چه کسی بود می‌گفت یحیی ترسو است؟

آن‌هایی که درباره یحیی گل‌‎محمدی نظر می‌دادند بیشتر از هر چیزی روی کلماتی مثل ترس، احتیاط و واژه‌هایی مترادف آن تأکید داشتند. به صورت کلی یحیی در دهه اخیر به عنوان معدود چهره‌هایی از مربیان موفق وطنی شناخته شده و حتی آن‌هایی که فقط روی مربی خارجی تأکید داشتند با احترام درباره فن مربیگری او حرف می‌زدند. گل‌محمدی مربی جوانی نیست، اما از نسلی مابین نسل مربیان سنتی ایرانی و نوگرا ظهور کرده و از اکثریت جامعه فوتبال نمره قبولی گرفته بود.

او در ذوب‌آهن موفق بود و دو جام قهرمانی (حذفی) آورد و در پدیده مشهد دست به کار بزرگی زد و سهمیه آسیایی گرفت که مهم‌ترین افتخار فوتبال مشهد در تاریخ لیگ برتر بود. تیم‌های یحیی فوتبال دینامیک و جذابی ارائه می‌دادند که مورد قبول تماشاگر عام بود و البته از نگاه کارشناسان نکات فنی جزئی، اما مهمی داشت.

گل‌محمدی این اصول خود را با عیار بهتری در پرسپولیس هم پیاده کرد و البته همان قدر که رسانه قدرتمندی برای خودنمایی داشت، اما چند برابر تحت فشار بود و یک باخت می‌توانست تمام دستاوردهایش را زیر سؤال ببرد که برد. باخت در ضربات پنالتی مقابل رقیب دیرینه در جام حذفی آن هم برای دو سال متوالی کاری کرد که گروه عمده‌ای از تیفوسی‌های پرسپولیس فراموش کنند او قهرمان لیگ شده و به فینال آسیا رسیده است.

یحیی دو بار جام قهرمانی لیگ را آورد، اما در جام حذفی موفق نبود. او کورس قهرمانی فصل قبل را هم باخت و این فصل در حالی که ۸ و ۵ امتیاز از دیگر مدعیان قهرمانی جلو افتاده بود به یکباره وا داد تا آن‌هایی که او را ترسو و محتاط می‌خواندند و می‌گفتند جگر ندارد با صدای محکم‌تری از گل‌محمدی انتقاد کنند.

خیلی از هواداران پرسپولیس از دست دادن برد مقابل تیم محمود فکری یا همان دربی‌های حذفی را نشانه‌ای از این ترس می‌دانستند و احتیاط بیش از حد را دلیل اصلی شکست می‌پنداشتند. از سوی دیگر در تمام این سال‌ها تصمیمات یحیی همیشه زیر ذره‌بین هواداران سختگیر پرسپولیس بوده و هست و همواره بسیاری از آن‌ها نگران چیدمان ترکیب اولیه و تعویض‌های او بودند، اما نقطه پایان دربی ۱۰۰ درست جایی بود که هیچ کس نمی‌توانست از او ایراد بگیرد یا ترسو خطابش کند.

یحیی با ترکیبی که مقابل استقلال به میدان فرستاد غافلگیرمان کرد. او با همان ترکیبی به مصاف تیم بالای سری خود رفت که مقابل مس کرمان قعرنشین رفته بود. پرسپولیس فقط یک هافبک دفاعی داشت که حتی او هم (سرلک) هافبک دفاعی اهل تکل و درگیری و جارو کردن فضای مقابل خط دفاعی نبود. ترکیب سروش- سرلک در مواجهه با سه هافبک میانی حریف فوق‌العاده ریسکی به نظر می‌رسید، اما پرسپولیس در نیمه نخست تیم برتر میدان شد و با اختلافی اندک فوتبالش را به حریف تحمیل کرد و اتفاقاً سروش و سرلک از بهترین‌های زمین بودند.

از یحیی سابقه تعویض در دقیقه ۴۶ جز مواردی اندک که بیشتر شامل مصدومیت بازیکن اصلی بوده نداشتیم، اما تعویض او در شروع نیمه دوم فوق‌العاده هوشمندانه، به موقع و درست بود و خیلی زود اثرش را گذاشت. معمولاً این نقد به یحیی و یا حتی برانکو وجود داشت که دیر تعویض می‌کنند و در بازه زمانی باقیمانده نمی‌توان از بازیکن جانشین توقع تغییر جریان بازی یا گلزنی داشت، اما بیرون بردن عبدی که به عنوان تک مهاجم تحرک و خطای کمتری نسبت به عیسی مقابل مدافعان استقلال داشت کاری کرد تا همین تعویض و همان یک شوتی که ساپینتو درباره‌اش گفته بود برنده دربی را تعیین کند.

تغییرات بعدی یحیی نیز همه در راستای بهبود شرایط تیمش و البته کنترل حریف اعمال شد و جواب داد. یحیی، عمری را به جای ترابی نیمه‌مصدوم به بازی فرستاد تا در شرایطی که استقلال دو تکه شده بود از سرعت عمری برای ضدحمله استفاده کند، اما تیم او آنقدر عقب رفته و دنبال حفظ برتری‌اش بود که خبری از ضدحمله نشد. یحیی حتی اینجا هم ترسو نبود و آنقدر به مدافعانش گفت بالا بیایند و تیمش را به جلو فراخواند که در زمان عقب افتادن از حریف هم اینقدر برای جلو رفتن تقلا نمی‌کرد!

محکم کردن کمربند میانی با حضور اسدبیگی و البته استقرار فرشاد فرجی در خط دفاعی برای بیشتر کردن لایه‌های دفاعی و البته موفقیت روی هوا در حالی که استقلال از میانه زمین و کناره‌ها دائم توپ می‌ریخت هم دیگر تغییرات درست و به موقع یحیی بود که تدابیر تهاجمی استقلال را کاملاً خنثی کرد تا جایی که حریف با استفاده از تمام مهاجماش و هر آنچه در چنته داشت حتی یک موقعیت گل بالای ۵۰ درصد خلق نکرد.

عیسی گل سه امتیازی و تعیین‌کننده زد، امیری مثل همیشه برای پیروزی تیم فداکاری کرد، بیرو مثل یک رهبر از دروازه به تیمش آرامش بخشید، سروش بهترین بازی فصلش را در بهترین زمان ممکن ارائه داد، گولسیانی و پورعلی گنجی حتی بی‌اشتباه کار کردند، نعمتی این بار در دربی گل نزد، اما از آن دربی که گل زد فوق‌العاده بهتر بود، سرلک مطمئن و شجاعانه بازی کرد و عبدی کم نگذاشت، اما بهترین و مؤثرترین عضو تیم یحیی در رقم خوردن مهم‌ترین پیروزی فصل یحیی گل‌محمدی بود. مربی‌ای که بعد از دربی ۱۰۰ دیگر نمی‌شود ترسو و محتاط خطابش کرد.

منبع: ایران ورزشی