فرارو- رئیس جمهور اوکراین، به مناسبت یک سالگی تهاجم روسیه از اتاق‌های جنگی فوق سری خود در پناهگاهی در کی‌یف، جایی که در سال گذشته در آن زندگی می‌کرد، رونمایی کرد.
به گزارش فرارو، ولودیمیر زلنسکی، در مصاحبه با روزنامه‌نگار اوکراینی دیمیترو کوماروف، فضای کوچکی را به اوکراینی‌ها نشان داد که در آن تصمیم‌های حیاتی می‌گیرد، جلسات بحرانی برگزار می‌کند و با سران کشور‌ها از سراسر جهان تلفن می‌کند.
وی با یادآوری اولین ساعات جنگ، پس از اطلاع از حمله پوتین در ساعات اولیه ۲۴ فوریه ۲۰۲۲، به اتاق‌های جنگ خود شتافت.
زلنسکی بلافاصله بدون اینکه همسرش را بیدار کند، آنجا را ترک کرد: من خانواده ام را دوست دارم، اما برای من به عنوان رئیس جمهور، بودن در اینجا یک اولویت بود.
در یک پروژه مستند کوماروف تصاویری از پایگاه رئیس جمهور اوکراین شامل اتاق خواب، کمد لباس و فضای اداری منتشر کرد.
روی میز او مدل‌های هواپیما و عکسی از او و همسرش اولنا، همراه با دو فرزندشان، و همچنین مجسمه نیم تنه وینستون چرچیل قرار دارد.
دفتر او همچنین با مدل‌های تانک و پرچم اوکراین تزئین شده است.
زلنسکی با نشان دادن یک اتاق بزرگ با میز و صندلی به کاماروف، خاطرات و افکار اولیه خود را با مردم اوکراین در میان گذاشت.
او گفت: به خاطر سپردن همه جزئیات بسیار دشوار است. ما با همسرم، خانواده ام، پسرم، دخترم [خوابیده] از خواب بیدار شدیم. من قطعاً به این فکر کردم که بچه‌ها را بیدار کنم، همه را جمع و جور کنم. برای اینکه به بچه‌ها بگویم چه اتفاقی دارد می‌افتد و جنگ شروع شده است. آن‌ها بزرگسال هستند، آن‌ها باید بفهمند که چه اتفاقی می‌افتد. خیلی سریع رفتم. من خانواده ام را دوست دارم، اما برای من به عنوان رئیس جمهور، حضور در اینجا یک اولویت بود. او افزود که خانواده‌اش ساعاتی بعد به او پیوستند.
سپس زلنسکی دفتر رسمی خود را به روزنامه نگار نشان داد، جایی که او اکثریت قریب به اتفاق فیلم‌های خود را در مورد جنگ و درخواست کمک از کشور‌های غربی تهیه و منتشر کرده است.
زلنسکی به کوماروف گفت که او در صبح روز ۲۴ فوریه با ۲۷ رهبر کشور‌های مختلف صحبت کرد.
وی ادامه داد: تنها چیزی که به یاد دارم [بعد از حمله] به آن فکر می‌کردم این دفتر، تلفن‌ها و تیمی بود که الان باید جمع کنم.
علاوه بر فضای اداری فراوان، اتاق‌های جنگ زلنسکی با کمد لباسی که تقریباً منحصراً با لباس‌های خاکی و دوران جنگ پر شده است، کامل می‌شود. زلنسکی از ابتدای تهاجم با کت و شلواری دیده نشده است، اما لباسی را که آخرین بار هنگام شروع جنگ پوشیده بود، در کمد لباس پوشیده بود.
کمد او با لباس‌هایی در سایه‌های مختلف سبز و مشکی، با چکمه‌های سبک نظامی در پایین پر شده است.
زلنسکی در توصیف لحظه‌ای که لباس دوران جنگ خود را تغییر داد، گفت: همه چیز تغییر کرده بود. زندگی عوض شده بود و بازگشت به آنچه قبلا بود غیرممکن بود.
او افزود که آخرین کت و شلوار پوشیده خود را به عنوان یک "نماد" نگه داشته است: به زودی برنده خواهیم شد، بنابراین دوباره کت و شلوار می‌پوشیم.
این فیلم اتاق خواب کوچک زلنسکی را نشان می‌دهد که با یک تخت و سینک یک نفره کامل شده است.
رئیس جمهور اوکراین گفت: من اینجا زندگی می‌کنم. این خانه من است. من یک سال است که اینجا زندگی می‌کنم.
زلنسکی علیرغم اخطار نیرو‌های امنیتی مبنی بر خروج برای امنیت خود همچنان در قلب کشورش زندگی می‌کند.
به من گفته شد که وسایل خود را جمع کنم، زیرا من یک هدف بودم. من به اتفاقی که ممکن است بیفتد فکر نکردم. من به عواقب رفتنم فکر کردم و اینکه چه اتفاقی خواهد افتاد. مسئولیت بر عهده من است. اگر کشور را ترک کنم، هیچ کس بعد از آن درباره اینکه چه کسی آن را پیشنهاد کرده است، نخواهد پرسید. تنها نتیجه وجود خواهد داشت: شما دولت خود را رها کرده اید. من فکر می‌کنم [این] خیانت است.
دیمیترو کوماروف، روزنامه نگار اوکراینی، یکی از اولین روزنامه نگارانی بود که وحشت شهر‌های آزاد شده بوچا، ایرپین و هوستومل را مستند کرد.
