ترافیک و خیابان‌های پربرف و لرزان بخشی از خاطرات روز‌های زمستانی ما است؛ خاطراتی که با شهروندان شهر‌های برف‌گیر دنیا در زمان بارش برف‌های سنگین مشترک است.
به گزارش شرق، در تهران پیش از آغاز روز‌های برفی مخازن شن و ماسه در گوشه خیابان‌ها جا می‌گیرد و ستاد‌ها برف‌روبی نیز در مناطق تشکیل می‌شود. پاک‌سازی معابر اصلی با شن‌پاشی و به‌کارگیری تجهیزات و ماشین‌آلات تخصصی برف‌روبی روش تهران برای برف‌روبی خیابان‌ها در روز‌های پربرف است. اما شهر‌های دنیا برای برف‌روبی چه روش‌هایی به کار می‌گیرند؟ در مجله داخلی سازمان مدیریت پسماند شهرداری به تجربه برخی از شهر‌های دنیا در این زمینه ازجمله بوستون اشاره شده است.
این شهر مرکز و بزرگ‌ترین شهر ایالت ماساچوست در آمریکا است که یکی از نمونه‌های مناسب رویکرد مدیریت شهری در به‌کارگیری از داده‌های بزرگ و ابزار‌های دیجیتال در مبارزه با سرمای شدید زمستان و چالش بارش برف و برف‌روبی حین و پس از آن است. در این شهر و شهر‌های اطراف آن به طور متوسط سالانه ۴۵ اینچ برف می‌بارد و این یکی از دلایل مهم برای به‌کارگیری ابزار‌ها و روش‌های پیشرفته برای برف‌روبی از معابر است.
بوستون خانه بیش از ۷۰۰ ماشین برف‌روبی تا سال ۲۰۱۴ بوده است؛ اما هیچ راهکار کارآمد مناسبی برای استقرار و استفاده از آن‌ها در آب و هوای متغیر و غیرمنتظره نداشت تا زمانی که این شهر از سیستم اطلاعات جغرافیای «GPS» برای برف‌روبی استفاده کرد. سامانه‌ای که در بوستون استفاده می‌شود «SnowCOP» نام دارد و در آن به جای اسقرار کامیون‌ها برای برف‌روبی، از «GPS» و نرم‌افزار نقشه‌برداری برای سازمان‌دهی اقدامات برف‌روبی استفاده می‌کند.
این سامانه یک GPS را شامل می‌شود که به کامیون‌های برف‌روبی متصل است و این دستگاه‌ها اطلاعات مکانی واقعی را در هر دقیقه به یک مرکز شهری که به آن متصل هستند، انتقال می‌دهند. در بوستون با استفاده از این سامانه وضعیت وسیله نقلیه در هر دقیقه تحت شرایط برفی در ۳۰ هزار خیابان بوستون مشخص می‌شود. همچنین در هر دقیقه نقشه‌ای از خیابان‌هایی که برف‌روبی در آن‌ها انجام شده است یا نه، مشخص خواهد شد.
خیابان‌هایی که قبلا برف‌روبی شده‌اند، به رنگ سبز و خیابان‌هایی که برف‌روبی نشده‌اند، به رنگ قرمز نشان داده خواهند شد و این اقدام در افزایش ایمنی جاده‌ها و رفاه حال شهروندان بسیار مؤثر خواهد بود.
در اروپا نیز روش‌های جالبی برای برف‌روبی سطح شهر‌ها استفاده می‌شود که با توجه به شرایط آب و‌هوایی هر کشور و میزان بارش برف متغیر است. برای مثال در ایسلند، کشوری که به دلیل نزدیکی به عرض‌های جغرافیایی بالا از زمستان‌های برفی و سردی برخوردار است، در‌عین‌حال چشمه‌های آب گرم متعددی نیز دارد. ایسلندی‌ها از این چشمه‌ها برای برف‌روبی و ذوب برف‌ها بدون کمک به ابزار دستی استفاده می‌کنند و از آب روان چشمه‌های آب گرم و از طریق لوله‌های پلاستیکی آب زیرزمینی برای انتقال آب ولرم در سطح شهر و ذوب برف‌ها استفاده می‌کنند.
در اسکاندیناوی، در شهر‌هایی مانند اسلو پایتخت نروژ و هلسینکی پایتخت فنلاند، دولتمردان از نصب المنت‌های الکتریکی در پیاده‌رو‌ها برای برف‌روبی معابر و سطح شهر کمک گرفته‌اند. مقامات این کشور‌ها معتقدند گرم‌کردن پیاده‌رو‌ها ارزان‌تر از پاک‌کردن سطوح از برف و یخ است. از طرفی این اتفاق باعث شده مراجعه به بیمارستان‌ها به دلیل حوادثی مانند شکستگی‌های ناشی از لیز‌خوردن در برف و یخبندان کاهش یابد.
در ژاپن، کشور شکوفه‌های گیلاس در آسیای دور، شهری برفی به نام ساپرو وجود دارد که سالانه به طور متوسط شش متر برف به خود می‌بیند. در این شهر و سایر شهر‌های برفی ژاپن، در وسط خیابان‌ها ابزاری به نام اسپرینکلر یا شست و‌شو «لوله‌های ذوب برف» را نصب کرده‌اند و آب‌های زیرزمینی گرم را در وسط خیابان‌ها می‌پاشند تا برف ذوب شود.
در تالین، پایتخت استونی، کشوری در منطقه بالتیک اروپا، از هفت مکان برای حمل و جابه‌جایی برف استفاده می‌شود. این سایت‌ها به صورت مساوی در ابعادی مشخص در سرتاسر شهر توزیع هستند و فاصله از سایت‌های برف‌روبی کمتر از پنج کیلومتر است. در زمستان سال ۲۰۱۴، هزارو ۷۰۰ مرتبه جمع‌آوری برف و انتقال به سایت‌ها انجام شد.
برف از ایستگاه‌های حمل‌ونقل عمومی، تقاطع‌ها، پل‌ها و خیابان‌های باریک مورد استفاده حمل‌ونقل عمومی پاک‌سازی و به سایت‌ها منتقل می‌شود. از آنجا که خیابان‌های شهر قدیم تالین بسیار باریک است، برف نیز در زمستان به طور مرتب از این مکان‌ها برداشته و جابه‌جا می‌شود. در تالین از نمک‌پاشی نیز برای برف‌روبی استفاده می‌شود که البته این مسئله به موقعیت مکانی، جمعیتی و مواردی از این دست بستگی دارد و در همه معابر و مکان‌ها این روش کاربردی ندارد.
