حساسیت به خمیردندان مشکل شایعی نیست؛ اما به‌هرحال می‌تواند اتفاق بیفتد. آلرژی یا حساسیت به خمیردندان نوعی درماتیت تماسی است که باعث زخم، خارش و پوسته‌شدن داخل دهان و اطراف لب‌ها می‌شود.
طعم‌دهنده‌های خمیردندان مثل نعنا معمولاً اصلی‌ترین عامل آلرژی به خمیردندان هستند؛ اما ترکیبات دیگر نیز می‌توانند علت این اتفاق باشند.
علائم حساسیت به خمیردندان. تورم لثه. زخم دهان. احساس خارش یا سوزش در اطراف دهان. تحریک زبان. خارش و پوسته‌شدن لب‌ها و پوست اطراف دهان.
ترک‌خوردگی و خشکی شدید لب‌ها نیز از علائم معمول حساسیت به خمیردندان است که به نام چیلیتیس معروف است.
درماتیت تماسی دو نوع است: تحریک‌کننده و آلرژیک. تفاوت این دو نوع درماتیت تماسی معمولاً به‌سختی تشخیص داده می‌شود و معمولاً تمایز مهمی نیست. بیشتر واکنش‌های آلرژیک نسبت به خمیردندان از نوع درماتیت تماسی آلرژیک هستند.
هر دو ماده شیمیایی و طبیعی که برای افزودن طعم نعنا و دارچین و پونه به خمیردندان مورداستفاده قرار می‌گیرند، عامل بیشتر واکنش‌های آلرژیک نسبت به خمیردندان می‌باشند. ازآنجایی‌که بیشتر خمیردندان‌ها حاوی این طعم‌دهنده‌ها هستند به‌سختی می‌توان خمیردندانی پیدا کرد که مناسب فردی باشد که به خمیردندان حساسیت دارد.
دیگر ترکیبات خمیردندان که ممکن است باعث درماتیت تماسی شوند:. کوکوآمیدو پروپیل بتائین (CAPB)، یک عامل کف‌ساز است. پروپیلن گلیکول، یک نگهدارنده. عصاره‌های گیاهی مثل روغن درخت چای که به کنترل باکتری‌ها در دهان کمک می‌کند. پارابن، یک نگهدارنده
در بعضی از خمیردندان‌ها از گلوتن نیز به‌عنوان غلظت‌دهنده استفاده می‌شود که ممکن است در برخی از افرادی که به گلوتن حساس هستند ایجاد واکنش آلرژیک نماید.
به‌ندرت فلوراید موجود در خمیردندان نیز می‌تواند واکنش آلرژیک ایجاد کند. آلرژی به فلوراید بی‌نهایت غیرمعمول است.
درماتیت تماسی دهان می‌تواند ناشی از دیگر محصولات دهان و دندان نیز باشد، مانند دهان‌شویه، آدامس، بالم لب و رژلب. فلزاتی که در دندانپزشکی به کار می‌روند نیز می‌توانند درماتیت تماسی در دهان ایجاد کنند، مثل جیوه، کروم، نیکل، طلا، کبالت، برلیوم و پالادیوم.
بهترین راه درمان حساسیت به خمیردندان، اجتناب از مواد شیمیایی است که باعث آلرژی‌تان می‌شوند. بسیاری از افرادی که به طعم‌دهنده‌های مصنوعی خمیردندان‌ها حساسیت دارند می‌توانند از خمیردندان‌هایی استفاده کنند که در آن‌ها طعم‌دهنده‌های طبیعی به‌کاررفته است. همچنین شاید لازم باشد این افراد از خمیردندان‌هایی استفاده کنند که در آن‌ها از طعم‌های کمتر رایج خمیردندان استفاده شده است، مثل انبه یا تمشک.
استفاده طولانی‌مدت از استروئید‌های موضعی روی صورت نیز باید اجتناب کنید؛ زیرا استروئید‌ها می‌توانند باعث عوارض جانبی شدید و دائمی شوند.
زخم‌های دهان، تورم لثه‌ها و تحریک زبان نیز باید با کورتیکواستروئید‌های سیستمیک (قرص یا آمپول) و یا با دهان‌شویه‌های استروئیدی که ترکیبی ساخته می‌شوند مداوا شوند.
اطلاعات روی خمیردندان را بخوانید تا از آلرژن‌هایی که می‌شناسید دوری کنید. می‌توانید از خمیردندان‌های طبیعی استفاده کنید؛ اما حتی برخی از این نوع خمیردندان‌ها نیز طعم‌دهنده‌هایی دارند که می‌توانند واکنش ایجاد کنند. اگر بسیار حساس هستید خمیردندانی پیدا کنید که هیچ طعم‌دهنده‌ای ندارد.
اغلب تورم زبان نشانهٔ یک واکنش آلرژیک است، اما می‌تواند یک واکنش غیر آلرژیک نسبت به یک دارو نیز باشد. آسیب به زبان، مثلاً سوختن زبان یا گازگرفتن آن نیز می‌تواند باعث تورم و التهاب زبان شود.
بله پژوهش‌ها نشان می‌دهد بعضی از عصاره‌های گیاهی دارای خواص آنتی‌باکتریال بیشتر و قوی‌تری نسبت به خمیردندان‌های معمولی فلوراید دار می‌باشند و ضمناً بی‌ضرر و مؤثرند. اما برخی از افراد نسبت به عصاره‌های گیاهی مانند روغن درخت چای نیز حساسیت دارند.
منبع: تبیان
