نخستین تسبیح شناختهشده در بریتانیا از استخوانهای ظریف مهرهی سالمون ساخته شده و اخیراً اطراف گردن مردی یافت شده که بیش از ۱۱۰۰ سال پیش در جزیرۀ لیندیسفارن در شمال شرقی انگلستان دفن شده است. این تسبیح برای نخستین بار در موزهی جدید این جزیره به نمایش گذاشته خواهد شد. جزیرۀ لیندیسفارن از گذشته به خاطر پیوندهای محکمش با آیین مسیحی به «جزیرۀ مقدس» معروف بوده است.
به گزارش فرادید، این تسبیح از جنس استخوان سالمون نشانهای از پیوندهای نزدیک میان مردم جزیره مقدس و دریا است. قدمت این تسبیح به قرن هشتم یا اوایل قرن نهم بازمیگردد که بطور قابلتوجهی قدیمیتر از تسبیحهای ساختهشده از استخوانهای ماهی کاد هستند که در کلیسای کوچک قرون وسطایی نزدیک در چوینگتون، همچنین در نورثامبرلند، یافت شدند.
سو هَریسون؛ متصدی کلکسیونهای شمالی «میراث انگلیس» میگوید: «لیندیسفارن مکانی با اهمیت جهانی بوده و همچنان هست، نه تنها از نظر تاثیر آن بر رسوم مسیحیت در انگلستان بلکه به عنوان مکان وقوع نخستین حملهی مهم دزدان دریایی وایکینگ در غرب اروپا. گنجینهی مصنوعاتی که ما حالا میتوانیم آنها را در موزه به نمایش بگذاریم به راستی شگفتانگیز است.»
ویرانههای تماشایی قرن دوازدهمی این جزیره بسیار قدیمیتر از صومعهای هستند که حدود سال ۶۳۴ پس از میلاد بنا شد. کلیسا پس از فرار بیشتر راهبها از حملات واکینگها که سال ۷۹۳ پس از میلاد آغاز شد، چندین بار بازسازی شد. این راهبها باارزشترین گنجینههایشان از جمله انجیلهای مشهور لیندیسفارن که حالا در کتابخانهی بریتانیا است را با خود بردند.
با این حال، لیندیسفارن هرگز به طور کامل تخلیه نشد و حفاریهای سالانهی اخیر از جمله باستانشناسان دانشگاه دورام و اعضای عمومی به پشتوانهی سرمایهگذاری DigVentures در حال پرده برداشتن از تاریخ آن بین امواج حملات وایکینگها و صومعهی بزرگ نورمن هستند. یافتههای آنها که در موزهی جدید میراث انگلستان به نمایش گذاشته خواهد شد، شامل سنگهای نشانگر قبر که با خط لاتین و رمزی روی آن حک شده، نوک نیزه و یک قطعه اسباببازی شیشهای کوچک آنگلوساکسونی میشود.
این نمایشگاه، یافتههای حفاریهای قبلی را هم به نمایش خواهد گذاشت، از جمله قطعه پارچههای بافت کمیاب قرن هفدهمی، یک «سنگ وایکینگ»، یک کندهکاری تماشایی از بازی راگبی مردان مسلح که شاید نمایانگر حملات وایکینگها یا مدافعان آنگلوساکسونی باشد.