ادوارد مایبریج، عکاس انگلیسی با تلاش برای ثبت حرکت اسب‌ها، توانست نخستین تصاویر متحرک را خلق کند.
به گزارش ایسنا به نقل از الجزیره، گاهی حوادث ناگوار و غیرمنتظره سبب وقوع جرقه‌هایی از خلاقیت و نوآوری در افراد می‌شود، مانند آنچه که برای ادوارد مایبریج که یک فروشنده کتاب انگلیسی‌تبار بود، در سال ۱۸۶۰ اتفاق افتاد.
ماجرا از وقتی شروع شد که ادوارد بر اثر یک حادثه قطار سرش آسیب دید و به علت آسیب مغزی حس چشایی‌اش را برای مدتی از دست داد. این اتفاق سرآغازی برای خلق نخستین تصویر متحرک (GIF) توسط ادوارد بود.
مایبریج به توصیه پزشکش به عکاسی پرداخت و پس از مدتی شغل خود یعنی کتاب فروشی را کاملا رها کرده و به یک عکاس حرفه‌ای تبدیل شد.
او در اواخر دهه ۶۰ قرن ۱۹، به ایالات متحده سفر کرد و از عجایب غرب آمریکا عکاسی کرد.
در اوایل دهه ۷۰ استعداد ادوارد در عکاسی مورد توجه لیلند استنفورد ـ حاکم کالیفرنیا ـ قرار گرفت. او اصرار داشت که هنگام دویدن اسب، لحظه‌ای وجود دارد که هر چهار سم اسب از زمین جدا می‌شود، اما راه علمی برای اثبات ادعای خود نداشت. او ادوارد را مامور کرد تا این موضوع را اثبات کند و ادوارد طی شش سال با عکاسی‌های متعدد از طریق تکنیک‌های مختلف عکاسی سعی داشت تا پاسخ این سوال را بیابد.
در طی مدت عملیات، ادوارد عکاس به یک فقره قتل هم متهم شد. او منتقد یک روزنامه را به دلیل داشتن روابط نامشروع با همسرش به قتل رسانده و در نهایت هم دادگاه به بیگناهی‌اش رأی داده بود.
در آن زمان متوسط زمان گرفتن یک عکس دو ثانیه بود؛ بنابراین ثبت حرکت پای اسب غیرممکن به نظر می‌رسید. ادوارد سعی کرد این مشکل را حل کند، اما نخستین تصاویر او مبهم از آب درآمدند.
به طور کلی عکاسی متحرک در نیمه قرن ۱۹ رایج شد؛ به ویژه در زمان جنگ‌های داخلی آمریکا که عکاسان با استفاده از گرفتن عکس‌های متعدد و به‌کارگیری دستگاهی به نام «زوتروپ» توهم حرکت عکس‌ها را ایجاد می‌کردند.
ادوارد مایبریج
ادوارد در سال ۱۸۷۸ توانست نخستین تصور متحرک را با استفاده از عکس‌های متعدد و کنار هم قرار دادن آن‌ها در یک تصویر واحد خلق کند. او با استفاده از پروژکتور ابتدایی خود توانست این تصاویر را در سال ۱۹۸۰ برای مردم سانفرانسیسکو به نمایش بگذارد.
در ادامه کار‌های مایبریج، در پاریس زیست شناسی به نام اتین مری که پژوهش در حوزه حیوانات متحرک او را به سمت عکاسی کشانده بود، (Etienne-Jules Marey) تصاویر متوالی از یک موجود متحرک را در یک توالی کامل با نوردهی‌های کوتاه بر روی یک صفحه انجام داد که جاذبه زیادی برای دانشمندان و طبیعت‌شناسان داشت. عکاسی متوالی او تحت عنوان گاه‌نگار یا کرونوفوتوگرافی (Chronophotography) شناخته می‌شد.
در آن زمان توماس ادیسون گرامافون را اختراع و معرفی کرده بود که به سرعت میان مردم محبوبیت پیدا کرده بود. ادیسون می‌خواست در کنار سرگرمی صوتی که اختراع کرده، یک سرگرمی تصویری نیز داشته باشد.
از این رو او مهندس جوانی به نام ویلیام کندی دیکسون را مامور ساخت دوربینی برای ثبت تصاویر متحرک کرد. دیکسون با تکیه بر تکنولوژی مایبریج دوربینی ساخت که تصاویر ثبت‌شده را در فاصله زمانی مشخصی نمایش می‌داد و در هر ثانیه ۴۰ عکس را در کنار هم قرار داده و در نهایت یک فیلم کوتاه می‌ساخت.
فیلم «چشم‌انداز باغ روندهی» به کارگردانی مخترع فرانسوی لویی لو پرنس به مدت ۲.۱۱ ثانیه نخستین فیلم تاریخ سینماست که حرکت متوالی واقعی را نمایش می‌دهد و طبق آنچه در کتاب رکورد‌های گینس آمده قدیمی‌ترین فیلمی است که هنوز قابل مشاهده است.
