در چند وقت اخیر، برخی از خودروسازان و واردکنندگان خودرو در کشور، اقدام به معرفی گزینه‌های برقی خود کردند. وزیر صمت هم در جدیدترین مصاحبه خود اعلام کرد که اولویت واردات با خودرو‌های برقی است. اما سئوالی که پیش می‌آید این است که در نهایت، بازار خودروی کشور آمادگی ورود این نوع محصولات را دارد یا نه؟
به گزارش خبرآنلاین، ماهیت این امر که خودروسازان قصد دارند تا خودرو‌های برقی را تولید و مونتاژ و یا وارد کنند، بسیار خوب و مثبت تلقی می‌شود. اما مشخص نیست که چه زیر ساختی پاسخگوی این خودرو‌ها خواهد بود.
تا کنون بحث ورود خودرو‌های برقی مثل اسکای ول ET ۵، فیدلیتی برقی (Chery EQ ۵)، آریزو ۵ EV و جک J ۴ برقی و حتی بحث استفاده از اتوبوس‌های برقی در ناوگان شهری، مطرح شده و شرکت‌ها در حال گذراندن تست‌های فنی برای ورود به بازار هستند.
تقریبا تمام بار راه‌اندازی ایستگاه‌های شارژ خودرو‌های برقی بر روی دوش مپنا است و پرسش این است که این شرکت به تنهایی می‌تواند در زمانی کوتاه، این مهم را به اجرا درآورد؟ در حال حاضر ایستگاه‌های شارژ برج میلاد و شهید مدنی تهران توسط گروه مپنا راه‌اندازی شده‌اند. در شمال کشور هم ایستگاه شارژ خودرو در هتل میزبان بابلسر راه‌اندازی شده است. اما این تعداد ایستگاه برای آینده بازار ایران که باید بخشی از آن‌ها تبدیل به خودرو‌های برقی شوند، کافی به نظر نمی‌رسد.
بد نیست بدانید که تعداد ایستگاه‌های شارژ برای خودرو‌های برقی در سراسر ترکیه تا ۱۷ ژوئیه امسال به ۳۷۹۰ واحد و تعداد نقاط شارژ برقی نیز به ۸۰۰۱ واحد رسیده است. ۵ شرکتی که در زمینه تامین ایستگاه شارژ فعالیت می‌کردند، اکنون به ۱۳۲ شرکت رسیده‌اند.
پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که با عرضه خودروی ملی ترکیه به نام «توگ» به بازار داخلی، تقاضا برای خودرو‌های برقی بیش از پیش، به‌ویژه از نیمه دوم سال ۲۰۲۳ و در سال‌های ۲۰۲۴-۲۰۲۵ به سرعت افزایش یابد. ترکیه باید تا سال ۲۰۳۰ حدود ۳ میلیارد دلار برای توسعه زیرساخت خودرو‌های برقی هزینه کند. ۲ میلیارد دلار از این مبلغ صرف شرکت‌های توزیع و ۱ میلیارد دلار دیگر نیز صرف شرکت‌های سرمایه‌گذار ایستگاه‌های شارژ خواهد شد.
نکته مهم‌تر اینکه ترکیه از نظر تعداد ایستگاه‌های شارژ به ازای هر خودرو برقی در اروپا، رتبه بالایی دارد. این کشور از نظر ایستگاه‌های شارژ جریان متناوب (AC) در جایگاه سوم و از نظر ایستگاه‌های شارژ جریان مستقیم (DC) نیز در جایگاه دوم قرار دارد.
امارات هم برنامه دارد تعداد ایستگاه شارژ خودرو برقی را در سال‌های پیش‌رو، به ۸۰۰ ایستگاه برساند. در ماه دسامبر، اعلام شد که همراه با برنامه بزرگ ۲۰۴۰، برنامه‌هایی برای این وجود دارد که حملونقل در دبی تا سال ۲۰۵۰، به انتشار کربن صفر برسد. این یعنی تمام وسایل حمل‌ونقلی از منابع انرژی تجدیدپذیر و پاک استفاده خواهند کرد و شامل حذف انتشار کربن در تمام موارد خواهد شد تا دبی را به الگوی جهانی در زمینه‌ی سازگاری با محیط زیست تبدیل کند.
اگر ورود وسایل نقلیه برقی به ناوگان حمل و نقل عمومی را هم در نظر بگیریم، اوضاع بدتر می‌شود. صرفا ایجاد ایستگاه شارژ کافی نیست و باید درباره سرعت شارژ آن هم بحث شود. استاندارد و سازگار بودن شارژر‌ها با خودرو‌های مختلف هم موضوعی مهم و حساس است.
موضوعاتی که مطرح شد، مربوط به ایستگاه‌های شارژ عمومی بود و درباره ایستگاه شارژ مسکونی هم صحبتی نکردیم!
بزرگترین شرکت‌های سازنده ایستگاه شارژ در جهان شارژ پوینت، BP، ABB، شِل و هیوندای هستند.
خودرو‌های برقی در طول زمان، نیازمند مراقبت بیشتری هستند و حساسیت خدمات پس از فروش آن‌ها بیشتر از خودرو‌های بنزینی است. خودرو‌های هیبریدی و پلاگین هیبریدی که در سال‌های قبل از ممنوعیت وارد کشور شدند، برخی از آن‌ها اکنون با مشکل نبود باتری و یا گرانی بیش از حد آن مواجه هستند.
شرکت‌های مونتاژ و وارد کننده خودرو‌های برقی، باید به تک تک این دغدغه‌ها و مشکلات پاسخ دهند تا روند تولید و ورود این نوع خودرو‌ها سرعت بگیرد و برخی از کلان‌شهر‌ها بتوانند مقدار آلودگی هوا و صوتی کمتری را تجربه کنند.
