درآمد سرانه داخلی، می‌تواند معیاری باشد که میزان ثروتمند یا فقیر بودن یک کشور یا مردم آن را نشان دهد. ایران در میان ۹۳ کشور جهان رتبه ۸۴ را در درآمد سرانه سالانه دارد.
به گزارش تجارت‌نیوز، فقیر یا ثروتمند بودن یک کشور را می‌توان با ملاک‌هایی چون درآمد سرانه آن سنجید؛ به‌ویژه در زمانی که همه‌گیری کرونا، تورم بالا و تنش‌های ژئوپولتیکی اکثر اقتصادهای دنیا را تحت تاثیر قرار داده است، درآمد سرانه داخلی یک کشور می‌تواند تصویری از میزان فقیر یا ثروتمند بودن یک اقتصاد به‌دست دهد.
اندازه‌گیری میزان ثروتمند یا فقیر بودن یک کشور چندان آسان نیست و همیشه نمی‌توان آن را بر اساس تولید ناخالص داخلی به‌دست آورد. همچنین محاسبه اینکه یک فرد چقدر ثروتمند است تا حد زیادی به تعریف ارائه شده از کشورهای فقیر و ثروتمند بستگی دارد.
اگر برای تعیین ثروتمند بودن یک کشور تنها تولید ناخالص داخلی آن یعنی مجموع کالاها و خدمات تولید شده سالانه در یک کشور در نظر گرفته شود، ثروتمندترین کشورها همان کشورهایی خواهند بود که بیشترین تولید ناخالص داخلی را دارند مانند ایالات متحده، چین، ژاپن و آلمان. اما چگونه است که کشورهایی مانند لوکزامبورگ و سنگاپور در رده‌های بالاتری در این دسته‌بندی قرار می‌گیرند آن هم در حالی که تنها نقاط کوچکی از نقشه جهان را تشکیل می‌دهند.
درآمد سرانه ایران و کشورهای همسایه آن در سال ۲۰۲۳
به نقل از گلوبال فایننس و طبق آمار سال ۲۰۲۳ صندوق بین‌المللی پول، درآمد سرانه داخلی ایران ۱۹ هزار و ۵۴۸ دلار برآورد شده است. این رقم در مورد کشور عربستان که به تازگی روابط خود را با کشور ما بهبود بخشیده است، در همین سال، ۶۴ هزار و ۸۳۶ دلار محاسبه شده است. در رتبه‌بندی که صندوق بین‌المللی پول ارائه می‌دهد، عربستان از نظر درآمد سرانه داخلی در رتبه ۲۳ جهان و ایران با اختلاف زیادی پس از کشورهای همسایه خود مانند عمان و ترکیه، در رتبه ۸۴ قرار دارد.
در این آمار کشور ایرلند با درآمد سرانه ۱۴۵ هزار و ۱۹۶ دلار، رتبه اول و سودان جنوبی با درآمد سرانه ۵۱۶ دلار در سال، رتبه آخر را به خود اختصاص داده است. البته آمار سال ۲۰۲۳ کشورهایی مانند اوکراین، افغانستان، سوریه و لبنان که درگیر جنگ هستند، در دسترس نیست. چین نیز به عنوان دومین اقتصاد بزرگ جهان، ۲۳ هزار و ۳۸۲ دلار درآمد سرانه دارد.
کشورهایی با بیشترین درآمد سرانه در سال ۲۰۲۳
یکی دیگر از مشکلات تولید ناخالص داخلی این است که نابرابری درآمد و چگونگی توزیع ثروت در میان اقشار مختلف جامعه را در نظر نمی‌گیرد. در نتیجه تقسیم تولید ناخالص داخلی یک کشور بر جمعیت آن یا همان تولید یا درآمد سرانه معیار بهتری برای تجسم شرایط زندگی افراد یک کشور به حساب می‌آید. درآمد سرانه داخلی و نرخ رشد، نشان می‌دهد که رفاه اجتماعی چقدر در اختیار هر یک از افراد یک جامعه است و در طول زمان چه تغییری می‌کند.
البته ممکن است میزانی از درآمد در یک کشور، بتواند در کشوری دیگر قدرت خرید کالا و خدمات بسیار بیشتری را داشته باشد و از سطح نیازهای اولیه فراتر رود. در نتیجه باید معیار برابری قدرت خرید نیز در این محاسبات در نظر گرفته شود.
