November 27 2024 - چهارشنبه ۰۷ آذر ۱۴۰۳
- RSS
- |
- قیمت خودرو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- پیوندها و آگهی ها
- |
- آرشیو
- |
- تماس با ما
- |
- درباره ما
- |
- تبلیغات
- |
- استخدام
پزشکان به مادری که رکورددار بیشترین تعداد فرزند در جهان است هشدار دادند که در صورت عدم توقف زایمان ممکن است دچار مشکلات سلامتی شدید شود.
به گزارش فرارو، ماریم ناباتانزی تا سن ۴۰ سالگی ۴۴ بچه به دنیا آورده است. این زن اهل اوگاندا در شرق آفریقا چهار بچه دوقلو، پنج بچه سه قلو و پنج بچه چهار قلو به دنیا آورده است. فقط یک بار او یک نوزاد به دنیا آورد.
شش تن از فرزندان این مادر مردند و شوهرش او را رها کرد و با تمام پول خانواده فرار کرد و ماریم را با ۳۸ فرزند - ۲۰ پسر و ۱۸ دختر - تنها گذاشت.
ماریم زمانی که تنها ۱۲ سال داشت توسط والدینش برای ازدواج فروخته شد و بلافاصله پس از باردار شدن، اولین فرزندش را در سن ۱۳ سالگی به دنیا آورد.
بر اساس گزارش بانک جهانی، نرخ باروری در اوگاندا بسیار بالاتر است، جایی که میانگین آن ۵.۶ فرزند برای هر زن است. این بیش از دو برابر میانگین جهانی ۲.۴ کودک است.
اما ماریم - که در کشورش "ماما اوگاندا" نامیده میشود - به زودی متوجه شد که او شبیه زنان دیگر نیست.
وقتی او به داشتن دوقلو، سه قلو و چهار قلو ادامه داد، به یک کلینیک بهداشتی رفت. پزشکان به او گفتند که تخمدانهای غیرطبیعی بزرگی دارد که منجر به وضعیتی به نام تخمکگذاری بیش از حد شده است. به او گفته شد که کنترل بارداری کار نمیکند و احتمالاً مشکلات سلامتی شدیدی ایجاد میکند.
درمانهایی برای تخمک گذاری بیش از حد وجود دارد، اما در روستاهای اوگاندا به سختی میتوان آنها را یافت.
همانطور که دکتر چارلز کیگوندو، متخصص زنان در بیمارستان مولاگو در کامپالا، پایتخت اوگاندا، به دیلی مانیتور گفت، محتملترین علت باروری شدید ماریم ارثی بود.
او گفت: مورد او یک استعداد ژنتیکی برای تخمک گذاری بیش از حد است - آزاد کردن چندین تخمک در یک چرخه - که به طور قابل توجهی شانس چند قلوزایی را افزایش میدهد.
امروز در سن ۴۳ سالگی، او میگوید که سه سال پیش به دنبال آخرین تولدش به او گفته شد که بچه دار شدن را متوقف کند. این زن گفت که دکتر به او گفته است که رحم مرا از داخل بریده است.
ماریم گفت: این لطف خدا بود که میخواست به من [این همه]فرزندان بدهد.
با این حال، داستان او با غم و اندوه همراه است. او گفت که در سن ۱۲ سالگی بر خلاف میل خود او را مجبور به ازدواج کردند.
ماریم اضافه کرد که پزشکان به او گفته بودند که او بیش از حد بارور است و برای کاهش سطح باروری در تخمدانهایش باید به زایمان ادامه می داد. به او گفته شد که هیچ روش تنظیم خانواده برای او کار نمیکند و زایمان تنها راه برای آسایش بدن او است.
به گفته مایو کلینیک، یک شرکت بهداشتی خصوصی در ایالات متحده که دفاتری در سرتاسر جهان دارد: سندرم تحریک بیش از حد تخمدانها غیرمعمول است، اما میتواند تهدیدکننده زندگی باشد.
سایر عوارض میتواند شامل تجمع مایع در شکم یا قفسه سینه، لخته شدن خون، نارسایی کلیه، پیچ خوردگی تخمدان یا مشکلات تنفسی باشد.
همه فرزندان او از شوهرش هستند که اغلب غایب بود و سرانجام در سال ۲۰۱۶ او را ترک کرد، همان سالی که او کوچکترین فرزندش را به دنیا آورد.
یکی از پسرانش گفت که مادرش قهرمان اوست.
امروز ماریم و فرزندانش در چهار خانه تنگ ساخته شده از بلوکهای سیمانی با سقفهای آهنی راه راه در دهکدهای زندگی میکنند که توسط مزارع قهوه در ۳۱ مایلی شمال کامپالا احاطه شده است.
ماریم در مورد شوهر سابقش از کلمات رکیک استفاده میکند و میگوید: من در گریه بزرگ شدهام، شوهرم من را از رنجهای زیادی عبور داده است. تمام وقت من صرف مراقبت از فرزندانم و کار برای کسب درآمد شده است.
ماریم هر کاری برای تامین زندگی فرزندانش انجام داده است، به آرایشگری، جمع آوری ضایعات، دم کردن دم نوش خانگی و فروش داروهای گیاهی روی آورده است. تمام پولی که او به دست میآورد بلافاصله توسط غذا، لباس، مراقبتهای پزشکی و هزینههای مدرسه بلعیده میشود.
اما روی دیواری کثیف در خانهاش، پرترههایی از تعدادی از فرزندانش که از مدرسه فارغالتحصیل شدهاند آویزان شده است. فرزند ارشد او، ایوان کیبوکا، که در اواسط ۲۰ سالگی است، به دلیل ناتوانی مادرش مجبور به ترک تحصیل در دبیرستان شد. او گفت: مامان غرق شده است، کار او را خرد میکند. ما هر جا که بتوانیم کمک میکنیم، مانند آشپزی و شستن، اما او هنوز تمام بار خانواده را به دوش میکشد.
گفته میشود که بارورترین زن تاریخ یک دهقان روسی قرن هجدهم به نام والنتینا واسیلیف است. بین سالهای ۱۷۲۵ و ۱۷۶۵، او در مجموع ۶۹ فرزند به دنیا آورد - ۶۷ نفر از آنها از دوران نوزادی جان سالم بهدر بردند.
گفته میشود که شوهر این زن فئودور، از همسر دومش نیز ۱۸ فرزند دیگر داشت. این بدان معناست که او در مجموع ۸۷ فرزند داشت.
با این حال، جای تعجب نیست که ثبت سوابق در روستاهای روسیه در قرن هجدهم دقیق نباشد و این ارقام توسط مورخان مورد مناقشه قرار میگیرند.