کُندی اینترنت علیه تحصیل دختران افغان
فرارو- قطع برق و کندی اینترنت، موانع بیشتری را برای زنان افغان ایجاد کرده است.
به گزارش فرارو، صوفیه در کابل به صورت آنلاین در کلاس زبان انگلیسی شرکت می‌کند. این دوره توسط یکی از معدود مؤسسات آموزشی افغانستان که در تلاش است از طریق اینترنت آموزش‌هایی برای دختران و زنان افغانستان برگزار کند، دایر شده است.
وقتی معلم از صوفیه می‌خواهد متنی را بخواند، صفحه کامپیوترش فریز می‌شود، صدایش می‌زند: صوفیه، صوفیه، صدای من را می‌شنوی؟ چند بار سوالش را تکرار می‌کند، اما جوابی نمی‌شنود، بازهم ارتباطشان قطع شده است.
بعد از چند دقیقه دوباره اینترنتش به کُندی شروع به کار کردن می‌کند و ارتباطشان برقرار می‌شود.
صوفیه که به دلیل ضعیف بودن اینترنت و قطع و وصل شدن‌های مکرر از برقراری ارتباط ناامید شده بود مثل بسیاری از دختران افغانستانی که به صورت آنلاین درس میخوانند با وصل شدن دوباره ارتباط، نفس راحتی می‌کشد و کلاس را ادامه می‌دهد.
صوفیه، ۲۲ ساله، یکی از دختران و زنان در حال افزایشی است که به عنوان آخرین راه حل برای دور زدن محدودیت‌های ایجاد شده از سوی دولت طالبان برای تحصیل و کار از اینترنت استفاده می‌کنند.
مقام‌های طالبان با استناد به آنچه آن را مشکلاتی از جمله مسائل مربوط به پوشش اسلامی میخوانند، دانش آموزان دختر را از ورود به مکاتب بالاتر از کلاس ششم منع کردند و همچنین مانع ورود دختران و زنان به دانشگاه‌ها، موسسات تحصیلات عالی و محل کارشان در سازمان‌های غیر دولتی شدند.
اما یکی از تغییرات بزرگی که این‌بار در مقایسه با اولین باری که طالبان از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ قدرت را در افغانستان به دست گرفت، گسترش اینترنت است.
دولت طالبان به دختران اجازه داده است که به صورت انفرادی در خانه درس بخوانند و برای ممنوع کردن اینترنت که مقامات طالبان هم برای رسانه‌های اجتماعی از آن استفاده می‌کنند، اقدامی نکرده است.
اما دختران و زنان با انبوهی از مشکلات از قطع برق گرفته تا سرعت پایین اینترنت، هزینه خرید رایانه و بسته‌های اینترنت مواجه هستند آن هم در کشوری که ۹۷ درصد مردم در آن در فقر زندگی می‌کنند.
مدرسه آنلاین «آکادمی مولوی» که صوفیه در آن درس می‌خواند پس از تسلط طالبان در سال ۲۰۲۱ شاهد افزایش ثبت نام دختران زیادی بود به طوری که تعداد دانش آموزانش از ۵۰ نفر به بیش از ۵۰۰ نفر رسیده است.
مدیر این مدرسه می‌گوید صد‌ها درخواست دیگر نیز داشته است، اما به دلیل کمبود بودجه برای معلمان و پرداخت هزینه تجهیزات و بسته‌های اینترنتی نمی‌تواند آن‌ها را ثبت نام کند.
سکینه نظری پس از آن که مجبور به ترک دانشگاه شد، یک هفته در خانه‌اش در غرب کابل کلاس زبان مجازی را امتحان کرد، اما در نهایت پس از مشکلات زیاد آن را با ناامیدی رها کرد.
او می‌گوید: نتوانستم ادامه دهم. دسترسی به اینترنت در افغانستان بسیار سخت است و گاهی اوقات ما در ۲۴ ساعت نیم ساعت برق داریم.
بر اساس اطلاعات شرکت اوکلا، مستقر در سیاتل، که سرعت جهانی اینترنت را ثبت می‌کند اینترنت ثابت افغانستان دومین اینترنت کُند در بین ۱۸۰ کشور جهان است.
با این حال برخی از مردم افغانستان همچنان در تلاش هستند دختران و زنان افغانستانی ارتباط خود را با مکان‌های آموزشی حفظ کنند و به همین راستا مدارس آنلاین سعی می‌کنند تا جایی که می‌توانند دانش آموزان افغانستانی را در خود جای دهند.
یکی دیگر از موسسات غیر انتفاعی به نام «افغانستان را بیاموز» نیز، برنامه درسی خود را به صورت رایگان به زبان‌های اصلی افغانستان در دسترس مردم قرار می‌دهد.
پشتانه درانی، مدیر اجرایی این موسسه می‌گوید که این گروه همچنین این مطالب آموزشی را از طریق رادیو در اختیار مردم افغانستان قرار می‌دهد تا اطمینان حاصل کند این مطالب آموزشی در مناطق دور افتاده مانند روستا‌ها نیز در اختیار مردم قرار می‌گیرند.
او همچنین می‌گوید با شرکت‌های بین‌المللی برای یافتن راه‌حل‌هایی برای دسترسی ضعیف به اینترنت کار می‌کرد.
با تمام مشکلات و محدودیت‌های ایجاد شده برای دختران و زنان در افغانستان پس از به قدرت رسیدن دوباره طالبان در افغانستان، اما دختران و زنان افغانستانی دست از مبارزه نکشیده اند.
صوفیه می‌گوید: زنان افغان در طول سال‌ها جنگ به مشکلات عادت کرده‌اند و بدون توجه به هر چیزی استقامت خواهند کرد. ما هنوز رویا‌هایی داریم و هرگز تسلیم نخواهیم شد.
