احتمالاً بسیاری از افراد بر این باور هستند که کره ما یک منطقه مرده و خالی از حیات است. اما سازمان فضایی «ناسا» می‌گوید فضانوردانی که قرار است تا اواخر سال ۲۰۲۵ - البته اگر همه چیز مطابق برنامه پیش برود- بر سطح کره ماه پا بگذارند، ممکن است اولین ارگانیسم‌های حاضر در آنجا نباشند.
به گزارش ایرنا، قرار است فضانوردان تا اواخر سال ۲۰۲۵ میلادی با ماموریت «آرتمیس-۳» به کره ماه بروند. این درحالی است که برخی تحقیقات از احتمال وجود حیات میکروبی در ماه حکایت دارند، اما منشاء این حیات جایی است که شاید کمتر فکر آن را کرده باشید.
احتمالاً بسیاری از افراد بر این باور هستند که کره ما یک منطقه مرده و خالی از حیات است. اما سازمان فضایی «ناسا» می‌گوید فضانوردانی که قرار است تا اواخر سال ۲۰۲۵ - البته اگر همه چیز مطابق برنامه پیش برود- بر سطح کره ماه پا بگذارند، ممکن است اولین ارگانیسم‌های حاضر در آنجا نباشند.
«پرابال ساکسینا» از محققان فضایی در مرکز پرواز فضایی «گادارد» سازمان ناسا می‌گوید: یکی از جالب‌ترین مواردی که تیم تحقیقاتی ما کشف کرده این است که با توجه به تحقیقات اخیر درباره گستره زمانی که برخی انواع حیات میکروبی قادر به بقا در آنهاست، ممکن است بطور بالقوه شرایط مناسبی برای چنین حیاتی در مناطق نسبتاً محافظت‌شده در برخی اجرام بدون‌هوا وجود داشته باشد.
پیش از این برخی از دانشمندان گفته بودند که دهانه‌های آتش‌فشانی (craters) در منطقه قطب جنوب کره ماه که به طور دائم در سایه قرار دارند، ممکن است پذیرای حیات میکروبی باشند.
ساکسینا به طور خاص در اندیشه این مساله است که ممکن است اشکالی از حیات با منشأ زمینی از سفر قبلی به کره ماه جان به در برده و باقی مانده باشند.
این پرسش اکنون بیش از هر زمان دیگری مناسبت دارد چرا که سازمان ناسا هنوز ۱۳ موقعیت مکانی در نزدیکی قطب جنوب کره ماه دارد که باید برای مأموریت بعدی فضاپیمای «آرتمیس ۳» از بین آن‌ها انتخاب کند. مأموریت آرتمیس -۳ اولین مأموریت با سرنشین فضایی به سطح کره ماه در مدت بیش از نیم قرن است.
ساکسینا و تیم تحقیقاتی او به تازگی نتایج تحقیقات خود را در یک کارگاه علمی در خصوص این مکان‌های فرود بالقوه بر سطح ماه ارائه دادند و استدلال کردند که باید احتمال بقای حیات میکروبی بر روی ماه را در نظر داشته باشیم.
در حالی که کارشناسان خاطرنشان کرده‌اند مولکول‌های ارگانیک ممکن است از طریق شهاب‌سنگ‌های آسمانی (meteors) به کره ماه راه یافته باشند، اما هیچ تضمینی نیست که میکروب‌ها توانسته باشند از این سفر فضایی تا ماه جان به در برده باشند.
یک احتمال دیگر نیز مطرح شده و آن اینکه انسان‌ها ممکن است دفعه قبل که به ماه رفته بودند میکروب‌ها را در آنجا به جا گذاشته باشند.
«هیثر گراهام» شیمی‌دان زمین‌شناختی (ژئوشیمیست) ارگانیک در مرکز گادارد سازمان ناسا می‌گوید: از نظر ما با توجه به داده‌های گسترده‌ای که از سابقه کاوش‌ها داریم، انسان‌ها محتمل‌ترین منشأ انتقال احتمالی میکروب‌ها از زمین به کره ماه هستند.
بر اساس این گزارش، می‌توان گفت که اگر ما اشکالی از حیات را روی کره ماه پیدا کنیم، منشأ آن احتمالاً از سیاره زمین است.
اما این نباید موجب ناامیدی از ادامه کاوش‌ها باشد. هر چه نباشد، کشف این مساله که میکروب‌ها می‌توانند روی سطح کره ماه دوام بیاورند، پیامد‌های گسترده‌ای به دنبال خواهد داشت.
آخرین مأموریت با سرنشین به کره ماه مأموریت «آپول و-۱۷» بود که بین روز‌های ۷ تا ۱۹ دسامبر سال ۱۹۷۲ میلادی انجام شد.
این مأموریت ۱۲ روزه حدنصاب‌های تازه‌ای از جمله طولانی‌ترین پیاده‌روی فضایی، طولانی‌ترین فرود بر ماه و بیشترین میزان نمونه‌برداری از (خاک) کره ماه را به جا گذاشت.
