فرارو- میشل گلدبرگ ستوننویس نیویورک تایمز از سال ۲۰۱۷ میلادی به این سو است. او بخشی از تیمی بود که در سال ۲۰۱۸ میلادی جایزه پولیتزر را برای گزارش در مورد مسائل مرتبط با آزار جنسی در محل کار دریافت کرد. از او سه کتاب با عناوین ذیل چاپ شدهاند: «پادشاهی میآید: ظهور ناسیونالیسم مسیحی»، «وسایل تولید مثل: جنسیت، قدرت و آینده جهان» و «ژست الهه: زندگی جسورانه ایندرا دوی، زنی که به آوردن یوگا به غرب کمک کرد». کتابهای او برنده و نامزد چندین جایزه شده اند. او پیشتر ستوننویس نشریه «اسلیت» بود. او از کشورهایی مانند هند، عراق، مصر، اوگاندا، نیکاراگوئه و آرژانتین گزارش داده است.
به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، نمیتوانم برای جو بایدن خیلی متاسف نباشم. او بخش اعظم عمر خود را صرف تلاش برای رئیس جمهور شدن کرده بود اولین بار این تلاش ۳۴ سال پیش بود. اگر پسرش «بو» در سال ۲۰۱۵ فوت نمیکرد شاید بایدن در آن زمان وارد انتخابات مقدماتی دموکراتها میشد. او به عنوان معاون رئیس جمهور یکی از محبوب ترینها بود و احتمالا دونالد ترامپ را شکست میداد.
زمانی که سرانجام به مقامی که آرزویش را داشت رسید دوران اوج خود را پشت سر گذاشته بود. ترامپ امریکا را در میانه یک ویرانه رها کرده بود. نهادها در حال فروپاشی بودند و بسیاری از مردم گرفتار توهمات همراه با خشم شده بودند و میلیونها امریکایی از شیوع کرونا آسیب دیده بودند.
بایدن برای بازگرداندن وضعیت به شرایط عادی انتخاب شد شرایطی که اکنون به نظر میرسد برای همیشه از بین رفته است. بسیاری از بحرانهایی که باعث کاستن از محبوبیت و تایید عمومی بایدن میشوند تقصیر او نیستند. اگر نرخ تورم ۸.۶ درصدی ناشی از سیاستهای او بود پس نمیتوان فهمید که چرا این نرخ در بریتانیا حتی بالاتر از ۹.۱ درصد در آلمان ۷.۹ درصد است.
دلبستگی زیاد سناتورها «جو منشن» و «کیرستن سینما» به فیلیباستر (اطاله بررسی، یک روند پارلمانی است که منازعه بر سر قسمتی از روند قانونگذاری به طول میانجامد و یک یا چند عضو رای گیری را به تعویق انداخته یا به طور کلی از آن جلوگیری میکنند؛ م.) تصویب و اجرای اکثر قوانین را ناممکن میسازد. حتی اگر بایدن فردی فعالتر بود نیز نمیتوانست در مورد تغییر مسیر قانون مرتبط «رو علیه وید» (مرتبط با سقط جنین) یا سرعت فزاینده قتل عامهای صورت گرفته بر اثر تیراندازی با اسلحه که زندگی شهروندان امریکایی را از آنان میگیرد کار چندانی انجام دهد.
من در سال ۲۰۲۰ میلادی نمیخواستم بایدن نامزد دموکراتها باشد تا حدی به دلایل ایدئولوژیک، اما بیش از آن مخالفتام با نامزدی او بدان خاطر بود که او بسیار فرسوده به نظر میرسید و تمرکز لازم را نداشت. با این وجود، با نگاهی به گذشته شاید بایدن تنها نامزدی از نامزدهای اصلی بود که میتوانست ترامپ را شکست دهد. رای دهندگان از خود تمایلی به تغییرات مترقی گسترده نشان ندادند.
بنابراین، من میدانم که وقتی امروز استدلال مشابهی را مطرح میکنم ممکن است دچار اشتباه شوم. با این وجود، ریاست جمهوری حتی افراد جوان را نیز پیر میکند و بایدن هنوز جوان نیست. کشوری، چون امریکا که به میزان قابل توجهی دچار مشکل است به رهبری نیرومند نیاز دارد که اعتماد را به جامعه القا کند.
همان طور که نتیجه نظرسنجی تازه انجام شده «نیویورک تایمز» نشان داد ۶۴ درصد از دموکراتها خواهان نامزدی متفاوت برای ریاست جمهوری در انتخابات سال ۲۰۲۴ میلادی هستند. این طیف از دموکراتها سن بایدن را بیش از هر عامل دیگری ذکر میکنند اگرچه درباره عملکرد شغلی او نیز رضایت زیادی نداشته اند. نگرانی آنان تعجبآور نیست.
بایدن همواره دچار گاف میشود، اما تماشای تعلیق و مکث در سخنرانیهای او دردناک است مانند تماشای فردی است که روی یک طناب میچرخد. برخی از اشتباهات لفظی او را میتوان با لکنتی که در کودکی بر آن غلبه کرد توضیح داد، اما همه اشتباهات او را نمیتوان این گونه توجیه نمود. به نظر میرسد کارکنان کاخ سفید میخواهند او را دور از انظار عمومی نگه دارند. نیویورک تایمز گزارش داده که بایدن در مقایسه با روسای جمهوری پیشین کمتر در کنفرانسهای خبری یا مصاحبههای مطبوعاتی شرکت کرده است.
با چنین وضعیت و عقب نشینیای او توانایی تنظیم دستور کار و سیاستگذاری عمومی را از دست میدهد. شما نمیتوانید یک اقتصاد بد را از بین ببرید، اما میتوانید توجه را به نقاط روشن آن جلب کنید مانند نرخ بیکاری ۳.۶ درصد. آمریکاییها به شدت با اوکراین همدردی میکنند و با یک پیام هیجان بخش ممکن است برخی از آنان مایل باشند رنج تحمل افزایش قیمت انرژی را به عنوان هزینه ایستادگی در برابر پوتین بپذیرند.
با این وجود، برای گردهم آوردن آنان تکرار عبارت «افزایش قیمت انرژی توسط پوتین» برای دولت بایدن کافی نیست. مانند ما کاخ سفید نیز اطلاع کافی از قصد دیوان عالی کشور برای لغو قانون «رو در مقابل وید» داشت، اما دستور اجرایی فوریای صادر نکرد و در عرصه روابط عمومی برای مقابله با آن تصمیم آماده نبود.
مشکلی در اینجا وجود دارد که فراتر از کمبود سخنرانیهای رئیس جمهور و حضور کم او در رسانهها یا حتی شخص بایدن است. ما توسط یک ژرونتوکراسی (شکلی از حکومت الیگارشی است که در آن یک نهاد توسط رهبرانی اداره میشود که به طور قابل توجهی مسنتر از اکثر جمعیت بزرگسال هستند؛ م.) اداره میشویم. بایدن ۷۹ سال دارد. نانسی پلوسی رئیس مجلس نمایندگان ۸۲ سال دارد. استنی هویر رهبر دموکراتها در مجلس نمایندگان ۸۳ سال دارد. چاک شومر رهبر اکثریت مجلس سنا ۷۱ساله است. اغلب مشخص نیست که آیا آنان درک میکنند که این کشور (ایالات متحده) تا چه میزان در هم شکسته است یا خیر.
آنان مناصب و حرفههای شغلی خود را در نهادهایی ایجاد کردند که کم و بیش در آن مشغول به کار بودند و به نظر میرسد انتظار دارند دوباره کار را انجام کنند. آنان تصور میکنند لحظه کنونی زمانی که جلوی چرخ دهنده دولت گرفته شده و یک حزب به طور آشکار علیه دموکراسی نقشه میکشد و برنامه ریزی ریزی میکند شرایطی موقت و نه یک نقطه عطف است. منتقدان دموکرات بایدن از طیفهای مختلف سیاسی هستند. برخی از تمرکزگرایی او خشمگین هستند برخی دیگر از بیحالی او نگران میباشند. آن چه این افراد نگران و منتقد را به یکدیگر پیوند میدهد ناامیدشان از رهبرانی است که نبوغ و توان درک فوریت زمانی را نشان نمیدهند.
اگر یک مورد برای دلداری درباره سن بایدن وجود داشته باشد آن است که او میتواند بدون قبول شکست کنار برود. هیچ شرم و خجالتی وجود ندارد که در دهه هشتم عمرتان برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد نشوید. او از نیمه بازنشستگی بیرون آمد تا کشور را از دور دوم ریاست جمهوری ترامپ نجات دهد و به خاطر آن همه ما بدهی و دین بزرگی به او داریم.
با این وجود، اکنون ما به فردی نیاز داریم که بتواند در برابر نیروهای هنوز در حال غوطهور شدن در ترامپیسم بایستد. احتمالات زیادی وجود دارد: اگر میزان محبوبیت «کامالا هریس» معاون رئیس جمهور پایین باقی بماند دموکراتها تعدادی فرماندار و سناتور کاریزماتیک خواهند داشت که میتوانند به آنان روی آورند. بایدن در طول مبارزات انتخاباتی ۲۰۲۰ گفت که میخواهد «پلی» برای نسل جدیدی از دموکراتها باشد. به زودی زمان عبور از آن پل فرا میرسد.