فرارو- شارلوا در بلژیک زمانی قلب صنعت زغال سنگ این کشور بود، اما امروزه کارخانه‌های آن متروکه شده‌اند و زخم‌های صنعت معدن همچنان شهر را ویران می‌کند.
به گزارش فرارو، نیکلاس بویزارت هنرمندی که در زادگاهش تور‌های گردشگری برگزار می‌کند، گفت در سال ۲۰۰۹، روزنامه هلندی De Volkskrant شارلوا را "زشت‌ترین شهر جهان" نامید. وقتی مقاله منتشر شد، فرصت بازاریابی عالی برای شارلوا بود.
وی با دوستش وب‌سایتی ساخت که ماجراجویی در شارلوا را تبلیغ می‌کرد و خیلی زود، صد‌ها نفر برای تورهایشان ثبت‌نام کردند.
نیکلاس می‌گوید که در ابتدا مقامات محلی و گروه‌های توریستی از او متنفر بودند، اما کم کم مورد استقبال قرار گرفتند. او گفت: در ابتدا مقامات من را به خاطر انتشار تصویر شارلوا به عنوان یک مکان افسرده سرزنش کردند.
شهر شارلوا پس از اینکه فاش شد مارک دوترو، قاتل سریالی قربانیان ربوده شده خود را در یک سیاه چال در حومه شهر به زنجیر بسته بود، شهرت بیشتری به دست آورد. در اوایل امسال، مقامات شروع به تخریب خانه پلکانی کردند که در آن بدترین جنایات او انجام شده بود.
با این حال، در سال‌های اخیر، راهنمایان رسمی تور در شهر شروع به بازدید از کارخانه‌های متروکه کرده‌اند و حتی نقشه‌هایی از خرابه‌ها را برای خود تهیه کرده‌اند.
نیکلاس توضیح داد: تور‌های من از مرکز شهر شروع می‌شود، اما بسته به ترکیب گروه متفاوت است. گروه‌های تور نیکلاس می‌توانند از بچه‌های مدرسه‌ای گرفته تا اعضای کمیسیون اروپا متفاوت باشند.
او گفت: من تاریخ شارلوا را توضیح می‌دهم و سپس به کارخانه‌ها می‌رویم. من کلید برخی از ساختمان‌های متروکه را دارم، بنابراین به مردم اطراف را نشان می‌دهم. اگر هوا خوب باشد، می‌توانیم از یک تپه که مملو از مواد زائد معدن است بالا برویم. برای گروه‌های بزرگ‌تر، می‌توانیم در کنار رودخانه یک باربیکیو بخوریم.
بلژیک پس از انگلستان، اندکی پس از کسب استقلال خود در سال ۱۸۳۰ صنعتی شد. منطقه والونیا در اطراف شارلوا، رونق زغال سنگ را تجربه کرد و به نیروگاه صنعتی بلژیک تبدیل شد و نام مستعار "کشور سیاه" را به خود اختصاص داد. اما پس از دهه ۱۹۵۰، با سقوط ثروت زغال سنگ و تبدیل شدن نفت به سوخت غالب، صنعت بلژیک به شمال کشور و سواحل دریای شمال آن نقل مکان کرد.
در الگویی که در بسیاری از بریتانیا، ایالات متحده و فرانسه تکرار شد، بخش‌هایی از بلژیک رو به زوال صنعتی شد.
شارلوا در دهه‌های اخیر به دلیل جنایت، محرومیت و فساد بدنام شده است. آمار‌های اخیر نشان می‌دهد که ارقام بیکاری افسارگسیخته در شارلوا ۲۰ درصد است، در حالی که این رقم در کل کشور حدود ۶ درصد است.
تنها در ۴۰ مایلی جنوب بروکسل، این شهر ۲۰۰۰۰۰ نفری با مجتمع‌های مسکن دلهره‌آور و کارخانه‌های بسته مشخص شده است.
تیون ووتن مردم شناس فرهنگی و عکاس جنگ، در یک نوشته‌ای درباره شارلوا نوشته که مصرف کنندگان مواد مخدر آشکارا هروئین را در ساختمان‌های خالی مصرف می‌کنند، در حالی که روسپی‌ها تجارت خود را زیر پل‌های روگذر در گوشه خیابان‌ها در چند خیابان دورتر از تالار شهر انجام می‌دهند.
وی ادامه داد: دو خط از پنج خط مترو که برای خدمات رسانی به شهر طراحی شده اند، هرگز به پایان نرسیده اند. ایستگاه‌های خالی ارواح اکنون به عنوان محل پایکوبی خرابکاران، هنرمندان گرافیتی خودخوان و افراد معتاد است.
در سال‌های اخیر، این شهر همچنین برای از بین بردن روابط خود با یکی از مشهورترین ساکنان سابق خود – مارک دوترو قاتل زنجیره‌ای بلژیکی - تلاش کرده است. او در سال ۱۹۹۶ به دلیل ربودن، تجاوز و شکنجه شش دختر بین ۸ تا ۱۹ ساله دستگیر شد که چهار نفر از آن‌ها فوت کردند.
"خانه وحشت" سابق او در شارلوا ماه ژوئن سرانجام تخریب شد تا جایی برای یک باغ عمومی باز شود.
در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای پاکسازی برخی از فرسوده‌ترین نقاط شهر صورت گرفته است. مقامات محلی مسیر‌های دوچرخه سواری را در کنار کارخانه‌های سابق ایجاد کرده اند، در حالی که یک مجتمع صنعتی قدیمی به موزه و مرکز آموزشی تبدیل شده است.
