شرق نوشت: مصوبه شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا با موضوع مولدسازی دارایی‌های غیرمولد دولت با واکنش‌های غیرمنصفانه جامعه روشنفکری مواجه شد.
اتفاقا دولت کار خوبی انجام می‌دهد و باید از آن حمایت کرد و این‌قدر دستاورد‌های دولت را کوچک انگاشتن دور از انصاف و عدالت است.
مگر این مصوبه چه گفته که دوستان اندیشمند و تحصیل‌کرده این‌چنین برآشفته‌اند؟! خیلی ساده است، دولت مانند یک شرکت خصوصی مسئولیت محدود خانوادگی، دارایی‌هایی دارد که شامل مطالبات، دیون و درآمد‌های او می‌شود و به‌صورت منطقی باید این شرکت خصوصی و خانوادگی سودآور باشد. پس مبتنی بر اصول بنیادین اداره یک بنگاه اقتصادی خُرد، حتما مکلف است دارایی‌های غیرمولد خود را که تولید ثروت نمی‌کند و درآمدزایی نداشته و محصولی در بر ندارد، در سریع‌ترین زمان ممکن تبدیل به دارایی مولد کند.
مثلا یک زمین رهاشده یا یک سوله ناتمام را بفروشد و از محل آن به تجارت پرداخته و سودآوری کند. این مطلب کجایش اشکال دارد؟ چرا این‌قدر ما روشنفکرنما‌ها به دولت خدمتگزار هجمه می‌بریم؟
دولت باید اولین گام را از دانشگاه‌ها بردارد. دانشگاه‌ها و به‌صورت ویژه دانشکده‌هایی مانند حقوق و علوم سیاسی، مدیریت و اقتصاد غیرمولدترین دارایی‌های دولت هستند! چون نه‌تن‌ها هیچ فایده‌ای نداشته‌اند بلکه با تحمیل این‌همه هزینه سنگین در ۸۰ سال گذشته، تحصیل‌کردگان مغرض نیز تربیت می‌کنند که درکی از اقدامات سازنده و رو به توسعه دولت‌های خدمتگزار ندارند.
برای دانشگاه تهران مشتری هشت! بخشی را برای تالار عروسی، بخشی را برای کافی‌شاپ و فودکورت و تمام محوطه داخلی را (مانند خیابان ۳۰ تیر و جنب موزه ملی ایران) برای فروش مستقیم صنایع خانگی و کارآفرینی‌های کوچک زودبازده (مانند خرید و فروش قانونی ارز، رمزارز، سکه و مانند آنها) بخش دیگری هم به فروش پایان‌نامه و رساله‌های دکتری اختصاص می‌دهند و واقعا درآمدزاست. شاید بتوان با مشتری مذاکره کرد تا بخشی از پیاده‌رو داخل دانشگاه را هم به فروش کتاب‌های نایاب و کمیاب اختصاص دهد و با این اقدام، ترافیک سنگین محدوده میدان انقلاب هم حل می‌شود و خودش یک دستاورد می‌شود برای شهرداری تهران در دل دستاورد بزرگ دولت در مولدسازی!
واقعا دانشگاه بی‌خودی است و از زمان تأسیس تا امروز هیچ فایده‌ای برای کشور نداشته است! دانشگاه تهران همواره غیرمولد و زیان‌بخش است. الحمدلله بدون تشریفات هم قابل واگذاری است و اگر رئیس و اعضای هیئت‌علمی هم کوچک‌ترین مخالفتی کردند، به انفصال دائم و حبس محکوم می‌شوند و دستگاه‌های نظارتی مانند سازمان بازرسی و دیوان محاسبات و نهاد‌های دیگر هم در دو سال آینده اندکی استراحت می‌کنند تا دولت خدمتگزار با فراغ بال کارش را انجام دهد. با این شرایط اُکازیون، چرا باید با این طرح مخالفت کرد؟ به‌جای مخالفت همت کنید مشتری بیاورید برای نهاد‌های کم‌بازدهی مانند دانشگاه‌ها، پژوهشگاه‌ها، مرکز پژوهش‌های مجلس و خیلی جا‌های غیرمولد دیگر. درهرحال آقای مخبر اگر محبت فرموده این یادداشت را تقاضای خرید تلقی فرمایند و قیمت اعلام کنند، مشتری دست‌به‌نقد برای دانشگاه تهران داریم، قرار بنگاه را بگذاریم ان‌شاءالله و ما هم ثوابی در این امر خیر برده باشیم.
