دانشمندان دانشگاه «کارنگی ملون» و دانشگاه «واترلو» در حال کار روی یک سیستم پیشرفته جدید هستند که بتواند با استفاده از روتر‌های وای‌فای، آن سوی موانع و دیوار‌ها را ببیند و تمام اشیای موجود در اتاق را شناسایی کند.
به گزارش ایسنا؛ دانشمندان سال‌هاست که روی روش‌هایی کار می‌کنند تا افراد را بدون استفاده از دوربین یا سخت‌افزار گران قیمت LiDAR قادر به دیدن نادیده‌ها کنند. در سال ۲۰۱۳، گروهی از پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست (MIT) راهی برای استفاده از سیگنال‌های تلفن همراه برای دیدن آن سوی دیوار‌ها پیدا کردند. در سال ۲۰۱۸، گروه دیگری از همین موسسه از سیگنال‌های وای‌فای برای شناسایی افراد در اتاق دیگر و ترسیم حرکات آن‌ها استفاده کرد.
اکنون دانشمندان دانشگاه کارنگی ملون و دانشگاه واترلو در حال ارتقای توانایی این سیستم برای دیدن آن سوی دیوار‌ها با استفاده از وای‌فای هستند.
پژوهشگران دانشگاه «کارنگی ملون» روش جدیدی را برای تشخیص اشکال و حرکات سه‌بعدی بدن انسان در یک اتاق و تنها با استفاده از روتر‌های وای‌فای ابداع کرده‌اند. این گروه از سیستمی برای نقشه‌برداری از تمام پیکسل‌های سطح بدن انسان در یک عکس موسوم به DensePose استفاده کرد که توسط پژوهشگران لندنی و گروه هوش مصنوعی فیسبوک توسعه داده شده است. اساساً این روشی است برای گرفتن مجموعه‌ای از مختصات برای هر مفصل مانند بازو، سر، نیم تنه و ... که به عنوان یک نقطه کلیدی در بدن شناخته می‌شود و می‌تواند وضعیت یک فرد را توصیف کند.
پژوهشگران سپس یک شبکه عصبی عمیق ایجاد کردند که فاز و دامنه سیگنال‌های وای‌فای ارسال و دریافت شده توسط روتر‌ها را برای نقشه‌برداری مختصات بدن انسان ترسیم می‌کند.
این فناوری با ارسال یک سیگنال وای‌فای کم مصرف از میان دیوار کار می‌کند که در اتاق طنین‌انداز می‌شود و در حالی که از اشیای ساکن صرف نظر می‌کند، تمام اشیای موجود در اتاق را شناسایی می‌کند و وقتی سیگنال بازتاب می‌یابد، از انعکاس اجسام متحرک برای تولید یک تصویر رادار مانند استفاده می‌کند.
این سیستم می‌تواند از میان دیوار‌های معمولی استاندارد، نرده‌های چوبی و حتی دیوار‌های بتنی عبور کند، اگرچه محدوده و دقت آن به نوع دیوار بستگی دارد.
پژوهشگران کارنگی ملون بر این باورند که سیگنال‌های وای‌فای می‌توانند به عنوان جایگزینی فراگیر برای دوربین‌های معمولی RGB برای مشاهده افراد در اتاق عمل کنند. آن‌ها می‌گویند استفاده از وای‌فای بر موانعی مانند نور ضعیف و انسدادی که لنز‌های دوربین معمولی با آن روبرو هستند، غلبه می‌کند.
آن‌ها همچنین استدلال می‌کنند که این فناوری موجب بهبود حفظ حریم خصوصی افراد می‌شود، زیرا به دوربین‌ها متکی نیست و تجهیزات مورد نیاز آن را می‌توان با قیمت مناسب خریداری کرد. ضمن اینکه اکثر خانواده‌ها در کشور‌های توسعه‌یافته در حال حاضر در خانه وای‌فای دارند و این فناوری می‌تواند برای نظارت بر سلامت افراد مسن یا شناسایی رفتار‌های مشکوک در خانه نیز استفاده شود.
پژوهشگران دانشگاه واترلو نیز یک دستگاه پهپادی به نام Wi-Peep ساخته‌اند که می‌تواند با استفاده از شبکه‌های وای‌فای پشت دیوار‌ها را ببیند. این دستگاه می‌تواند در نزدیکی یک ساختمان پرواز کند و از شبکه وای‌فای ساکنان برای شناسایی و مکان‌یابی دستگاه‌های دارای وای‌فای داخل ساختمان استفاده کند.
حتی اگر شبکه‌ای با رمز عبور محافظت شود، دستگاه‌های هوشمند به طور خودکار به تلاش‌های تماس از هر دستگاهی در محدوده پاسخ می‌دهند.
دستگاه پهپادی Wi-Peep در حین پرواز چندین پیام را به یک دستگاه ارسال می‌کند و سپس زمان پاسخگویی هر کدام را اندازه‌گیری می‌کند که به آن امکان می‌دهد مکان دستگاه را با دقت یک متری شناسایی کند.
چیزی که Wi-Peep را به طور ویژه قابل توجه می‌کند، دسترسی و سهولت حمل و نقل آن است. این گروه این دستگاه را با استفاده از یک پهپاد قابل خرید در فروشگاه‌ها و یک سخت افزار ۲۰ دلاری که به راحتی در دسترس است، ساخته‌اند. این بدان معناست که هر کسی با تخصص مناسب می‌تواند به راحتی یک دستگاه مشابه با آن بسازد.
کاربرد‌های بالقوه این فناوری بسیار گسترده است. به عنوان مثال آتش نشانانی که به دنبال افراد در ساختمان‌های در حال سوختن هستند، می‌توانند از آن برای عملیات جستجو و نجات بهره ببرند.
با این حال، پیامد‌های حفظ حریم خصوصی در مورد آن نیز قابل توجه است و مهم است که در صورت استفاده از این فناوری، استفاده از آن برای اهداف شوم و پیامد‌های بالقوه آن در نظر گرفته شود.
