روزنامه جوان نوشت: نقل قولی از یکی از سران اصلاحات خطاب به فعالان سیاسی و رسانه‌ای این جریان هست که هرگاه جریان رقیب به سمت همگرایی، و مفاهمه درون جریانی رفت، سعی کنید با برجسته کردن نقاط اختلافی ولو کوچک بکوشید، مانع این همگرایی شوید، اما اگر اختلافات درون اصولگرایی بالا گرفت و به سطح جامعه و رسانه‌ها کشیده شد، بدون هیچ دخالتی بنشینید و نظاره‌گر این منازعه باشید و هرگاه فروکش کرد، هیزم این آتش را فراهم کنید.
ماجرای میزبانی محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی از رؤسای ادوار مجلس که به رسم یک سنت گذشته، برای صرف افطاری، چند روز پیش با حضور لاریجانی، حداد عادل و ناطق نوری، برگزار شد، چندان بی ارتباط با این نقل قول نیست.
بسیاری لابد به یاد دارند که طی سال‌های گذشته که آقایان ناطق نوری و لاریجانی به دلایلی از سیاست به دور بودند، چگونه جریان اصلاح‌طلبی کوشید از رقیب دیروز خاتمی (نامزد انتخابات ۷۶) و علی لاریجانی اصولگرا (که در زمان ریاست او بر صدا و سیما کنفرانس ننگین برلین با صحنه‌گردانی اصلاح‌طلبان افشا شد) چهره‌های متمایل به اصلاح‌طلبی ترسیم کند و بلکه آن‌ها را از قطار انقلاب و نظام پیاده کنند.
این جماعت تا همین چند ماه پیش که از فقر چهره‌های مؤثر و موجه اصلاح طلبی رنج می‌بردند، تلاش کردند که از لاریجانی و حتی ناطق نوری به عنوان سرلیست اصلاح طلبان در انتخابات آینده مجلس بهره ببرند و یا دست‌کم حمایت آن‌ها را برای دفاع از لیست آینده اصلاح طلبان جلب نمایند.
قاب چهار نفره این چهره‌های اصولگرا، گویی تمام آرزو‌های آن‌ها را بر باد داد و در چرخشی آشکار، از این میهمانی سنتی که به تعبیر حقیقت‌پور، مشاور لاریجانی نه یک دیدار با اهداف سیاسی که صرفاً برای «تحبیب قلوب» صورت گرفته، چه تفسیر‌های سیاسی آنچنانی ارائه کردند.
روزنامه هم‌میهن که دیدگاه‌های حزب اصلاح‌طلب کارگزاران سازندگی را نمایندگی می‌کند در تفسیر این ضیافت افطاری ابتدا مدعی اختلاف و شکاف درون پارلمانی از یکسو و اختلافات مجلس با دولت از سوی دیگر شد و با پیوند این دیدار با فعالیت مجلس در سال پایانی و انتخابات مجلس، رفتار قالیباف را همسویی با لاریجانی و ناطق نوری و مرزبندی با جریانی در درون مجلس که به زعم هم میهن قالیباف با آن‌ها مرزبندی شدید دارد، تعبیر کرد و نوشت: «چنین است که از منظر زمانی، افطاری قالیباف و میزبانی او از محافظه‌کاران میانه‌رویی، چون ناطق‌نوری و علی لاریجانی (و حتی غلامعلی حدادعادل که در ناآرامی‌های سال گذشته مواضع نسبتاً مسالمت‌جویانه‌ای اتخاذ کرد)، واجد اهمیت است. چه ناطق حاشیه‌نشین، چه لاریجانی فعال، اما به‌حاشیه‌رفته و چه قالیباف حاضر در مسند قدرت، در این نقطه مشترک‌اند که روند قدرت‌گرفتن راست تندرو با محوریت جبهه پایداری و همراهی رئیسی و منسوبان او، به جایی رسیده که باید متوقف شود.»
بی گمان اصلاح‌طلبان از هرگونه اختلاف و شکاف در جریان اصولگرایی استقبال و بلکه تشویق می‌کنند، بنابراین نگران مرزبندی مورد ادعای آن‌ها با بخشی از اصولگرایی نیست، نگرانی آن‌ها از همسویی و هم افزایی شخصیت‌های مؤثر اصولگراست که اکنون می‌بینند در قالب این دیدار رمضانی، تمام رشته‌هایی که آن‌ها بافته بودند، پنبه شده است.
