ماه ژوئن ۱۹۳۶، اِما زادی هان و همسرش مَکس اِدموند هان، حین پیاده‌روی در امتداد رِد کریک در شهر کوچک لندن در ایالت تگزاس آمریکا یک کشف غیرعادی کردند: یک تکه چوب از چیزی که به ظاهر یک سنگ باستانی بود، بیرون آمده بود. داستان اینطور روایت شده است که ده سال بعد، پسر آن‌ها از سر کنجکاوی این سنگ را شکست تا درون آن را ببیند. چیزی که درون سنگ یافت چکش بود، اما عجیب این بود که چکش درون این سنگ مدرن بود.
به گزارش فرادید، این کشف به سرعت برای محققان و مردم عادی به یک شگفتی رازآمیز تبدیل شد. چطور ممکن است یک ابزار مدرن ساختۀ دست بشر در درون سنگی گیر افتاده باشد که شکل‌گیری‌اش به دورۀ کرتاسه (یعنی بیش از ۱۰۰ میلیون سال قبل) برمی‌گردد؟
معمای وجود یک چکّش در دل سنگ ۱۰۰میلیون ساله
سر فلزی چکش حدودا ۱۵ سانتیمتر طول و ۲.۵ سانتیمتر عرض دارد و بنابراین احتمالا نه برای کار‌های بزرگ و سخت بلکه برای ظریف‌کاری‌هایی روی فلز به کار می‌رفته است.
شهرت این شیء عجیب زمانی بیشتر شد که کارل ادوارد باو (Carl Edward Baugh) آن را خرید و اعلام کرد که این شیء سندی برای اثبات این نظریه است که کرۀ زمین بیشتر از ۷ هزار سال عمر ندارد و تخمین‌های چند میلیون‌ساله دربارۀ عمر زمین اشتباه هستند.
البته دانشمندان هرگز دیدگاه عجیب باو را در مورد طول عمر زمین به عنوان یک دیدگاه علمی نپذیرفته‌اند. آن‌ها توضیح دیگری برای این یافته دارند. قوی‌ترین احتمالی که دانشمندان در مورد این شیء عجیب در ذهن دارند این است که مواد این سنگ به صورت محلول بوده‌اند و بعد از اینکه چکش در این محلول افتاده، مواد معدنی در طراف آن سفت شده‌اند و آن را در خود محصور کرده‌اند.
به تعبیر دیگر، احتمالی که دانشمندان در نظر می‌گیرند این است که با وجود این که سنگ اصلی قدمت چند میلیون ساله دارد، اما موادش قابل حل بوده‌اند و سفت شدن این موادِ قابل حل لزوما یک پدیدۀ باستانی نیست.
این چکش احتمالاً یک قرن پیش از دست یک معدنچی به زمین افتاده و پس از آن، مواد معدنی محلول در آب در اطراف آن به شکل یک سنگ شکل گرفته‌اند.
