فرارو- چاقی یکی از مسائل بزرگ بهداشتی در دنیای امروزی ماست که سالانه هزینه‌های زیادی را به جوامع مختلف تحمیل می‌کند. همین امر سبب شده است تا مطالعات علمی در این زمینه گسترش چشمگیری یابد و تلاش‌ها برای جلوگیری از ابتلا به چاقی و البته درمان خود چاقی روز به روز افزایش پیدا کند.
به گزارش فرارو به نقل از rahnamato، اکنون یک مطالعه جدید می‌گوید ذرات متخلخل سیلیس ساخته شده از شن و ماسه خالص می‌توانند روزی در تلاش برای کاهش وزن نقش داشته باشند. نتایج این تحقیق بر این پایه استوار است که سیلیس متخلخل می‌تواند فرآیند‌های گوارشی را که معمولاً توسط آنزیم‌هایی که چربی، کلسترول، نشاسته و قند‌ها را در معده و روده تجزیه می‌کنند، تحریک کند.
در سال ۲۰۱۴، محققان دریافتند موش‌هایی که از رژیم‌های غذایی پرچرب استفاده می‌کردند، وقتی با نانوذرات سیلیس متخلخل (MSPs) تغذیه می‌شدند، اضافه وزن کمتری را تجربه می‌کردند. درصد کل چربی بدن آن‌ها نیز کاهش یافت. با این حال، به نظر می‌رسید که این اثر بر اساس اندازه نسبی ذرات سیلیس استفاده شده باشد.
مطالعات بعدی روی موش‌ها نیز از این نتایج حمایت کردند. اندازه و شکل مناسب ذرات سیلیس متخلخل به نظر می‌رسید که قدرت هضم موش را در روده کوچک تعیین می‌کند.
در سال ۲۰۲۰، اولین داده‌های بالینی روی ۱۰ انسان سالم مبتلا به چاقی نشان داد که MSPها می‌توانند سطح گلوکز خون و سطح کلسترول خون را کاهش دهند، که هر دو از عوامل خطر شناخته شده برای عوارض متابولیک و قلبی عروقی هستند. مزیت جالب توجه این درمان این بود که هیچ گونه ناراحتی شکمی یا تغییری در عادات روده ایجاد نکرد.
پژوهش حاضر این یافته‌های امیدوارکننده را با مقایسه آرایه‌ای از ۱۳ نمونه سیلیس متخلخل با عرض‌ها، پتانسیل‌های جذب، شکل‌ها، اندازه‌ها و شیمی سطح مختلف توضیح می‌دهد.
این نمونه‌ها هر کدام به یک مدل دستگاه گوارش انسان معرفی شدند که یک حالت تغذیه پس از یک وعده غذایی پر کربوهیدرات و پرچرب را شبیه سازی می‌کرد. این مدل اجازه نیم ساعت هضم معده و یک ساعت هضم و جذب روده‌ای را می‌داد.
نویسندگان می‌گویند که نمونه‌های سیلیس ایده‌آل، میکروذرات سیلیس با عرض منافذ بین ۶ تا ۱۰ نانومتر بودند که به نظر می‌رسید آنزیم‌های مورد بررسی را به بهترین نحو مهار می‌کنند. همچنین به نظر می‌رسید که ذرات متخلخل ماسه مواد مغذی هضم شده و هضم نشده را از دستگاه گوارش، قبل از عبور از جریان خون جذب می‌کنند. این می‌تواند روش دیگری باشد که در آن ذرات با ورودی کالری مقابله می‌کنند.
نتایج این مطالعه در نشریه Pharmaceutics منتشر شد.
