تصور بیشتر ما از غارها، حفره‌ای است که در دل کوه‌ها پدید آمده، قندیل‌های زیبایی از سقفش آویزان است و البته خفاش دارند! اما غار‌های منحصربه‌فرد زیادی هم هستند که با غار‌های معمولی دیگر فرق دارند و گاهی غارنوردی در آن‌ها حتی به قیمت از دست دادن جان تمام می‌شود.
به گزارش مجله دلتا، مکان‌های رمزآلود و اسرارآمیز در سراسر دنیا وجود دارند که گاه داستان‌ها و افسانه‌هایی پشت آن‌ها است و گاه به صورت علمی توجیه می‌شوند. این مکان یکی از عجیب‌ترین غارها، مرسوم به غار قاتل است که افراد بسیاری را در خود دفن کرده است
تا به حال به این فکر کرده‌اید که خطرناک‌ترین غار ایران در کدام شهر قرار دارد و چرا به آن لقبی هول‌انگیز داده‌اند؟ درست است که اسم کرمانشاه ما را یاد بیستون می‌اندازد، اما این شهر جاذبه‌های توریستی معروف دیگری مثل غار پرآو دارد، غاری که غارنوردی در آن آنقدر خطرناک است که تا به حال ۵ نفر جانشان را در راه کشف آن از دست داده‌اند.
این غار به شکل عمودی است و بر روی کوه‌های بلند قرار گرفته و برای رسیدن به ورودی آن باید به ارتفاع بیش از ۳ هزار متری کوه پرآو بروید.
انگلیسی‌ها و بعد از آن لهستانی‌ها اولین کاشفان این غار بودند. غارنوردان زیادی کنجکاو شده بودند که بدانند در این غار چه خبر است، برای همین گاهی به صورت فردی و گاهی هم دسته‌جمعی برای غارنوردی به سمت این غار می‌رفتند، ولی هر بار موقعیت سخت غار، مانعی جدی برای موفقیت بود.
سال ۱۳۷۲ دو نفر از غارنوردان حرفه‌ای پا به این غار مخوف می‌گذارند و بعد اینکه ۱۲ روز را در غار می‌گذرانند، به نقطه انتهایی آن می‌رسند. بعد از این موفقیت، انگار ترس غارنوردان هم ریخته و در‌های غار به روی همه باز شد.
از این پس کنجکاوی، غارنوردان زیادی را به این غار کشاند و در پی همین غارنوردی‌ها ۵ نفر به کام مرگ رفتند. البته برای افرادی هم حادثه‌هایی پیش آمد، اما در نهایت نجات پیدا کردند.
غارنوردان زیادی دوست دارند که به داخل این غار تاریک بروند و جذابیت‌های پنهان آن را از نزدیک ببینند. رسیدن به انتهای این غار برای غارنوردان به شیرینی رسیدن به قله کوه‌های صعب العبور است، با این حال کانال‌های بسیار باریک غار افراد زیادی را از ادامه راه منصرف کرده است.
چندان طول نکشید که با برنامه‌ریزی‌ها و تلاش‌های زیادی که تیم کانون کوهنوردان کرمانشاه انجام داد، رسیدن به انتهای غار ممکن شد. افراد بیشتری دست به کار شدند تا این غار عجیب را از نزدیک ببینند. هر سال بین ۲ تا ۹ سفر به این غار انجام می‌شود و عده‌ای حتی چندین بار به انتهای آن رسیده‌اند.
غار پرآو در زبان محلی یعنی پرآب، اما با دیدن تصاویر این غار اثری از آب نمی‌بینیم. با این حال در طول مسیر‌های طولانی غار، آب زیادی به چشم می‌خورد که از ذوب شدن یخ‌های زیر زمینی بوجود آمده است.
قسمتی از غار که بیشترین آب را در خود جای داده، حوضچه انتهای غار است که حدود ۳ متر در آن آب وجود دارد. در سال ۱۳۸۳ یک غواص به همراه تیمی غارنورد به انتهای غار رسید و داخل حوضچه رفت. او بعد از اندازه‌گیری عمق حوضچه، اعلام کرد که انتهای حوضچه بسته است و راه به جایی ندارد.
