به گفته محققان دانشگاه‌های سراسر ایالات متحده که در این مطالعه مشارکت داشتند، این عارضه منجر به این می‌شود که نوزادان از نظر بیولوژیکی عقب‌تر از سن حاملگی باشند.
محققان سن بیولوژیکی یا "اپی ژنتیکی" نوزادان را بر اساس نشانگر‌های مولکولی در سلول‌های آن‌ها تخمین زدند.
«کری برتون»، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، گفت: «در تحقیقات مربوط به سالمندی، اگر ساعت اپی ژنتیک شما سن بالاتر از سن تقویمی شما را نشان دهد- به دلیل قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زای مختلف- بد تلقی می‌شود، زیرا افراد را در معرض خطر ابتلاء به بیماری قرار می‌دهد.».
اما در مورد جنین در حال رشد در رحم، محققان خلاف این را دریافتند.
برتون در بیانیه خبری دانشگاه گفت: «عوارض بارداری منجر به تولد نوزادانی با سن بیولوژیکی کمتر می‌شود. این یک معیار نسبتاً جدید است و اطلاعات کمی در مورد آن وجود دارد.»
برای این مطالعه، محققان نمونه‌های DNA مربوط به ۱۸۰۱ نوزاد را جمع آوری کردند.
نوزادان بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۸ از مادرانی متولد شدند که پره اکلامپسی (اختلال فشار خون بالا که منجر به پروتئین در ادرار و همچنین علائم دیگر می‌شود)، دیابت بارداری یا فشار خون بالا در دوران بارداری داشتند. محققان آن‌ها را با بارداری بدون هیچ یک از این عوارض مقایسه کردند.
آن‌ها سپس سن بیولوژیکی نوزاد را با سن تقویمی او در بدو تولد مقایسه کردند که در هفته‌های بارداری اندازه گیری شد.
این مطالعه نشان داد نوزادانی که در رحم مادر در معرض پره اکلامپسی یا دیابت بارداری قرار گرفتند، از نظر بیولوژیکی کوچک‌تر از نوزادانی بودند که در معرض این عوارض قرار نگرفته بودند.
این یافته نشان می‌دهد که این مواجهه‌ها ممکن است رشد بیولوژیکی نوزادان را کُند کرده باشد. محققان تفاوت محسوس‌تری را در نوزادان دختر نسبت به نوزادان پسر مشاهده کردند.
برتون گفت: «در آینده، ما قصد داریم تحقیقات خود را با نمونه بزرگ‌تری از شرکت‌کنندگان ادامه دهیم و بررسی کنیم که آیا این تغییرات بیولوژیکی که در هنگام تولد شناسایی می‌شوند با پیامد‌های سلامتی در دوران کودکی مرتبط هستند یا خیر».
