تفال به حافظ امروز دوشنبه ۱۲ دی ماه ۱۴۰۱

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی

خیال سبزخطی نقش بسته‌ام جایی

امید هست که منشور عشقبازی من

از آن کمانچه ابرو رسد به طغرایی

سرم ز دست بشد چشم از انتظار بسوخت

در آرزوی سر و چشم مجلس آرایی

مکدر است دل آتش به خرقه خواهم زد

بیا ببین که کرا می‌کند تماشایی

به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنید

که می‌رویم به داغ بلندبالایی

زمام دل به کسی داده‌ام من درویش

که نیستش به کس از تاج و تخت پروایی

در آن مقام که خوبان ز غمزه تیغ زنند

عجب مدار سری اوفتاده در پایی

مرا که از رخ او ماه در شبستان است

کجا بود به فروغ ستاره پروایی

فراق و وصل چه باشد رضای دوست طلب

که حیف باشد از او غیر او تمنایی

درر ز شوق برآرند ماهیان به نثار

اگر سفینه حافظ رسد به دریایی

شرح لغت: منشور عشقبازی: فرمان مهرورزی

تفسیر عرفانی:

هر آن کس که دل در گرو معشوق ببندد و به چیزی به جز او نیندیشد، منتهای آرزویش باید جلب رضایت دوست باشد؛ چرا که هر کس جز آن را طلب کند، از زندگی اش بهره‌ای نخواهد برد.

تعبیر غزل:

کاری را در پیش گرفته‌ای که نیاز به مشورت با فردی با تجربه دارد. به دنبال چنین فردی باش. رندگی مجالی کوتاه است و فرصت اشتباه کردن اندک است. سعی کن از این لحظات کمال استفاده را ببری. در غیر این صورت باید منتظر شنیدن خبر‌های ناخوشایند باشی.