آثاری از اسکیت روی‌یخ که به گفته کارشناسان قدمت آن به ۳۵۰۰ سال قبل بازمی‌گردد و از استخوان حیوان ساخته شده است، در چین پیدا شده است.
این اسکیت‌های روی‌یخ که از استخوان اسب و دام ساخته شده، در قبری متعلق به طبقات بالای جامعه در نزدیکی دره رودخانه ایلی پیدا شده‌اند.
طرح این اسکیت‌های یخی شبیه به همان‌هایی است که در اروپای باستان پیدا شده که به‌وضوح شواهدی از ارتباط بین چین و اروپا را در عصر مفرغ نشان می‌دهد.
اسکیت روی‌یخ، اسکی و سایر اشیاء باستانی در اطراف یک مقبره در چین
روان کیورانگ، رئیس تیم حفاریِ محوطه باستانی در شین‌شیانگ، می‌گوید: «ما قطعاتی از یک واگن چوبی را در محل پیدا کرده‌ایم و باور داریم که این قطعات توسطِ صاحب آن تعمداً از هم جدا و در این قبرستان رها شده‌اند.» او هم‌چنین افزود: «ویرانه‌های گوآتای، یک محوطه گورستانِ باستانی برای جامعه دام‌دار بوده و این کشف مطمئناً اهمیت مطالعه فرهنگ تدفین و ساختار اجتماعی در سال‌های پایانی عصر مفرغ را اثبات می‌کند.»
علاوه‌بر اسکیت‌های روی‌یخ، ردی از ۴۰ واگنِ چوبی در این محوطه پیدا شده که شاملِ چرخ، محور، پره و کالسکه چوبی است. کارشناسان باور دارند این قبر که متعلق به قرن‌های ۱۵ و ۱۶ قبل‌ازمیلاد است و در ویرانه‌های گوآتای متعلق به عصر مفرغ پیدا شده، به یک خانواده خوش‌نامِ دام‌دار تعلق داشته است.
پراکندگی قسمت‌های مختلف واگن چوبی در داخلِ قبر نشان می‌دهد که این قطعات تعمداً توسط صاحب‌شان از هم جدا شده‌اند و در هنگام ساخته‌شدنِ قبر به همراه متوفا دفن شده‌اند. در این محوطه باستانی قبلاً در حدود ۵۰۰ شیء فرهنگی شاملِ اشیاء سفالی، ظروف سنگی، اشیاء مفرغی و استخوان حیوانات پیدا شده بود.
ویرانه‌های گوآتای شامل مجموعه قبر‌های سنگی به وسعتِ ۱۲۰ مترمربع و یک منطقه مسکونی است که ۱۰۰۰ متر با قبرستان فاصله دارد. این محوطه در سال ۲۰۱۶ کشف شد.
شین‌شیانگ: زادگاهِ اسکی و مردمانِ آلتای
شین‌شیانگ را زادگاه اسکی در چین می‌شناسند و علتش تاریخ و منطقه جغرافیایی منحصربه‌فرد این محل است. این منطقه در شمال‌غرب چین قرار گرفته و با کشور‌هایی مثل قزاقستان، قرقیزستان و مغولستان هم‌مرز است. این منطقۀ مرتفع، با زمستان‌های بلند و وفور برف، مکانی ایدئال برای اسکی و سایر ورزش‌های زمستانی است.
خاستگاهِ اسکی در شین‌شیانگ به قبایلِ عشایری مثلِ آلتای‌ها برمی‌گردد که بیش‌از ۳۰۰۰ سال قبل در این منطقه زندگی می‌کردند. آن‌ها از چوب‌های اسکی‌ای که از استخوان حیوانات درست می‌کردند برای سفر به سراسر قلمروِ پوشیده‌ازبرف در طی ماه‌های بلندِ زمستانی استفاده می‌کردند. اسکی در گذر زمان تبدیل به ابزاری مهم برای حمل‌ونقل و تفریحی رایج برای گذرانِ اوقات فراغت در میانِ بومیان این محل شد.
قومِ آلتای که از روسیه تا مغولستان، چین و قزاقستان گسترش پیدا کرده‌اند، تاریخی غنی از ورزشِ اسکی دارند. آن‌ها هزاران سال اسکی‌های دست‌ساز را برای حمل‌ونقل، شکار و تفریح درست می‌کردند.
این اسکی‌های باستانی پهن‌تر هستند و در قسمتِ فوقانی و انتهایی خمیدگی دارند که آزادی حرکت روی برف را بیش‌تر می‌کرد. قسمت زیرین اسکی با پوست اسب پوشیده می‌شد که قابلیتِ سرخوردنِ اسکی را بالا می‌برد.
برخلافِ اسکی‌های مدرن که با پلاستیک و فلز به هم وصل شده‌اند، اسکی‌های آلتای با نوار‌های چرمی و خیلی آزادانه به هم وصل شده بودند که انعطاف‌پذیری آن‌ها را افزایش می‌داد و حسِ طبیعی‌تری داشت.
اسکی‌بازانِ آلتای برای حفظِ تعادل از یک عصای چوبی استفاده می‌کردند که شباهتی به چوب‌دستی‌های مدرنِ امروزی نداشت. این چو به خوبی تراشیده و تزئین می‌شد تا بر اهمیتِ اسکی تأکید کند.
اسکی‌بازانِ مدرنِ آلتای در پیوند با ریشه‌های باستانی
در سال‌های اخیر علاقه‌مندی زیادی به اسکیِ آلتای ایجاد شده است. برخی شرکت‌های گردشگری تور‌های گردشگری به همراه راهنما به منطقه آلتای می‌برند و امکان تجربه اسکیِ باستانیِ آلتای را برای آن‌ها فراهم می‌کنند.
کارشناسان درحالِ حاضر مشغول مطالعه روی فنونِ منحصربه‌فردِ اسکی در میان قوم آلتای و ابزار‌هایی که آن‌ها استفاده می‌کردند، هستند.
اسکی به سبک غربی از اوایل قرن بیستم و با ورود کاشفان اروپای و مبلغانِ مذهبی به چین رونق گرفت. آن‌ها فنون و ابزار‌های مدرن اسکی را به این منطقه معرفی کردند و بومیان هم خیلی زود به آن‌ها علاقه‌مند شدند.
منبع: راهنماتو
