فیلم «مگان» دربارۀ یک عروسک است؛ عروسکی که کار‌های خیلی شرورانه‌ای می‌تواند انجام بدهد؛ بنابراین از این جهت مگان هم یک چیزی مثل «چاکی» و «آنابل» است. اما به غیر از این شباهت کلی، تفاوت‌هایی هم وجود دارد که شخصیت این عروسک ترسناک تازه را بسیار خاص و جذاب می‌کند.
به گزارش فرادید، شاید بشود گفت مهمترین تفاوت بین مگان و بیشتر عروسک‌های ترسناکی که قبلا در فیلم‌ها و سریال‌ها دیده‌ایم این است که مگان در عین اینکه قاتل و ترسناک است، اما دوست‌داشتنی و خواستنی هم هست. طوری که احتمالا گاهی بیننده در دلش آرزو می‌کند که کاش می‌شد یک دوست مثل مگان داشته باشد!
داستان فیلم از جایی شروع می‌شود که دختری به اسم کِیدی پدر و مادرش را در سانحۀ رانندگی از دست می‌دهد و مجبور می‌شود برای زندگی پیش خاله‌اش برود. خاله جِما طراح اسباب‌بازی در یک شرکت بزرگ است. در دنیای تخیلی فیلم، هوش مصنوعی پیشرفت زیادی کرده و جما به دنبال ساخت یک عروسک سخنگوی شبه انسانی به اسم مگان است؛ عروسکی که بتواند با بچه‌ها دوست باشد، تنهایی آن‌ها را پر کند، به آن‌ها آموزش بدهد و از آن‌ها حفاظت کند؛ یعنی همان کار‌هایی که معمولا پدر و مادر‌ها انجام می‌دهند.
جما بعد از ساخت یک نسخۀ آزمایشی از مگان، از خواهرزاده‌اش برای امتحان کردن آن کمک می‌گیرد. رابطۀ کیدی و مگان روز به روز عمیق‌تر می‌شود. این در ابتدا چیز مثبتی به نظر می‌رسد. اما انگار وفاداری مگان به کیدی بالاترین قانونی است که در ذهن او وجود دارد و او برای محافظت از این دختربچه حاضر است دست به هر کاری بزند (این همان نکته‌ای است که باعث می‌شود هر کسی ته دلش داشتن یک مگان را آرزو کند). وقتی این ارادۀ محافظت از کیدی به قتل و جنایت می‌کشد، جما مجبور می‌شود که هر طور شده برای از بین بردن هیولای خودساخته‌اش تلاش کند.
رابطۀ عاطفی خیلی عمیق بین کیدی و مگان یکی از نکات درخشان فیلم است. بعضی از صحنه‌های گفتگوی بین این دو شخصیت واقعا می‌تواند اشک مخاطب را دربیاورد. این رابطۀ عاطفی عمیق باعث می‌شود که جنبۀ خشن، ترسناک و کمی طنزآمیز فیلم بسیار برجسته‌تر و غافلگیرکننده‌تر به چشم بیاید.
نکتۀ مثبت عمیق‌تری هم در فیلم وجود دارد؛ می‌شود گفت عروسک مگان در این فیلم نمادی از همۀ انواع تکنولوژی و به خصوص تکنولوژی‌های ارتباطی است؛ چیزی که در ابتدا چهره‌ای خوشایند و دوستانه از خودش نشان می‌دهد و می‌تواند خیلی از خلاء‌ها را در زندگی آدم‌ها پر کند، اما همیشه یک چهرۀ خشن، غیرانسانی و وابسته‌کننده هم در آن می‌توان پیدا کرد.
ولی صرف نظر از اینجور نمادپردازی‌ها، اصل جذابیت فیلم به خاطر داستان جالبی است که نسبتا سریع و پرکشش پیش می‌رود و لحظات غافلگیرکنندهای هم دارد که سطح هیجان مخاطب را بالا نگه می‌دارند. بین همۀ فیلم‌های حوصله‌سربری که این روز‌ها تعدادشان کم نیست، «مگان» غنیمتی است که می‌تواند یک و ساعت و نیم ما را سرگرم کند.
کارگردان: جرارد جانستون (Gerard johnston)
بازیگران: ویولت مک‌گراو (Violet McGraw) ایمی دونالد (Amie Donald) و دیگران
امتیاز منتقدان (راتن‌تومیتوز): ۹۵%
