روزنامه ایران با به کار بردن جمله «به مامان نگو» که در فضای مجازی وایرال شده است، از بازداشت‌شده‌ها یک گزارش تهیه کرده است.
این روزنامه نوشته: «من دست چپم را روی شانه شهید انداختم و با یک سنگ به سرش ضربه زدم. سنگ وقتی به سرش خورد، خرد شد. بعد از اینکه سنگی به سر شهید زدم سه ضربه با مشت به سرش کوبیدم و دیدم که با چاقو و سنگ شهید را می‌زنند»؛ این قسمتی از دفاعیات محمدمهدی کرمی فرزند ماشاالله متهم ردیف اول پرونده قتل سیدروح الله عجمیان است که به عنوان اولین ضارب، حمله به شهید مظلوم کرجی را آغاز کرد.
وی در زمان انسداد اتوبان تهران-کرج و رخ دادن این جنایت در محل حضور داشته است. با این حال برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب در مصاحبه با پدر این متهم که طبیعتاً به دلیل وضعیت فرزندش و تبعات جنایت او نگران هستند مصاحبه کرده و هیچ اشاره‌ای به جنایت صورت گرفته از سوی او و اعترافاتش درخصوص شهادت شهید عجمیان نکرده‌اند.
این روایت احساساتی به سرعت توسط رسانه‌های بیگانه پوشش داده شد. این در حالی است که در همین رسانه‌ها در زمان شهادت سید روح‌الله عجمیان، کارگرزاده‌ای که خود هم با کارگری امرار معاش می‌کرد و تصاویر شوکه‌کننده از خانه و خانواده وی بعد از شهادتش مردم را بشدت متأثر کرد هیچ بازتابی نداشته است؛ گویی که سناریوی عوض شدن جای جلاد و شهید با قدرت در این دست رسانه‌ها ادامه دارد.
کرمی در جریان دادگاه با اشاره به اینکه شخصی به نام سید محمد حسینی را هم با چشم خود دیده که سه ضربه چاقو به ناحیه شکم و پهلوی شهیدعجمیان وارد کرده بود، می‌گوید: «من بعد از مشاهده این صحنه، شهید را روی زمین کشیدم و بعد یک ضربه به سر و صورت شهید وارد کردم.».
اما سید محمد حسینی که به اعتراف خودش در دادگاه، سه ضربه از ناحیه پهلو به شهید عجمیان وارد کرده است نیز با حمایت هارالد تروخ، نماینده پارلمان اتریش همراه بوده است. این نماینده پارلمان این اقدام جنایتکارانه را به «اعتراض» تقلیل داده و عنوان داشته کفالت سیاسی وی را پذیرفته است. حسینی، متهم ردیف دوم پرونده در دفاعیاتش گفته بود: «به اندازه دو بند انگشت دو مرتبه چاقوی خود را به بدن شهید عجمیان فشار دادم و در مرتبه سوم کمی به داخل بدن وی وارد کردم.»
