فرارو- ماری اُگرادی، از سردبیران وال استریت ژورنال و عضو هیئت تحریریه آن روزنامه از سال ۲۰۰۵ میلادی به این سو بوده است. او عمدتاً در مورد مسائل مرتبط با آمریکای لاتین می‌نویسد. اُگرادی به دلیل مواضع‌اش در مورد لیبرالیسم کلاسیک مخالفت مستقیم‌اش با دولت‌های چپ در قاره آمریکا و طرفداری از قانونی کردن قاچاق مواد مخدر شناخته شده است. او به دلیل حمایت از فرآیند بحث برانگیز خصوصی‌سازی در السالوادور از طریق ستون‌هایش در روزنامه مورد انتقاد قرار گرفته است.
او پیش‌تر در مقاله‌ای مدعی ارتباط ایران با دولت «آندرس مانوئل لوپز اوبرادور» رئیس‌جمهور مکزیک با استناد به منابع مخفی اطلاعاتی شده بود. از جمله جوایز اعطا شده به ماری اُگرادی می‌توان به جایزه دیوید گلینر انجمن مطبوعات بین امریکا در سال ۱۹۹۷ میلادی، جایزه شبکه سیاستگذاری بین المللی باستیا در سال ۲۰۰۵ میلادی، جایزه توماس جفرسون انجمن آموزش شرکت‌های خصوصی در سال ۲۰۰۹ میلادی و جایزه آزادی والتر جاد از صندوق مطالعات آمریکایی در سال ۲۰۱۲ میلادی اشاره کرد.
به گزارش فرارو به نقل وال استریت ژورنال، در حالی که بخش عمده واشنگتن در صبح روز ۴ فوریه در حال جستجوی آسمان آمریکا برای یافتن بالن نظارتی چینی بود هاوانا در حال آماده شدن برای ورود «حسین امیرعبداللهیان» وزیر امور خارجه ایران بود. سه روز بعد پرزیدنت بایدن پس از سخنرانی زمانی که در حال ترک محل بود با عجله به سناتور «رابرت منندز» از نیوجرسی گفت: «باب، من باید در مورد کوبا با تو صحبت کنم. من جدی هستم».
این حدس بسیار خوبی است که به نظر می‌رسد سخت گیری علیه حاکم نظامی کوبا موضوع مهمی در ذهن بایدن نیست. دولت او ماه هاست که نشان داده قصد دارد فشار تحریمی وارد شده بر حکومت کوبا را کاهش دهد و بر هیچ کس پوشیده نیست که منندز یک شاهین در عرصه امنیت ملی است که با چنین رویکردی موافق نیست و خواستار تشدید فشار‌ها بر حکومت کوبا می‌باشد.
زمانی که امیرعبداللهیان وارد کوبا شد در حال اتمام سفر خود به آمریکای لاتین بود که طی آن از ماناگوا (پایتخت نیکاراگوئه) و کاراکاس (پایتحت ونزوئلا) نیز بازدید بعمل آورد. این دیپلمات جمهوری اسلامی ایران در توئیتی اعلام کرد که قصد دارد با مقام‌های کوبا در مورد «مسائل مورد علاقه دو طرف» رایزنی کند. هاوانا و تهران رژیم‌های سیاسی ضد امریکایی هستند که با روسیه، چین، ونزوئلا، نیکاراگوئه و بولیوی متحد شده اند. هر دو کشور به همراه سوریه و کره شمالی در فهرست دولت‌های حامی تروریسم ایالات متحده قرار دارند.
با این وجود، بازدید امیرعبداللهیان از کوبا تصمیمی است که ما را کنجکاو می‌سازد تا علت آن را جویا شویم. کوبا با اقتصادی به هم ریخته و واحد پول ملی بی‌ارزشی که دارد در تلاش است تا خود را به عنوان یک کشور عادی از نو بسازد. خارج شدن از فهرست تروریسم ایالات متحده گامی بزرگ در این راستا خواهد بود و به نظر می‌رسد دوستی علنی و عمومی کوبا با مقام‌های ایرانی نوعی اقدام تحریک کننده برای امریکا قلمداد خواهد شد که در شرایط فعلی غیر ضروری به نظر می‌رسد.
پس چرا این دیدار صورت گرفته است: در دو سال گذشته گمرک و حفاظت از مرز‌های امریکا بیش از ۳۰۰ هزار مورد مواجهه با مهاجران کوبایی را ثبت کرده است بحرانی که توسط حکومت کوبا آغاز شده است. از آنجایی که بایدن ناتوان از مهار روند فعلی حرکت مهاجران کوبایی به سوی امریکا بوده هاوانا معتقد است که اکنون اهرم فشار در روابط دوجانبه را در اختیار دارد. کوبا انتظار دریافت امتیازاتی را دارد و در این بین می‌تواند با هر فردی که می‌خواهد دیدار داشته باشد.
ترامپ تحریم‌ها را علیه کوبا تشدید کرد و در سال ۲۰۲۱ میلادی آن کشور را با اشاره به حمایت از شورشیان کلمبیایی که در سال ۲۰۱۹ میلادی در یک آکادمی پلیس بوگوتا بمب‌گذاری کرده و ۲۲ نفر را به قتل رساندند بار دیگر در فهرست تروریستی قرار داد.
بایدن در طول کارزار انتخاباتی ریاست جمهوری ۲۰۲۰ خود گفته بود که در صورت پیروزی در انتخابات به سیاست تعامل با حکومت کوبا یعنی سیاست دوره اوباما بازخواهد گشت مشروط به این که کوبا به «تعهداتی که گفته است عمل کند.» او اشاره نکرد که هیچ سابقه‌ای از پایبندی حکومت کوبا به تعهدات وجود نداشته است.
سرکوب تظاهرات بی‌سابقه رخ داده در کوبا توسط حکومت آن کشور در ژوئیه ۲۰۲۱ میلادی اجرای تعهدات کوبا که بایدن وعده آن را داده بود به تاخیر انداخت، اما بایدن را از مسیر ترسیمی خود منحرف نکرد. ایالات متحده در ماه مه ۲۰۲۲ میلادی تحریم‌های مربوط به حواله‌ها و سفر‌های آمریکایی از جمله به مقاصد تفریحی را کاهش داد.
وزارت امور خارجه ایالات متحده یک ماه پس از آن گزارش داد که ۵۵۰ معترض از جمله ۲۰ نفر که در سنین کودکی و نوجوانی بوده‌اند از سوی حکومت کوبا بازداشت شده و مجموعا به بیش از چهار هزار سال زندان محکوم شده اند. به طور قابل توجهی مجازات شدیدی برای معترضان از محله‌های دارای «جمعیت قابل توجه کوبایی‌های آفریقایی تبار» برای تبدیل کردن آنان به «نمونه‌های مجازات» از سوی حکومت کوبا اعمال شده است.
به نظر می‌رسد که این مسائل برای بایدن اهمیتی ندارند. در ماه ژانویه او هیأتی را برای «گفتگو» در مورد مسائل بین المللی اجرای قانون به عنوان راهی برای «افزایش همکاری» به کوبا اعزام کرد. مشخص نیست که بایدن برای مقابله با رژیمی که از سوی وزارت خارجه امریکا به عنوان قاچاقچی انسان معرفی شده انتظار دارد چه امتیازی را کسب کند. هاوانا هم چنین بدون شک قاچاقچی عمده مواد مخدر است.
قانون بایدن در مورد کوبا هیچ کس را فریب نمی‌دهد. بسیاری از کشور‌های امریکای لاتین تحت تاثیر همکاری ایران و کوبا قرار گرفته اند. پرو تازه‌ترین کشور از این دسته کشور‌ها بوده است. کارشناسان امنیتی بیش از یک دهه است که در مورد تلاش ایران و کوبا برای نفوذ در کشورهایی، چون پرو می‌گویند.
در مارس ۲۰۱۵ میلادی «داردو لوپزدولز» تحلیلگر سیاسی و امنیتی و معاون سابق وزیر کشور پرو در مارس ۲۰۱۵ میلادی این تهدید را در برابر نمایندگان یکی از کمیته‌های فرعی مجلس نمایندگان آمریکا مطرح کرد. او گفته بود که فعالیت‌های ایران و حزب الله را در سال ۲۰۱۱ میلادی رصد کرده و به وجود ارتباط بین جمهوری اسلامی ایران و سایر جنبش‌های فعال در پرو تحت کنترل هاوانا، کاراکاس و لاپاز که در حال شکل گیری بوده اند پی برده است. او گفته بود که «سازمان‌های سیاسی - اجتماعی کوبا و ونزوئلا با هدف تخریب و تضعیف نهاد‌های دموکراتیک ما (ایالات متحده) و گسترش ایدئولوژی سوسیالیستی» حداقل از سال ۲۰۰۵ میلادی در پرو فعالیت کرده‌اند.
