آلمان از آثار غارت‌شده دل نمی‌کند

مقامات آلمانی می‌گویند که هیچ برنامه‌ای برای بازگرداندن آثار باستانی، شامل «سردیس نفرتیتی» و «محراب پرگامون» به صاحبان واقعی ندارد.

به گزارش ایسنا به نقل از آرت نیوزپیپر؛ «لنا کرک» ـ سناتور عدالت، تنوع و مبارزه با تبعیض در برلین ـ به کمیته حقوقی پارلمان ایالت برلین گفت که «دیدگاه‌های متفاوتی درباره عدالتِ در اختیار داشتن محراب پرگامون و مجسمه نیم‌تنۀ نفرتیتی در قانون وجود دارد. مجسمه نیم‌تنه نفرتیتی و محراب پرگامون دو مورد از محبوب‌ترین جاذبه‌های موزه‌های برلین هستند که به ترتیب در موزه نو برلین و موزه پرگامون نگهداری می‌شوند.

این اظهار نظر پس از آن بیان شد که «سارایا گومیس» معاونِ «لنا کرک» ماه گذشته در مصاحبه‌ای از بازگرداندن این دو اثر باستانی سخن گفته و اظهار کرده بود: «شخصاً طرفدار بازگرداندن محراب پرگامون و نیم‌تنه نفرتیتی هستم. از منظر ضد تبعیض باید گفت همه دارایی‌های فرهنگی سایر مناطق جهان به خود آن‌ها تعلق دارد و به صورت غیرقانونی اینجا هستند، با این حال تصمیم برای بازگرداندن این آثار باستانی در حوزه تصمیم و اختیارات ما نیست.»

اظهارات «گومیس» بحث‌هایی را در آلمان به راه انداخته است و خبرگزاری محافظه کار ولت (Welt) در گزارشی به نقل از «مارکوس وولر»، منتقد هنری با عنوان «مونالیزای ما باید در برلین بماند»، به زیبایی مجسمه نیم‌تنه نفرتیتی که قدمت آن به سال ۱۳۴۰ قبل از میلاد بازمی‌گردد، اشاره کرده است.

مجسمه نفرتیتی در سال ۱۹۱۲ میلادی توسط «لودویگ برشارت»، باستان‌شناس آلمانی در محوطه عمارنه در ۲۴۰ کیلومتری جنوب قاهره کشف شد. مصر از زمان رونمایی این مجسمه در سال ۱۹۲۴ خواستار بازگرداندن آن شده است، اگرچه بنیاد میراث فرهنگی پروس ادعا می‌کند که آن‌ها درخواست رسمی برای بازگرداندن نفرتیتی ندارند. این بنیاد همچنین ادعا می‌کند که این مجسمه باستانی به طور قانونی از مصر خارج شده است، اگرچه این مورد محل مناقشه میان آلمان و مصر بوده است.

ترکیه نیز مدت‌هاست که خواستار بازگرداندن محراب پرگامون، یک بنای تاریخی متعلق یونان باستان شده است که قدمت آن به قرن دوم قبل از میلاد بازمی‌گردد.

صحبت از بازگرداندن آثار به کشور‌های اصلی در حالی مطرح شده است که دولت آلمان چندی پیش تصمیم گرفت پس از سال‌ها مجسمه‌های بنین را به نیجریه بازگرداند. مجسمه‌هایی که توسط بریتانیایی‌ها غارت و به آلمانی‌ها فروخته شده بود.

«یورگن زیمرر»، مورخ استعمار آلمان، به نشریه «آرت نیوزپیپر» گفت که بازگرداندن برنز‌های بنین یک پیشرفت معنادار بود؛ زیرا به این معنی بود که مسؤولیت، دیگر فقط در قبال جنایات کشور شما نیست، بلکه از جنایات یک قدرت استعماری دیگر نیز سود می‌برید.»

به گفته «زیمرر»، برداشتن مجسمه نفرتیتی و محراب پرگامون از کشور‌های مبدأ تحت شرایط مشابهی (تحت قوانین استعماری یا فشار سیاسی) صورت گرفته و با همان منطق باید بازگردانده شود.