل میکند تا آنها را برای آزادی آماده کند. آزادی آنها در یک منطقه جنگلی در سمت جنوب شهر انجام میشود.
بسیاری از آنها موفق به بازگشت به طبیعت میشوند، اما پرندگانی که تحت مراقبت کاتیا میمیرند در نزدیکی ساختمان او بین گیاهان کوچک دفن میشوند.
شهر مملو از تهدیدهایی برای مرغ مگسخوار است. زاغهای سیاه براقی وجود دارد که به پرندگان حمله میکند و لانه آنها را از بین میبرد و همچنین پروژههای ساخت و ساز دائمی که باغها را از بین برده و بتن را جایگزین میکند.
اما کاتیا همچنان خوشبین است. او گفت: هیچ چیز تضمین شده نیست. من معتقدم که خدا زندگی میدهد و خدا آن را میگیرد، اما ما هر کاری که ممکن است انجام میدهیم.