فرارو- اگر فیلم‌های «نگهبانان کهکشان» را دیده باشید حتما با شخصیت «گروت» آشنا هستید. البته در واقع دو تا گروت وجود دارد. در قسمت اول «نگهبانان کهکشان» (۲۰۱۴) گروت اسم یک موجود فضایی است که ظاهری شبیه درخت دارد، ولی در عین حال مثل انسان دارای هوش و توانایی حرف زدن و راه رفتن است.
به گزارش فرارو؛ گروت یکی از اعضای نگهبانان کهکشان بود که در پایان قسمت اول کشته شد؛ ولی یکی از نگهبانان به اسم «راکت» بخشی از بدن او را در گلدان کاشت و از آن قسمت یک «گروت» کوچولو به وجود آمد. این گروت کوچک یا «بیبی گروت» شخصیت بامزه‌ای است که در «نگهبانان کهکشان ۲» (۲۰۱۷) حضور دارد و به نگهبانان کمک می‌کند. او در قسمت سوم این فیلم هم که در سال ۲۰۲۳ اکران می‌شود حضور خواهد داشت.
اما «من گروت هستم» سریال تازه‌ای است که در پنج قسمت کوتاه سه چهار دقیقه‌ای تهیه شده و شخصیت گروت کوچولو را در اولین روز‌های بیرون آمدنش از گلدان نشان می‌دهد. هر قسمت از این سریال یک داستان کوتاه مجزا است.
قسمت اول تلاش گروت برای مبارزه با یک درختچۀ معمولی را نشان می‌دهد؛ تلاشی که منجر به شکسته شدن گلدان گروت و شروع راه رفتن او می‌شود. قسمت‌های بعدی هم هر کدام شیطنت‌ها و لحظات بامزه‌ای از خردسالی این عضو نگهبانان کهکشان را نشان می‌دهند. مثلا در یک قسمت گروت با لشکری از بیگانه‌های خیلی کوچولوی فضایی می‌جنگد و در یک قسمت دیگر با یک بیگانۀ مهاجم فضایی مسابقۀ رقص می‌دهد!
دیالوگ‌های بسیار کمی در این چند قسمت وجود دارد و تنها جمله‌ای که گروت تکرار می‌کند «من گروت هستم» است. او این جمله را با لحن‌های مختلف تکرار می‌کند و معلوم است که هر بار یک منظور متفاوت دارد. حال و هوای سریال کاملا شوخ و شاداب است و البته شوخی‌هایش یک جنبۀ تاریک و شیطنت‌آمیز هم دارند. یعنی تقریبا هر بار ماجراجویی‌های گروت باعث آسیب رسیدن به یک موجود دیگر می‌شوند. در واقع گروت بیشتر از اینکه یک کودک ملوس بازیگوش باشد، به یک بچۀ تخس لوس شبیه شده که این شاید یک کمی با انتظارات ما از یک برنامۀ کودکانه فاصله داشته باشد.
تعداد کم قسمت‌ها و کوتاه بودن زمان هرکدام از آن‌ها باعث می‌شود که دیدن کل سریال بیشتر از یک ربع طول نکشد. این یک کمی عجیب است، چون وقتی سریال تمام می‌شود عطش و اشتیاق مخاطب برای تماشای داستان‌های بیشتر تازه شروع شده است. شاید سازندگان سریال با این کار می‌خواسته‌اند در بینندگان اشتیاقی ایجاد کنند که آن‌ها را به تماشای نسخۀ سوم «نگهبانان کهکشان» بکشاند. اما به هر حال این پنج قسمت واقعا یک جور‌هایی ناکافی و ناقص به نظر می‌رسد.
شاید اگر در کنار این داستان‌های مجزا، یک ماجراجویی ادامه‌دار هم در این چند قسمت گنجانده شده بود، وحدت و انسجام بیشتری در سریال به وجود می‌آمد و تماشای آن احساس رضایت بیشتری به مخاطب می‌داد. اما به هر حال همین چیزی هم که الان هست کاملا تماشایی و دوست‌داشتنی است؛ یک سریال مینیاتوری جذاب که داستان‌پردازی هر قسمتش با نهایت دقت و ظرافت انجام شده و جلوۀ بصری بسیار خوب و باکیفیتی هم دارد.
- کارگردان: کرستن لپور (Kirsten Lepore)
- امتیاز: ۷.۱/۱۰
