فقط برای فاضلاب آمده بودیم، پس باید مابقی چیز‌هایی که دیدیم را فعلا کنار بگذاریم، از زنی که با فرزندان کوچکش در یک مغازه چند متری پناه گرفته بود تا کودکان محرومی که در این هوای سرد با دمپایی توی کوچه بازی می‌کرد و به ما گفت می‌دانید ببین نیزار‌هایی که فاضلاب پای آن‌ها می‌رود "مار سه سر"هست!
به گزارش ایسنا، به جرات به شما می‌گویم که کوچه‌های شماره بالای کرناچی یکی از محروم‌ترین مناطق کلانشهر کرمانشاه است، کوچه‌های شماره بالا یعنی هرچقدر به انتهای شهرک و رودخانه نزدیک‌تر می‌شویم و کوچه‌ها به ۱۱۹ و ۱۲۰ تا ۱۲۴ می‌رسد.
از یک جایی پایین‌تر که دیگر خبری از کوچه هم نیست جایی مثل یک دشت که آنقدر فاضلاب به آن ریخته شده که در گوشه و کنارش نیزار تشکیل شده و آلونک‌ها به صورت پراکنده ساخته شده‌اند.
شاید کسی که در اکثر روز‌ها در کرمانشاه می‌چرخد و ساختمان‌های بلندمرتبه با معماری‌های آنچنانی را می‌بیند باور نکند که کمی آنطرف‌تر، ۲۰ هزار نفر در شهرکی محروم زندگی می‌کنند که هرچه به سمت پایین شهرک می‌رویم وضعیت مردم وخیم‌تر می‌شود.
از اواخر سال ۱۳۹۱ کرناچی که پیش از این یک روستا در منطقه میان دربند بود به همراه چند روستای دیگر به شهر کرمانشاه الحاق شد، الحاقی که مردم این منطقه سال‌ها چشم انتظار آن بودند، اما اکنون بعد از ۱۰ سال شاید با خود فکر کنند که اگر کرناچی روستا می‌ماند بهتر بود، نه جایی معلق بین شهر و روستا.
اینجا همانجایی است که سال ۱۳۹۸ یک بار سیل خانه‌هایش را برد، مردمش روز‌ها در سالن‌های ورزشی و چادر آواره بودند. همان روز‌هایی که تا بازار سیل داغ بود قرار شد منازل آن‌ها که برخی در حریم و برخی دقیقا در بستر رودخانه بود جابجا شود و همان زمان اعلام شد که، چون ساخت و سازهایشان غیرمجاز است دیگر نباید دستگاه‌های خدمات‌رسان به آن‌ها خدمات بدهند.
البته که اجرای قانون خوب است، اما کاش برای همه باشد نه برای محروم‌ترین مردم شهر. اگر لحظه‌ای خودمان را جای آن‌ها بگذاریم هیچ کس دوست ندارد در جایی زندگی کند که صدای باران مدام دلهره خروش رودخانه و سیل را در دلش ایجاد کند، کنار دپو زباله‌ها و سگ‌های ولگرد روزگار بگذراند و از نیزار‌های اطراف زندگی‌اش مار بیرون بیاید، مگر از سر فقر و ناچاری!
این ترسیم اولیه فضای کرناچی است، اما مشکل اصلی که باعث شد راهی این منطقه شویم مشکل فاضلاب مردم در کوچه‌های پایین است. اگر دقیق بگوییم در این کوچه‌ها هیچ شبکه فاضلابی وجود ندارد.
تقریبا کنار هر خانه یک چاه با در پوش بتنی وجود دارد که محل تخلیه فاضلاب دستشویی است و مابقی پساب خانه شامل حمام، آشپزخانه و ... از طریق جوی‌های باریک به کوچه سرازیر می‌شود و در نهایت چند جوی به هم وصل شده و در قالب جوی بزرگ راهی کوچه‌های پایین‌تر می‌شوند، یعنی این خانه‌های آخر فاضلاب بیش از ۳۰۰ خانه را تحمل می‌کنند.
به قول خودشان فصل سرد و ایام بارندگی روزگار خوششان است، اما در تابستان شرایط برای مردم بسیار ناگوارتر می‌شود، بوی تعفن به اضافه جمع شدن موش، پشه، سوسک و ....
نکته دردناک اینجاست که هریک از این خانه‌ها چند کودک دارند که در این کوچه‌ها بازی می‌کنند، کوچه‌های باریکی که جوی فاضلاب بخشی از آن را گرفته و بچه‌ها چند بار در طی روز در این فاضلاب می‌افتند و چند بار مجبور می‌شوند دمپایی و توپ خود را بین فاضلاب بیرون بکشند.
امام جماعت مسجد محل و رئیس گروه جهادی کرناچی کنار مسجد منتظر ماست و بعد از اینکه توضیح اولیه‌ای درباره شرایط می‌دهند به تدریج مردم و نماینده‌ای که بین خود انتخاب کرده‌اند هم به ما اضافه می‌شوند، گروهی نزدیک به ۱۰ نفره می‌شویم و به سمت کوچه‌ها می‌رویم.
اول "مدرسه شهید رجایی" را به ما نشان می‌دهند، دبستانی که مقابل آن جوی بزرگی قرار دارد و به گفته اهالی در روز‌های بارندگی خانواده‌ها مجبورند فرزندانشان را بغل کنند و از جوی بگذارنند و بعد از مدرسه، کوچه‌ها شروع می‌شود.
مهرداد باک -رئیس گروه جهادی سیدالشهدا (ع) کرناچی- است که خودش هم در همین محل سکونت دارد و به گفته او بیش از ۳۰۰ خانواده در این محله دچار مشکل فاضلاب هستند.
وی با بیان اینکه مردم این منطقه برای فاضلاب دستشویی از چاه استفاده می‌کنند، اما مابقی پساب منازل وارد کوچه می‌شود، افزود: بهانه اصلی که باعث شده مسئولان فاضلاب این منطقه کرناچی را ساماندهی نکنند این است که اعلام می‌کنند این ساخت و ساز‌ها غیرمجاز بوده و مردم انشعاب غیرمجاز دارند، در حالیکه عمده این منازل انشعاب مجاز دارند و پول آب می‌دهند.
باک در ادامه برای تصدیق گفته‌های خود درب منازلی را نشان می‌دهد که تقریبا تمامی آن‌ها پلاک آب و فاضلاب دارند و قبض آب نیز برایشان ماهیانه صادر می‌شود.
رئیس گروه جهادی کرناچی با بیان اینکه ادعای دیگر این است که این منازل در حریم رودخانه قرار دارند، خاطرنشان کرد: چطور است که حریم رودخانه برای منطقه کرناچی ۱۵۰ متر اعلام شده، اما مقابل ما که آپارتمان‌های شهرک الهیه در آنجاست حریم رودخانه ۸۰ متر است. چون مردم این منطقه بیچاره و حاشیه‌نشین هستند؟
او برای اثبات ادعای خود ما را لب رودخانه می‌برد که از آنجا به وضوح خانه‌های آپارتمانی الهیه قابل مشاهده است.
باک به این موضوع نیز اشاره می‌کند که بعد از وقوع سیل کنار رودخانه خاکریز بلندی احداث شده و دیگر اجازه ورود سیلاب را به این منطقه نمی‌دهد.
وی معتقد است همه این موارد فقط بهانه است که کار فاضلاب کرناچی انجام نشود و بعد هم می‌گوید که اگر این روند ادامه پیدا کند گروه جهادی سید الشهدا (ع) کرناچی با همیاری مردم برای کل محل لوله‌گذاری کرده و در نهایت فاضلاب را به سمت رودخانه "قره سو" هدایت خواهد کرد.
البته به گفت او همین حالا نیز مردم تقریبا در برخی کوچه‌ها جوی‌هایی برای هدایت فاضلاب درست کرده‌اند که هنگام بازدید نیز جوی‌ها قابل مشاهده بود و حتی در برخی نقاط برای اینکه زباله درشت وارد جوی نشود و مسیر را مسدود نکند، جاروی چوبی در مسیر جوی کار گذاشته‌اند.
امام جماعت مسجد محل نیز در همین منطقه سکونت دارد و قبض‌های آبی را نشان می‌دهد که در آن‌ها حق دفع فاضلاب از مردم گرفته می‌شود، در حالیکه هیچ خدمات فاضلابی به آن‌ها ارائه نمی‌شود.
مهدی تیموری می‌گوید: اگرچه مردم این منطقه برای فاضلاب دستشویی چاه دارند، اما برخی مردم به دلیل اینکه پولی برای تخلیه این چاه ندارند گاهی مجبور می‌شوند چاه خود را در محوطه کوچه خالی کنند که بو و مشکلات فراوانی به همراه دارد.
او از محرومیت مردم کرناچی گلایه دارد و با بیان اینکه در این شهرک ۲۰ هزار نفر زندگی می‌کنند که معادل یک درصد جمعیت استان است، ادامه می‌دهد: ما شنیدیم که در سفر رئیس‌جمهور ۳۳ هزار میلیارد تومان به کرمانشاه اختصاص یافته، آیا سهم کرناچی از این رقم ۳۳۰ میلیارد تومان نیست؟ همین را هم نمی‌خواهیم حتی اگر یک پنجم آن یعنی ۶۰ میلیارد تومان هم به این محله اختصاص دهند بخش زیادی از مشکلات حل می‌شود.
امام جماعت مسجد محله کرناچی تقاضا دارد بودجه‌ها محله‌محور توزیع شود تا حداقل خود مردم بتوانند کاری برای محله کرناچی بکنند.
جلال رستمی هم نماینده مردم این منطقه است که پوشه‌ای از مکاتبات و پیگیری‌های چند ساله خود را در دست دارد و انتهای یکی از برگه‌هایی که دارد نوشته "جانم فدای رهبر"، اما از عملکرد مسئولان بسیار گلایه دارد که به وضعیت این شهرک رسیدگی نمی‌کنند.
او حضور سگ‌های ولگرد، فعالیت خرده فروشان مواد، معیشت سخت مردم و ... را مهم‌ترین مشکلات مردم کرناچی می‌داند که فاضلاب مزید علت همه آن‌ها شده است.
او عقیده دارد، اینکه بخش‌هایی از این منطقه در حریم رودخانه قرار گرفته تنها بهانه برای کار نکردن است و ادامه می‌دهد: اکنون ساماندهی فاضلاب کرناچی و آسفالت کوچه‌ها از سوی شهرداری درگیر یکدیگر هستند و باعث این وضعیت اسفناک مردم شده است.
در حین این گفتگو برخی از مردم هم از خانه‌هایشان بیرون می‌آیند و مطالبی عنوان می‌کنند، زنی که فکر می‌کند شاید ما کاره‌ای هستیم و می‌خواهد برای مردم کرناچی کاری بکنیم.
زن دیگری که دیشب تا چهار بامداد از بوی تخلیه چاه خانه بغلی در کوچه نخوابیده و کودکی که دنبال ما می‌آید و می‌گوید: می‌دانید ببین نیزار‌هایی که فاضلاب پای آن‌ها می‌رود " مار سه سر"هست؟ و این یعنی احتمالا خانواده مجبور شدند او را بترسانند که به فاضلاب نزدیک نشود و یا شاید هم مار هست و بچه‌ها با یک کلاغ و چهل کلاغ آن را سه سر کرده‌اند.
با تعدادی عکس، چند فیلم و نوشته‌ای از در دل‌های مردم کرناچی بر می‌گردیم. تا آخرین لحظات هم مردم می‌آیند و یا از وضعیت بدی که دارند می‌گویند یا درخواست کمک دارند.
از کرناچی خارج می‌شویم، اما رهایش نمی‌کنیم تا زمانی‌که تکلیف فاضلاب این شهرک مشخص شود.
حالا قرار است در همین هفته تیمی با حضور معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری و جمعی از مسئولان راهی کرناچی شوند و تا با بازدید میدانی فکری به حال فاضلاب این منطقه بکنند.
