در زمان نشستن امیر قلعه‌نویی روی نیمکت تیم ملی، سوالات زیادی وجود داشت. یکی از اساسی‌ترین سوالات، انتخاب یازده بازیکن اصلی او بود. قلعه‌نویی، به آرایش تیم ملی دست نزد. او ایران را با همان آرایشی به زمین فرستاد که در آخرین مسابقه کارلوس کی‌روش مقابل آمریکا بازی کرده بود. تیم ملی در بازی دوستانه مقابل روسیه با آرایش پایه ۱-۳-۲-۴ به زمین رفت. احتمالا کسی در حضور فیکس علیرضا بیرانوند تردیدی نداشت. بیرانوند با کادرفنی جدید هم شماره یک را به کسی نداد.
با حضور قلعه‌نویی، این شجاع خلیل‌زاده و محمدحسین کنعانی‌زادگان بودند که زوج خط دفاعی تیم را تشکیل دادند. سوال بعدی به انتخاب قلعه‌نویی برای پست دفاع چپ مربوط می‌شد. جایی که او هم به احسان حاج‌صفی اعتماد کرد و کاپیتان تیم ملی این بار نه در پست هافبک، بلکه در دفاع چپ بازی کرد. حاج‌صفی هم با ۲ شوت و ۳ پاس‌کلیدی، مشارکتی فعال در نیمه زمین حریف داشت. رامین رضاییان هم انتخاب کادرفنی جدید برای دفاع راست بود. به زکی‌پور و محرمی هم فرصت کوتاهی داده شد که زکی‌پور با ارسال یک پاس‌کلیدی، نمایشی موفق‌تر داشت.
با نیمکت‌نشینی بازیکنانی مانند روزبه چشمی و رضا اسدی هم، امید نورافکن زوج هافبک دفاعی را با سعید عزت‌اللهی تشکیل داد. در این بازی هیچ بازیکنی از تیم ملی بیشتر از نورافکن عملکرد دفاعی نداشت. در ادامه هم روزبه چشمی در این پست قرار گرفت تا قلعه‌نویی نشان دهد چشمی را هم برای این پست می‌خواهد، نه قلب دفاع. کادرفنی تیم ملی به برنامه خمس، سرمربی تراکتور هم اعتماد کرد و از رضا اسدی نه در خط هافبک، بلکه در پست مهاجم بازی گرفت.
با مصدومیت علیرضا جهانبخش، فرصت بازی در سمت چپ خط حمله به محمد محبی رسید. بازیکنی که اگر دقت بیشتری به خرج می‌داد حداقل یک گل می‌زد. علی قلی‌زاده هم در سمت دیگر خط حمله قرار گرفت. بازیکنی که با ارسال ۴ پاس‌کلیدی، خلاق‌ترین بازیکن زمین بود. قلی‌زاده هم در ادامه با وحید امیری تعویض شد تا مشخص شود که امیری هم دیگر قرار نیست در پست دفاع چپ بازی کند و قلعه‌نویی برای وینگر روی او حساب باز کرده است. مهدی طارمی هافبک تهاجمی و به نوعی مهاجم سایه تیم ملی بود. طارمی با ۹ شوت، ۳ شوت در چارچوب، ۳ پاس‌کلیدی و یک گل، بهترین بازیکن زمین بود. شهریار مغانلو هم در روز غیبت سردار آزمون، در خط حمله قرار گرفت. مغانلو با ۱۲ نبرد موفق، قلدرترین بازیکن زمین بود. بازیکنی که ۳ تلاش برای گلزنی هم داشت که فقط یکی از شوت‌های او در چارچوب بود.
از لحاظ آمار کلی مسابقه هم ایران نسبت به حریفش برتر بود. تیم ملی در مقابل ۵ شوت روس‌ها، ۲۲ شوت را روانه دروازه حریف کرد. ایران ۷ و روسیه ۳ شوت در چارچوب زد. امیدگل نشان می‌دهد که ایران استحقاق زدن گل دوم را هم داشت و مهاجمان کم‌دقت ظاهر شدند. از لحاظ مالکیت توپ هم هیچ کدام از دو تیم برتری محسوسی نسبت به دیگری نداشتند.
منبع: فوتبال ۳۶۰
