این روز‌ها اینگونه از ابرماه عکس بگیرید!

شاید برای شما تصویر برداری از آسمان در حالی که ماه در آن می‌درخشد هیجان انگیز باشد، با این راهنمای تخصصی نحوه گرفتن تصاویر خیره کننده از ماه را بیاموزید.

به گزارش خبرآنلاین، در ماه دنیایی پنهان وجود دارد، از دهانه‌ها و کوه‌ها گرفته تا دره‌ها و دریا‌های گدازه‌ای یخ‌زده، که اگر دوربین خود را به سمت آن بگیرید، در انتظار عکس گرفتن است. از آنجایی که بزرگ و روشن است و پیدا کردن آن آسان است، هدف مناسبی برای شروع سفر در عکاسی نجومی است.

در این مقاله، نکاتی ارائه خواهد شد تا به شما کمک کند با تجهیزاتی که دارید بهترین‌ها را از ماه بگیرید. ما به شما نشان خواهد داد که چگونه فقط با استفاده از یک تلفن هوشمند عکس‌های عالی بگیرید و چگونه با اعتماد به نفس بیشتر به تجهیزات بزرگتر بروید.

یک عکس موفق از ماه نیز ممکن است به شما کمک کند تا دوربین خود را بیشتر به سمت منظومه شمسی و اعماق فضا ببرید تا بتوانید از سیارات، ستارگان و حتی اجرام تماشایی در اعماق آسمان عکاسی کنید.

فقط گوشی هوشمند دارید؟ عالی است، شما هنوز هم می‌توانید چند عکس عالی از ماه بگیرید.

ماه برای عکاسی با گوشی هوشمند به اندازه کافی روشن است، اما مدل‌ها مختلف درجات مختلفی از موفقیت را به همراه خواهند داشت. ماه در هنگام کامل بودن و در مقابل خورشید در آسمان درخشان ظاهر می‌شود. یک ماه کامل در حال طلوع به دلیل اثری به نام توهم ماه به طور مصنوعی بزرگ به نظر می‌رسد.

یک عکس می‌تواند ناامید کننده باشد، زیرا ماه بسیار کوچکتر از حد انتظار به نظر می‌رسد. اگر دوربین شما به پیش زمینه علاقه دارد، ماه تمایل به نوردهی بیش از حد دارد. اگر دوربین شما طرفدار ماه باشد، پیش زمینه ممکن است کم نور شود و گم شود.

برای تصاویر دقیق تر» تصویربرداری فوکال» این تکنیک را توضیح می‌دهد که دوربین را به سمت پایین چشمی تلسکوپ می‌گیرد و می‌تواند به طرز شگفت انگیزی خوب کار کند. اگر به تلسکوپ دسترسی دارید، روی ماه صف آرایی کنید و با دقت تمرکز کنید. پس از اتمام، دوربین را به سمت پایین چشمی بگیرید و دکمه شاتر را فشار دهید.

رویکرد دقیق‌تر

هنگامی که یک دوربین مناسب دارید، می‌توانید خلاقیت بیشتری در عکس‌های خود داشته باشید.

یک دوربین عکاسی عمومی با لنز‌های قابل تعویض، راه را برای تصاویر دقیق‌تر از ماه باز می‌کند. اندازه ماه که در تصویر خود می‌گیرید به فاصله کانونی لنز شما بستگی دارد. هر چیزی بیش از ۲۰۰ میلی متر شروع به آشکار کردن ویژگی‌های ملموس در سطح ماه می‌کند. یک لنز فاصله کانونی ۱۰۰۰ میلی متری یک دیسک کامل ماه را با جزئیات بسیار دقیق نشان می‌دهد.

اگر می‌توانید شکل ماه را ثبت کنید، تغییرات روزانه را ثبت کنید و نتایج را در قالب تقویم ارائه کنید. توجه داشته باشید که تغییر آب و هوا می‌تواند مانع پروژه‌هایی مانند این شود.

در ارتفاع کم، جزئیات ماه توسط جو زمین محو خواهد شد، اما ممکن است برخی از اثرات جالب نیز دیده شود. در اینجا، زمانی که ماه در حال غروب است، پدیده جوی نادری را به نمایش می‌گذارد که به عنوان فلاش قرمز شناخته می‌شود.

برای جزئیات ماه، دوربین را روی یک پلتفرم مانند سه پایه نصب کنید. برای از بین بردن نیاز به فشار فیزیکی دکمه شاتر و از بین بردن خطر لرزش ناخواسته دوربین، از شاتر از راه دور استفاده کنید.

دوربین و لنز را روی دستی تنظیم کنید. تنظیمات ISO باید پایین باشد، مثلاً برای دوربین‌های مدرن ۲۰۰-۱۶۰۰. دیافراگم لنز باید کاملاً باز باشد با این نکته که برخی از لنز‌ها لبه‌ها را تحت این تنظیم نشان می‌دهند. انتخاب کمترین عدد f (عدد f دیافراگم است، هرچه عدد f کمتر باشد، شاتر نور بیشتری وارد می‌کند) و افزایش یک یا دو توقف باید لرزش را از بین ببرد.

تمرکز دقیق ضروری است. یکی از ترفند‌ها این است که فوکوس خودکار (AF) را روشن کنید و سپس دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید تا ماه در دید باشد تا لنز به طور خودکار روی لبه ماه فوکوس کند. پس از اتمام کار، لنز را روی فوکوس دستی (MF) تغییر دهید و مراقب باشید که حلقه فوکوس را دوباره لمس نکنید. اکنون لنز باید به درستی فوکوس شود.

با استفاده از نورسنج دوربین خود به عنوان راهنمای پایه، نوردهی‌های براکتی را برنامه ریزی کنید. در تنظیمات توصیه شده متر، همراه با نوردهی طولانی‌تر و کوتاه تر، عکس بگیرید و هر نتیجه را در صفحه بازبینی دوربین بررسی کنید.

یک ماه کامل روشن ممکن است برای عکاسی وسوسه انگیز به نظر برسد، اما مناظر دراماتیک تری در مراحل اولیه و بعدی یافت می‌شود، در نزدیکی جایی که روز قمری به شب قمری می‌رسد، خط سایه‌ای که به نابودگر معروف است پدیدار می‌شود. برای هلال ماه‌های اولیه یا اواخر، گاهی اوقات می‌توانید شب ماه را به دلیل انعکاس نور خورشید از زمین مشاهده کنید. پدیده‌ای به نام «خاکی» نوردهی طولانی‌تر هلال ماه با نور زمین، بخش روشن را بیش از حد در معرض دید قرار می‌دهد و جزئیات زیادی را در بخش نورانی زمین نشان می‌دهد.

سطح روشن در مجاورت ترمیناتور جایی است که نور خورشید به صورت مایل بر سطح ماه می‌افتد. در اینجا، ویژگی‌هایی با ارتفاع سایه‌های چشمگیر و جزئیات پیچیده ماه در بهترین حالت خود ارائه می‌شوند.

در بهار، بهترین زمان برای عکاسی از هلال ماه، عصر است، زیرا ماه در آسمان بالاتر ظاهر می‌شود و با زاویه تندتری نسبت به پاییز غروب می‌کند. در پاییز، برعکس است. هلال‌ها در اوایل صبح در آسمان بالاتر ظاهر می‌شوند. در عکاسی نجومی، ارتفاع بالاتر سوژه‌ها را به بالای لایه تیره جوی نزدیک به افق می‌برد.

تلسکوپ دارید؟ دوربین دارید؟ این دو را با هم ترکیب کنید تا عکس‌هایی با ظاهری متخصص داشته باشید.

آداپتور‌های ساخت و مدل‌های خاص دوربین را می‌توانید از فروشگاه‌های نجومی خریداری کنید. این‌ها شامل یک حلقه با دوربین مناسب است. در داخل حلقه، یک نخ T ماده وجود دارد. یک استاندارد واقعی که در عکاسی نجومی استفاده می‌شود. یک بشکه رزوه T نر به آداپتور پیچ می‌شود، لوله به داخل نگهدارنده چشمی تلسکوپ می‌لغزد.

تلسکوپ‌ها معمولا دارای بشکه‌های ۱.۲۵ اینچی یا ۲ اینچی هستند. مدرن‌ها با یک آداپتور قابل تعویض برای هر دو اندازه عرضه می‌شوند. در صورت موجود بودن از اندازه ۲ اینچی بزرگتر استفاده کنید. پس از جفت شدن، تلسکوپ مانند یک لنز تله فوتو قدرتمند با عدد f ثابت است. در حالت ایده آل، از تنظیمات ISO پایین تا متوسط استفاده کنید.

کوتاه نگه داشتن نوردهی باعث کاهش اثرات ناشی از حرکت ظاهری ماه ناشی از چرخش زمین می‌شود. نوردهی بیش از حد طولانی، و ماه را تار نشان خواهد داد. یک پایه ردیاب استوایی هم تراز قطبی این حرکت را جبران می‌کند، اما برای نوردهی کوتاه ماه ضروری نیست.

برای عکس‌های حرفه‌ای تر، سایه‌ها در نزدیکی پایان‌دهنده، خطی که شب قمری را از روز قمری تقسیم می‌کند، بسیار چشمگیر هستند.
به نظر می‌رسد نمای بسیار بزرگنمایی شده از سطح ماه به دلیل چیزی به نام «دیدن جوی» می‌درخشد و می‌لرزد. این اصطلاحی است که انکسار ریز نور ماه را هنگام عبور از جو متلاطم زمین توصیف می‌کند. در تصویربرداری نجومی، جزئیات دقیق را مخدوش و محو می‌کند.

اثرات دیدن جو با استفاده از تکنیکی به نام «تصویربرداری خوش شانس» به حداقل می‌رسد. این شامل گرفتن چندین نوردهی کوتاه، مرتب‌سازی نتایج بر اساس کیفیت، تراز کردن بهترین‌ها و میانگین‌گیری آن‌ها با هم است. این تصویر برداری را می‌توان با دوربین‌های عکاسی انجام داد، ام در اصل یک دوربین با قدرت صنعتی بهتر میتواند این کار را انجام دهد.

این دستگاه‌ها که به تصویربرداری سیاره‌ای، قمری و خورشیدی اختصاص دارند، معمولاً صدها، و نه هزاران فریم را در عرض چند ثانیه می‌گیرند. کار پر زحمت پردازش نتایج را نیز می‌توان با برخی از برنامه‌های کاربردی رایگان به صورت خودکار انجام داد.

منبع: sciencefocus