به تازگی یک مطالعه انجام شده است که محققان در آن اظهار کرده‌اند انسان‌های باستان در طی مراسم‌هایی که در غار‌ها انجام می‌شده است از دارو‌های توهم زا استفاده می‌کردند.
به گزارش ایسنا، دانشمندان به تازگی کشف کرده‌اند انسان در ۳۰۰۰ سال پیش از دارو‌های توهم‌زا استفاده کرده است.
آن‌ها معتقدند «دانایان» (shaman) به عنوان بخشی از مراسمی که در غار «Es Càrritx» در مینورکا برگزار می‌شد از مواد توهم‌زا استفاده می‌کردند. واژه شمن از زبان تونغوزی سیبری گرفته شده و در اصل به معنی «دانا» است. شمن‌ها مدعی هستند که می‌توانند با روح خود به جهان‌های دیگری سفر کرده و با دیگر ارواح تماس بگیرند. آن‌ها معتقدند که با این کار قادرند میان جهان مادی و جهان روحانی توازن و ارتباط برقرار کنند.
شواهد قبلی استفاده از مواد مخدر باستانی غیرمستقیم و عمدتاً بر اساس تصویر‌های هنری بود. بر اساس یک مطالعه جدید، انسان‌های باستانی در طی مراسمی که غار‌ها در ۳۰۰۰ سال پیش صورت می‌گرفت، از دارو‌های توهم‌زا استفاده می‌کردند.
محققان پس از مطالعه رشته‌های موی کشف شده از عصر برنز که در غار «Es Càrritx» در جزیره مینورکا اسپانیا یافت شده بود، به این یافته‌ها دست یافتند.
به گفته محققان، این غار اولین بار در حدود ۳۶۰۰ سال پیش اشغال شد و تا حدود ۲۸۰۰ سال پیش به عنوان محل تدفین مورد استفاده قرار می‌گرفت.
این مطالعه که در مجله «Scientific Reports» منتشر شد، از حضور مواد روانگردانی مانند آتروپین، اسکوپولامین و افدرین بر روی تار‌های مویی که به رنگ قرمز رنگ شده بودند، خبر داد.
این دارو‌ها باعث ایجاد هذیان و علائمی مانند سردرگمی شدید ذهنی و توهمات قوی و واقعی می‌شد.
دانشمندان بر این باورند که این مواد که احتمالاً از گیاهان مختلف به دست می‌آیند، به عنوان بخشی از مراسمی که در غار برگزار می‌شد، استفاده می‌شده است.
تار‌های مو در ظروف چوبی و شیپوری مانندی که با دایره‌های متحدالمرکز تزئین شده بودند، قرار داده شده بودند.
بر اساس بیانیه مطبوعاتی، دایره‌های متحدالمرکز روی ظروف چوبی ممکن است نمادی ازچشم‌ها باشد و می‌توانست استعاره‌ای از بینایی درونی مرتبط با تغییر حالت هوشیاری ناشی از مواد مخدر باشد.
«الیسا گرا دوک» (Elisa Guerra-Doce) دانشیار مسائل ما قبل تاریخ در دانشگاه والادولید اسپانیا گفت: از آنجایی که مو‌های حفظ شده انسان در زمینه‌های باستان‌شناسی نادر است، این فرصتی غیرعادی برای شناسایی سطوح مواد مخدر در نمونه‌های بیولوژیکی بود. شواهد قبلی از مصرف مواد مخدر توسط انسان‌های باستانی غیرمستقیم و عمدتاً مبتنی بر تصاویر هنری بود.
