عسلویه یک بندر با دسترسی به آبهای آزاد است و از اواخر دهه ۱۳۸۰، قاچاق مواد روانگردان از مبدا حوزه خلیجفارس از طریق مرز دریایی و همچنین ترانزیت مخدرها از نوارساحلی ایران به این کشورها، مشکلات مزمنی برای منطقه محرومِ در ظاهر ثروتمندِ عسلویه ایجاد کرده و البته کارگران غیربومی که جمعیتشان از جمعیت شهر عسلویه هم بیشتر است، در صف اول قربانیان قاچاق مواد هستند.
به گزارش اعتماد، طبق مشاهدات در زمین وسیع متروکهای نبش جاده اصلی و معروف به سه راه عسلویه، در هر ساعتی از روز میتوان سراغ از مردان ویرانی گرفت که در گذشتهای نه چندان دور، کارگر متخصص و ماهر در مجتمع گاز و پتروشیمی عسلویه بودهاند، اما به دنبال پایان قراردادهای کوتاهمدت ۶ ماهه و یکساله، در نوبت انتظار برای تسویه معوقات مزدی قرار گرفتهاند و برای تامین مخارج زندگی خانواده، به ناچار به خرید و فروش مواد متوسل میشوند، چون در سطح شهر، شغلی نصیب غیر بومیها نمیشود و آسیب این خردهفروشی، اول گریبان خودشان را میگیرد که رنج از دست دادن شغل را با مصرف همان موادی که میفروشند تسکین میدهند.