شاید قضیه مرگ برای آقای عرب کرمانی و دوستان تابوت‌سازش بیشتر از دیگران حل شده باشد. آن‌ها هر روز با جعبه‌هایی سروکار دارند که یادآور سفر آخرت است.
به گزارش همشهری، عرب‌کرمانی حتی برای دوستان و فامیل‌هایش هم از این تابوت‌ها ساخته است. تابوت‌هایی که آقا مجید می‌سازد، با آن‌هایی که در کشور‌های دیگر ساخته می‌شوند، خیلی فرق می‌کند. یکی از این تابوت‌ها را بیرون از کارگاه نجاری دیدیم که در مقایسه با تابوت‌های ایرانی خیلی بزرگ‌تر است و زرق و برق بیشتری دارد.
هر چهار قسمت طولی تابوت بریده شده است. حالا نوبت سر و ته تابوت است که با اره بریده شود.
این هم تابوت بچه. آقای عرب کرمانی خیلی دوست نداشت آن را نشانمان بدهد؛ نه خودش و نه همکارانش، اما وقتی اصرار کردیم رفت و از انبار درآورد. غم‌انگیز است نه؟
این‌ها همان الوار‌هایی هستند که در قطعات بزرگ به کارگاه آورده می‌شوند.
آخرین تکه هم که در تابوت است به تکه‌های قبلی چسبانده می‌شود. البته در تابوت را اگر بکشید از جایش.
آقا مجید به همراه یکی از همکارانش لبه‌های بریده شده را با میخ به هم می‌کوبند تا به هم بچسبند.
زیر تابوت هم دو تکه چوب به نام پل می‌گذارند تا جای دست داشته باشد و بعد با میخ به تابوت کوبیده می‌شوند.
دنبال کسی می‌گشتیم که جرات آن را داشته باشد درون تابوت بخوابد تا از این طریق اندازه‌های واقعی آن دستتان بیاید.
با زبان بی‌زبانی به آقا مجید پیشنهاد دادیم و او هم قبول کرد.
یک روز کاری برای آقای عرب کرمانی شروع شده و در حال آماده شدن برای سروکله زدن با الوارهاست.
این کمد و میز و صندلی‌ها را که می‌بینید یک گوشه دیگر از هنر دست آقای عرب کرمانی هستند که اتفاقا برخلاف چیزی که ما تصور می‌کردیم، خیلی گرانند، چون ام‌دی‌اف هستند.
این یاران قدیمی همگی در جبهه بوده‌اند. تازه کلی هم سربه‌سر هم می‌گذارند و حسابی هم به‌شان خوش می‌گذرد.
