یکی از باشکوه‌ترین بنا‌هایی که در پایتخت ساخته شده مربوط به دوره قاجار است که صدراعظم ناصرالدین‌شاه بانی ساخت آن بود.
به گزارش همشهری آنلاین، در روایت‌های تاریخی آمده که میرزاحسین‌خان سپهسالار قزوینی، صدراعظم ناصرالدین‌شاه قاجار، مثل وزیران پیشین، فهمیده بود که مغضوب شاه قرار گرفته و عن‌قریب است که به دست میرغضب‌ها قهوه قجری به او خورانده شود. پس باید کاری می‌کرد.
او برای اینکه ضربه کاری را به سلطان صاحبقران وارد کند همه اموالش را وقف می‌کند تا دست شاه به آن‌ها نرسد. به این ترتیب زمین‌های باغش را در بهارستان وقف ساختن مسجدمدرسه‌ای می‌کند که بنای باشکوهی در آن ساخته می‌شود به نام "مسجدمدرسه سپهسالار".
البته سپهسالار پایان کار ساختمان موقوفه‌اش را ندید. در وقف‌نامه‌ای که نوشته بود حاکم عصر را به تولیت مسجدمدرسه منصوب کرد تا یاد شاه جهان‌پناه بیندازد که نگذاشتم از اموالم چیزی به تو برسد؛ و چنین بود که پس از مرگش برادرش میرزا یحیی‌خان مشیرالدوله ساخت مسجد را برعهده گرفت.
یکی از ویژگی‌های مسجدمدرسه سپهسالار گنبد آن است که برگرفته از معماری عثمانی است. میرزاحسین‌خان سال‌ها سفیر ایران در عثمانی بود. مشاهده زیبایی مساجد ترک او را بر آن داشت از معماران مطرح آن زمان بخواهد آن را در طراحی و ساخت این مسجد لحاظ کنند.
استاد «حسن معمار قمی»، «حاج ابوالحسن معمار» و «استاد جعفرخان معمارباشی» معماران اصلی این مسجدمدرسه هستند.
مسجد سپهسالار بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین بنای مذهبی ایران پس از مدرسه چهارباغ اصفهان است. مسجدمدرسه سپهسالار یا همان دانشکده مطهری عنوان اولین مدرسه و اولین دانشکده منقول و معقول را نیز یدک می‌کشد.
