فرارو- آیا تا به حال کسی به شما گفته است که وقتی کسی از رفتارتان انتقاد می‌کند، اینقدر «تدافعی» با آن برخورد نکنید؟ اما اگر مثل اکثریت مردم، فکر می‌کنید که این رفتار تدافعی و بعضی مواقع همراه با خشونت در مقابل دیگران صرفا ویژگی منحصر به شخصیت شماست، سخت در اشتباه هستید. شما در حقیقت در حال انجام مکانیسم دفاعی هستند.
به گزارش فرارو، اصطلاح «مکانیسم دفاعی» از کار روانکاو معروف یعنی زیگموند فروید سرچشمه می‌گیرد، او مدلی از شخصیت را ارائه کرد که در آن بزرگسالان دائماً نیاز دارند موانعی درونی را در برابر غرش انگیزه‌های پرخاشگرانه و جنسی خود قرار دهند. با این حال، در استفاده امروزی، مکانیسم‌های دفاعی توسط افرادی که در سنت روان درمانی پویشی کار می‌کنند، تقریباً مترادف با استراتژی‌های مقابله، افکار و رفتار‌هایی است که افراد برای مدیریت عواطف منفی (مانند استرس) استفاده می‌کنند.
هیچ کس دوست ندارد اضطراب، شک به خود یا خشم را تجربه کند. دیدگاه جدید مکانیسم‌های دفاعی نشان می‌دهد که استفاده از آنها دقیقاً همان کاری است که باید برای مدیریت احساسات انجام دهید تا زمانی که احتمالاً بتوانید در مقطعی صادقانه آشفتگی درونی خود را بررسی کنید.
همانطور که در مقاله جدید جسیکا سیلورمن و کیتی آفجس ون دورن از دانشگاه یشیوا نیویورک بیان شده است، اگرچه تحقیقات در مورد مکانیسم‌های دفاعی و مقابله از دو سنت جداگانه ناشی شده است، اما به طور فزاینده‌ای در زمینه درمان با روش‌های مشابه به روش‌های مشابه به کار می‌روند. به گفته آنها، بررسی دفاع در درمان‌های شناختی رفتاری و مقابله در درمان‌های روان پویایی در سال‌های اخیر رایج‌تر شده است.
به اصطلاح "انکار" فکر کنید. انکار یک مکانیسم دفاعی در نظریه روان پویایی است، همچنین استراتژی مقابله‌ای از دیدگاه نظریه شناختی است. تفاوت در این است که در نظریه شناختی انکار رفتاری کاذب است که فرد برای فرار از واقعیت انجام می‌دهد، اما روان درمانی پویشی بر لزوم استفاده از مکانیسم دفاعی برای ایجاد آرامش موقت تاکید دارد.
زمانی که موضوع آگاهی وارد بازی می‌شود، این تمایز پیچیده‌تر می‌شود. همه مکانیسم‌های دفاعی از نظر اینکه آیا برای آگاهی فرد قابل دسترسی هستند یا خیر یکسان نیستند.
با استفاده از یک مکانیسم دفاعی به اصطلاح "بالغ"، مانند شوخ طبعی، می‌توانید کاملاً آگاه باشید که یک احساس منفی را به شکلی تبدیل می‌کنید که درد آن را کاهش می‌دهد. بنابراین، همانطور که نویسندگان استدلال می‌کنند، مکانیسم‌های دفاعی تا زمانی که به شما کمک می‌کنند با موقعیت‌های سخت دست‌وپنجه نرم کنید، از نظر روانی ناسالم نیستند.
دیدگاه‌ها در مورد مقاومت و انعطاف پذیری مکانیسم‌های دفاعی متفاوت است برخی آنها را انعطاف ناپذیر می‌دانند، اما در مقابل در دیدگاه جدید، مکانیسم‌ها با توجه به شرایط خاص هر فردی ظهور پیدا می‌کنند و شکلی انعطاف پذیر دارند.
اگر افراد از استرس و نگرانی در نوع مکانیسم‌های دفاعی خود استفاده کنند به نظر بی ارزش می‌آید.شوخ طبعی به همان اندازه که یک مکانیسم دفاعی برای مقابله است به همان اندازه نیز کمک می‌کند تا شما به هدف خود یعنی سازگاری برسید.
مطالعات جدید می‌گوید، خودآگاهی و کاوش در مورد اطلاعات درونی می‌تواند یک مکانیسم دفاعی خوب برای شما بسازد، مکانیسم دفاعی باید بتواند به شما نحوه برخورد آرام‌تر با یک اتفاق را آموزش بدهد، نه اینکه تا مدت‌ها شما را از رویایی با موقعیت منع کند.
به طور خلاصه، این نگاه جدید به مکانیسم‌های دفاعی به بازتعریف آنها کمک می‌کند تا به شما این امکان را بدهند که با منابع استرس یا تهدید راحت‌تر مواجه شوید؛ و هر چقدر بیشتر بتوانید اینگونه از مکانیسم‌های دفاعی را تجربه کنید برای موقعیت‌های بعدی پخته‌تر می‌شوید.
