این تخم‌های شترمرغ در جریان حفاری‌های باستان‌شناسی در زمین‌های کشاورزی بئر میلکا کشف شدند. مجاورت این تخم‌ها به آتش‌چال حاکی از آن است که آنها به عمد توسط صحرانشینان ماقبل‌تاریخ که از این آتش‌چال استفاده می‌کردند جمع‌آوری شده‌اند. تحلیل‌های آزمایشگاهی بیشتر، اطلاعات بیشتری را درباره‌ی کاربردها و سن آنها در اختیار دانشمندان قرار خواهد داد.
لارِن دِیویس سرپرست حفاری اداره‌ی آثار باستانی می‌گوید: «ما یک اردوگاه پیدا کردیم که ۲۰۰ متر مربع مساحت دارد و صحرانشینان از زمان ماقبل‌تاریخ از آن استفاده می‌کردند. ما در این اردوگاه سنگ‌های سوخته، سنگ چخماق و ابزار سنگی همینطور خرده سفال پیدا کردیم اما یافته‌ی خاص ما مجموعه‌ای از تخم‌های شترمرغ است. اگرچه صحرانشینان در این سایت ساختارهای دائمی نساختند، این یافته به ما اجازه می‌دهد حضورشان را در بیابان احساس کنیم.»
دِیویس می‌افزاید که این اردوگاه در طول سالیان با ریگ روان پوشیده شده و همین اتفاق به شکل فوق‌العاده‌ای سبب حفظ تخم‌ها شده است. وجود شترمرغ در این منطقه که هفته‌ی گذشته حفاری شده، در عصر باستان رایج بوده تا این که در قرن نوزدهم منقرض شده است. این تخم‌های کشف‌شده تزیین شده هستند و در دایره‌ی نخبگان تمدن‌های مدیترانه‌ای در عصرهای برنز و آهن، اقلام باارزشی به حساب می‌آمدند. تخم‌های شترمرغ علاوه بر کاربرد تزیینی، در مراسم تدفین، به عنوان قمقمه‌ی آب و منبع غذا کاربرد داشتند.
یکی از محققان ارشد باستان‌شناسی که در این کاوش نقش داشته می‌گوید: «ما تخم‌های شترمرغ را در سایت‌های باستان‌شناسی با بافت تدفینی همینطور به شکل اقلام لوکس و قمقمه آب پیدا کردیم. به طور طبیعی، این تخم شترمرغ‌ها منابع غذایی بودند: یک تخم شترمرغ ارزش غذایی حدود ۲۵ تخم مرغ معمولی را دارد. جالب است که ما تخم شترمرغ را در حفاری‌ها پیدا کردیم اما اثری از استخوان این حیوان بزرگ نیست. شاید در دنیای باستان مردم به جمع‌آوری تخم‌های شترمرغ راضی بودند و به فکر شکار شترمرغ نبودند.»
